ലേഖനം
നോട്ടം
പി കെ ഗണേശൻ
was it possible to live outside language? സാധ്യമായിരുന്നില്ല ഭാഷക്കപ്പുറമൊരു ജീവിതം.ഭാഷയുടെ വ്യവഹാര ലോകത്ത് അടയാളപെടുന്നില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ജീവിതമില്ല.
ഈ പ്രശ്നം ജഹനാര ബീഗം തീവ്രമായി അനുഭവിച്ചു തുടങ്ങി നാലാമത്തെ കുഞ്ഞു പിറന്നപ്പോൾ.കുഞ്ഞ് ആണോ പെണ്ണോ,ആദ്യമത് പേറ്റിച്ചിയുടെ മാത്രം അറിവായിരുന്നു.പെറ്റത് ആണിനെ അല്ലെങ്കിൽ പെണ്ണിനെ, അല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ജഹനാര കരുതിയിരുന്നില്ല, മറ്റെന്ത് കരുതാൻ.പേറ്റിച്ചി ചോരയിൽ നിന്നും കുളിപ്പിച്ചെടുത്ത് അരികിൽ കിടത്തിയ കുഞ്ഞിനെ ജഹനാര തലോടി, അവളുടെ കൈകൾ കുഞ്ഞിനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു തുടങ്ങി ആണാണോ, പെണ്ണാണോ എന്ന്.ആദ്യത്തെ മൂന്നും പെൺകുട്ടികളായിരുന്നു.നാലാമത്തേത് ആണായിരിക്കണേ എന്ന് ഗർഭിണിയെന്ന് അറിഞ്ഞത് മുതൽ ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിച്ചിരുന്നു.പേറ്റിച്ചിക്കു പിന്നാലെ, പ്രസവിച്ച ജഹനാരയുടെ കൂടി അറിവായി കുഞ്ഞ് ആണാണോ, പെണ്ണാണോ എന്ന്.ആണും പെണ്ണുമല്ലാത്ത കുഞ്ഞ്,ഭാഷക്കു പുറത്തുജീവിക്കേണ്ടിവരുന്ന മനുഷ്യൻ!ജഹനാരക്കത് സഹിക്കുന്നതിനപ്പുറമായിരുന്നു.ആണായി വളർത്തി,ഉപ്പയെ കാര്യമറിയിക്കാതെ.ആണിൻറെ പേരിട്ടു വിളിച്ചു, വളർത്തി.അഫ്താബ് എന്ന പേരിൽ മാത്രമായിരുന്നു ആണ്.അഫ്താബിൽ ആണിനേക്കാൾ വളർന്നത് പെണ്ണായിരുന്നു.കാലത്തിനധിക കാലം മറച്ചുവെക്കാനാവില്ലല്ലോ എല്ലാ രഹസ്യങ്ങളും.ജഹനാരക്കും സാധിച്ചില്ല.
ജഹനാര ചിന്തിച്ചു നോക്കി.തനിക്ക് അറിയാവുന്ന ഒരേയൊരു ഭാഷയായ ഉറുദുവിൽ തനിക്ക് പരിചിതമുള്ളതിൻറെയെല്ലാം പേരുണ്ട് ഉണ്ട് ഒന്നുകിൽ പുല്ലിംഗം, അല്ലെങ്കിൽ പെൺലിംഗം,അല്ലാത്തൊരു ലിംഗം ജഹനാരക്കു പരിചിതമായിരുന്നില്ല.ഭാഷക്കുപുറത്തുജീവിക്കേണ്ടിവരുന്ന ജീവിതമോ പേരോ ഉണ്ടെന്ന കാര്യം ജഹനാരക്കറിയുമായിരുന്നില്ല.
was it possible to live outside language? ഇല്ല എന്ന ബോധ്യത്തോടെയായിരുന്നു ഇത്രയും കാലം ജീവിച്ചത്..
അഫ്താബിൽ പെണ്ണ് വളർന്നു വളർന്ന് അംജും എന്ന പേരായി.ഇംഗ്ലീഷറിയാവന്ന സുഹൃത്ത് പറഞ്ഞു കൊടുത്ത,അംജും കേട്ട ആ കഥകൾ ഏറെ മജ്നുവിൻറേതും ലൈലയുടേതുമായിരുന്നു,റോമിയോയുടെയും ജൂലിയറ്റിൻറേതുമായിരുന്നു.ഒരാളെ സ്വീകരിച്ച് മറ്റായാളെ നിരാകരിച്ചില്ല.കഥകളിലെ ആണിനെയും പെണ്ണിനെയും അംജുംനേക്കാൾ തീവ്രതയിൽ സ്വാംശീകരിക്കാൻ മറ്റാർക്കാവും!അവൾ മാത്രമല്ല, അവനും കൂടിയാണല്ലോ അംജും.അവളറിഞ്ഞുതുടങ്ങി,is it possible to live outside language എന്ന ചോദ്യത്തിനുള്ള ജീവിതത്തിലെ ഉത്തരം.അത് അവളുടെ ജീവിതം തന്നെയാണ്.ഉമ്മ ജഹനാരക്കു ഉൾക്കൊള്ളാൻ സാധിക്കാതെ പോയ ഉത്തരം.
അന്ന് സാധ്യമല്ലാതിരുന്നത് ഇന്ന് സാധിച്ചെടുക്കുന്ന ജീവിതമായി മാറി അംജും.വർഗീയ ലഹളകളിൽ ഹിജഡയെന്ന പരിഗണനയുടെ ദാക്ഷിണ്യം വടിവാളുകൾ അവളോട് കാണിച്ചു.
ആണിനെ ദൈവമാണ് സൃഷ്ടിച്ചതെങ്കിൽ, പെണ്ണിനെ ദൈവമാണ് സൃഷ്ടിച്ചതെങ്കിൽ എന്തിനാണ് ഹിജഡയെ ദൈവം സൃഷ്ടിച്ചത്
ഈ ഒരു ചോദ്യം മുന്നിൽ വരുന്നു.ചോദ്യം നേരിട്ടത് അഫ്താബായിരുന്ന കാലത്ത്.ചോദ്യം ചോദിച്ച ആൾ തന്നെ ഉത്തരം നിരത്തി.
അതൊരു ദൈവത്തിന്റെ പരീക്ഷണമായിരുന്നു.സന്തോഷം എന്തെന്ന് അനുഭവിക്കാത്ത ഒന്നിനെ കൂടി സൃഷ്ടിക്കാൻ ദൈവം തീരുമാനിക്കുകയായിരുന്നു.ആ ഉത്തരത്തിൽ ദൈവം അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ടായേക്കാവുന്ന ബോറടിയും പരിഗണിച്ചിരിക്കാം.ആൺ അല്ലെങ്കിൽ പെൺ, വേറൊരു ഓപ്ഷനും തോന്നിപോകില്ലേ സൃഷ്ടിക്കുന്നയാൾക്ക്, സൃഷ്ടിക്കുന്നത് ദൈവമാണങ്കിൽ കൂടി.
ആണിനേക്കാൾ പെണ്ണിനേക്കാൾ വാക്കുപാലിച്ച പുരാണവും പറയാനുണ്ടല്ലോ ഉഭയലിംഗത്തിന്,ആണിനും പെണ്ണിനുമില്ലാത്ത ലെഗസി!
രാമായണത്തിൽ രാമൻറെ പതിനാലുകൊല്ലത്തെ വനവാസമുണ്ടല്ലോ.രാമൻറെ കൂടെ സീതയും ലക്ഷ്മണനും മാത്രമല്ല മുഴുവൻ അയോധ്യയും പുറപ്പെട്ടിരുന്നുവല്ലോ.അയോധ്യ പിന്നിട്ട് കാടണയുമ്പോൾ കൂടെ അനുഗമിച്ച പ്രജകളെ രാമൻ വിസമ്മതിക്കുന്നു.സ്വന്തം രാജ്യത്തേക്ക് തിരിച്ചു പോകൂ, ഞാൻ തിരിച്ചു വരുന്നതുവരെ കാത്തിരിക്കൂ.ഇങ്ങനെ ആഹ്വാനം ചെയ്യുമ്പോൾ രാമൻ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന ഭാഷയിൽ ലിംഗഭേദമുണ്ടായിരുന്നു, സംബോധന ചെയ്യാൻ ഉപയോഗിച്ച വാക്കുകൾ എന്റെ രാജ്യത്തെ പുരുഷന്മാരെ, സ്ത്രികളെ എന്നൊതുങ്ങി.രാമനെന്ന ആണിന്റെ പരിഗണനയിൽ ഒന്നുകിൽ ആണ് അല്ലെങ്കിൽ പെണ്ണ്, മൂന്നാം ലിംഗം വന്നതേയില്ല,അങ്ങനെയൊന്നേയില്ല.രാമൻറെ ആഹ്വാനം അയോധ്യയിലെ സ്ത്രീകളും പുരുഷന്മാരും അനുസരിച്ച് തിരിച്ചു പോയി.ഹിജഡകളെന്നു വിളിക്കപെട്ടിരുന്ന ഉഭയലിംഗവും ഉണ്ടായിരുന്നു രാമനെ അനുഗമിച്ചിരുന്ന പ്രജകളുടെയിടയിൽ.
രാമൻ സംബോധന ചെയ്തത ഭാഷക്ക് പുറത്ത് ജീവിക്കുന്നവർ, ഭാഷയുടെ നിത്യേന വ്യവഹാരങ്ങളിൽ ഇടം കിട്ടാതെ പോവുന്നവർ.
അവരെ അഭിസംബോധന ചെയ്യാത്തതിനാൽ അവർ മാത്രം തിരിച്ചു പോയില്ല.പതിനാലുവർഷത്തെ വനവാസം കഴിഞ്ഞ് രാമൻ തിരിച്ചു വരുന്നത് വരെ അവർ അവിടെത്തന്നെ കാത്തു നിന്നു.ഇങ്ങനെയൊരു പ്രതിബദ്ധത അവകാശപെടാനുള്ള ലെഗസി ആണിനോ പെണ്ണിനോ ഇല്ലെന്നതാണ് ഉഭയലിംഗത്തിൻറെ ലെഗസി.
was it possible to live outside language എന്ന ചോദ്യത്തിനു നിശ്ചയമായും No എന്ന ഉത്തരം പറയാം.is it possible to live outside language എന്ന ചോദ്യത്തിനു Yes എന്നു പറയാൻ ധാർമികത കൈവരിച്ച വിജയ ചരിത്രമാണ് ഉഭയലിംഗത്തിനിന്ന്.അംജും എന്ന കഥാപാത്രത്തെ സാക്ഷി നിർത്തി അരുന്ധതി റോയ് ഒരു പാനിന്ത്യൻ രാഷ്ട്രീയ സാമൂഹിക അവസ്ഥ വിവരിക്കുമ്പോൾ ഇന്ത്യയുടെ വലിയ പ്രതിനിധീകരണമുണ്ട്.അവിടെ ഗുജറാത്തുണ്ട്,ദില്ലിയുണ്ട്,കാശ്മീരുണ്ട്.ഇന്ത്യ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന യാഥാർത്ഥ്യമുണ്ട്.നോവലിലെ ആ ഒറ്റ വാചകം മതി ഇന്ത്യയുടെ ദുരവസ്ഥ പറയാൻ,നോവലിനെ സ്വയം നിർവചിക്കാൻ Dying became just another way of living.ഫിക്ഷനിൽ കൈവെക്കുമ്പോൾ അരുന്ധതിയിലെ പ്രബന്ധകാരിയോ പ്രഭാഷകയോ ആക്ടിവിസ്റ്റോ കൂടുതൽ വരുന്നു,നോവലിസ്റ്റിനേക്കാൾ.അതുവഴി The Ministry of Utmost Happiness എന്ന അരുന്ധതി റോയിയുടെ നോവൽ ഇന്ത്യ എന്ന രാജ്യത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഒരു നോവലിസ്റ്റിന്റെ കറന്റ് റിപ്പോർട്ടിങ് കൂടിയാണ്.ഒരു നോവൽ ചിലപ്പോൾ അങ്ങനെയും മാറിപോകുമെങ്കിൽ അതുമൊരു സാധ്യതയാണ്…….
ലേഖനം
വായനക്കുറിപ്പുകൾ
ലേഖനം
മാനസികാരോഗ്യവും പിന്തിരിപ്പൻ കാഴ്ചപ്പാടുകളും
ഡോണ മേരി ജോസഫ്
അന്നുമിന്നും അജ്ഞതാബോധം അലങ്കാരമാക്കുന്ന ഒരു വിഭാഗത്തിന്റെ തൊട്ടുകൂടായ്മയാണ് മാനസികാരോഗ്യം. പൊതു വിശ്വാസസംഹിത പ്രകാരം ഇത്രമേൽ തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ട മറ്റൊരു മേഖല ഉണ്ടോ എന്നും സംശയമാണ്. ആധുനികതയുടെ കുത്തൊഴുക്കിൽ മാനവരാശി ഒന്നാകെ മുന്നോട്ട് സഞ്ചരിക്കുമ്പോഴും മാനസിക രോഗവസ്ഥകളോടുള്ള സമീപനത്തിൽ മുൻവിധികൾ തെളിഞ്ഞു കാണാം. തങ്ങൾക്ക് ഇല്ല എന്നതുകൊണ്ട് മാത്രം സകല മാനസികപ്രശ്നങ്ങളും നിസാരമാണെന്ന് കരുതുന്ന ആളുകൾ, ചികിത്സ തേടിയാൽ മറ്റുള്ളവർ എന്ത് വിചാരിക്കുമെന്ന് ഭയന്ന് ദിനം തോറും രോഗാവസ്ഥ വഷളാകുന്നതിനോട് സ്വയം പൊരുതി തോറ്റു പോകുന്ന മറ്റ് ചിലർ, കൃത്യമായ ചികിത്സയൊഴികെ മണ്ണും മരവും മതവും പൊടിയും വേണ്ടി വന്നാൽ അടിയും ഇടിയും വരെ ഉപയോഗിച്ച് അത്ഭുത രോഗശാന്തിയ്ക്കായി കാത്തിരിക്കുന്ന ഇനിയൊരു വിഭാഗം എന്നിങ്ങനെ ദുരിതക്കുഴിയിൽ നിലകൊള്ളുന്ന ഒരുപാട് പേരുണ്ട്. മനുഷ്യൻ പിറവി കൊള്ളുന്ന നേരം മുതൽ പ്രാണൻ ഇല്ലാതാകുന്നത് വരെയുള്ള ഘട്ടങ്ങളിൽ മനോസംഘർഷങ്ങൾ സാധാരണമാണെങ്കിലും ദൈനംദിന ജീവിതത്തെ ദുസ്സഹമാക്കുന്നതിൽ ഇത്തരം സംഘർഷങ്ങൾ കാരണമാകുന്നുണ്ടെങ്കിൽ, ജീവിതത്തിന്റെ സ്വാഭാവിക താളം തെറ്റുന്നുണ്ടെങ്കിൽ എത്രയും വേഗം ഉചിതമായ ഇടത്തു നിന്നും സഹായം തേടേണ്ടതാണ് എന്ന സത്യം പലപ്പോഴും വിസ്മരിക്കപ്പെടുന്നു. വ്യക്തികളുടെ മാനസികാരോഗ്യത്തെക്കാൾ പ്രാധാന്യം പൊതു സമൂഹത്തിന്റെ ധാരണകൾക്ക് നൽകുമ്പോൾ സ്വാഭാവികമായും പ്രശ്നങ്ങൾ ആരംഭത്തിലേ കണ്ടെത്തുന്നതിൽ നാം പരാജയപ്പെടാൻ ഇടയുണ്ട്. ആൾക്കൂട്ടത്തിനു സ്വീകാര്യമായ നിലപാടുകൾക്ക് മാനസികാരോഗ്യ വിദഗ്ധന്റെ കണ്ടെത്തലുകളെക്കാൾ പ്രാധാന്യം കൽപ്പിക്കുന്ന അപകടകരമായ സ്ഥിതി വിശേഷം നമ്മുടെ നാട്ടിലെ മാനസികാരോഗ്യ രംഗത്തിനു തന്നെ വെല്ലുവിളിയാണ്. ഇത്തരം നിലപാടുകളും ചികിത്സയിലെ സ്വകാര്യതയെപ്പറ്റിയുള്ള ഭയവും മുതലെടുത്താണ് യാതൊരു ശാസ്ത്രീയ അടിത്തറയുമില്ലാത്ത സ്വയം പ്രഖ്യാപിത ചികിത്സകർ ഇവിടെ തഴച്ചു വളരുന്നത്. പലപ്പോഴും ഇത്തരം പരീക്ഷണങ്ങൾക്ക് ശേഷം യാഥാർഥ്യബോധം ഏറെക്കുറെ ഇല്ലാതായ അവസ്ഥയിലാകും അസുഖബാധിതരെ കൃത്യമായ ചികിത്സാ സംവിധാനത്തിലേയ്ക്ക് എത്തിക്കുന്നത്. രൂക്ഷമായ അവസ്ഥയാണെങ്കിൽ സ്വാഭാവികമായും സൗഖ്യപ്പെടാനോ താത്കാലിക ശമനം ലഭിക്കാനോ കാലതാമസം ഉണ്ടാകാനിടയുണ്ട്. ഇനി അഥവാ ആശ്വാസം ലഭിച്ചാലും തുടർ നടപടികൾക്കോ ചികിത്സാ ക്രമങ്ങൾക്കോ ബന്ധുജനങ്ങൾക്ക് താല്പര്യമുണ്ടാവില്ല. മരുന്നിന്റെ താൽക്കാലിക പാർശ്വഫലങ്ങൾ ഭാവിയിൽ ലഭിക്കാനിടയുള്ള സൗഖ്യത്തെക്കാൾ പലരെയും അസ്വസ്ഥതപ്പെടുത്താറുമുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ പൂർണമായ പ്രശ്നപരിഹാരം പലപ്പോഴും തടസ്സപ്പെടുന്നു. ഒരുപക്ഷെ തുടക്ക കാലഘട്ടത്തിൽ തിരിച്ചറിയാൻ സാധിച്ചാൽ മികച്ച രീതിയിൽ പരിഹരിക്കാനാവുന്ന പല മാനസിക ബുദ്ധിമുട്ടുകളും അങ്ങേയറ്റം സങ്കീർണമാകുകയും ഫലപ്രാപ്തിയിൽ എത്താൻ പ്രയാസം അനുഭവപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. വിവാഹം, പുതിയ ജോലി, കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഇങ്ങനെയുള്ള ഉത്തരവാദിത്വങ്ങൾ മാനസികപ്രശ്നങ്ങൾക്ക് പരിഹാരമായി വിലയിരുത്തുന്ന ആളുകൾ ഇന്നും പരിഷ്കൃത സമൂഹത്തെ പിന്നോക്കം വലിക്കുന്നുണ്ട് എന്നതും വസ്തുതയാണ്. സത്യത്തിൽ ഒരാളെ അയാളുടെ പ്രശ്നം തിരിച്ചറിഞ്ഞു പരിഹരിക്കാൻ സാധിക്കുന്നവരിലേക്കെത്തിക്കുന്നതിന് പകരം അടുത്ത തലമുറയെക്കൂടെ യാതൊരു ചിന്തയും ഇല്ലാതെ അതേ പ്രശ്നത്തിലേയ്ക്ക് വലിച്ചിടാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ഈ മനുഷ്യത്വരാഹിത്യം കൂടുതൽ അപകടങ്ങളിലേയ്ക്ക് നയിക്കുമെന്നതിൽ തർക്കമില്ല. ഇനിയെങ്കിലും ഇത്തരം മിഥ്യകളിൽ നിന്നും തെറ്റിദ്ധാരണകളിൽ നിന്നും മാറി സ്വാതന്ത്രബുദ്ധിയോടെ മാനസികാരോഗ്യത്തെയും അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പ്രശ്നങ്ങളെയും വേർതിരിച്ചു കാണാൻ നമുക്ക് സാധിക്കണം. എങ്കിൽ മാത്രമേ ആരോഗ്യകരമായ മനോവ്യാപാരങ്ങളുള്ള, കൃത്യമായ അവബോധമുള്ള, മികച്ച വ്യക്തിത്വത്തിനു ഉടമകളായ ഒരു സമൂഹത്തെ വാർത്തെടുക്കാൻ സാധിക്കുകയുള്ളൂ.
littnowmagazine@gmail.com
ലേഖനം
ഡോക്ടർമാർ വെറും ചെണ്ടകളോ?
ഡോ .അനിൽ കുമാർ .എസ്.ഡി
മരണത്തിനും ജീവിതത്തിIനുമിടയിലെ നൂൽപ്പാലത്തിലൂടെ രോഗിയോടൊപ്പം അതീവജാഗ്രതയിലും പ്രാർത്ഥനയിലും സഞ്ചരിക്കുകയും സക്രിയമായി പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന തൊഴിലാളികളാണ് ഡോക്ടർമാർ.
മരണവും രോഗവും വേദനയും കരിനാഗങ്ങളെപ്പോലെ കൂട്ടിരിക്കുന്ന ആശുപത്രിയിലെ ജോലിക്കാരുമാണ് ഡോക്ടർമാർ. രോഗം ഭേദമാകുമ്പോൾ അതിൻ്റെ മാർക്ക് ദൈവത്തിനും വഷളാകുമ്പോൾ അതിൻ്റെ കുറ്റം ഡോക്ടർക്കും നൽകുന്ന കൗശലക്കാരാണ് രോഗിയും കൂട്ടിരിപ്പുകാരും. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഈ തൊഴിലിടം പുതിയ തലമുറയ്ക്ക് അത്ര ആകർഷകമല്ല. രോഗത്തിൻ്റെ നിഗൂഢമായ സഞ്ചാരവും മരുന്നുകളുടെ പ്രതിപ്രവർത്തനവും സാഹചര്യങ്ങളുടെ വക്ര സഞ്ചാരവും ഉണ്ടാക്കുന്ന അപകടങ്ങൾക്ക് ഡോക്ടർമാരെ തെറിപറഞ്ഞ് സമാധാനിച്ചവർ ഇന്ന് ദേഹോപദ്രവത്തിൻ്റെ കീചക വേഷത്തിലേക്ക് മാറിയിരിക്കുന്നു. മരണം ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന രോഗത്തിനൊപ്പം പോരാടുന്ന ഡോക്ടർമാർക്ക് സ്വന്തം ജീവൻ പോലും നഷ്ടമാകുന്ന അവസ്ഥയാണ് സംജാതമായിരിക്കുന്നത്.
ഡോക്ടറെക്കുറിച്ച് സമൂഹത്തിലുള്ള ചില ദുഷ്പ്രചരണങ്ങളും നല്ല കല്ലുവച്ച നുണകളും അവരെ പഴയ മലയാള സിനിമയിലെ ബാലൻ .കെ .നായരാക്കി.
സിനിമയിൽ ചിലരെ സ്ഥിരം വില്ലന്മാരാക്കുമെന്നപോലെ ചികിൽസാ മേഖലയിലെ സ്ഥിരം വില്ലൻ ഡോക്ടറാണ്.
ആരോഗ്യരംഗം ഭരിക്കുന്നവർ (ഡോക്ടർമാർ ഉൾപ്പെടെ ) തുടങ്ങി പഞ്ചായത്ത് മെമ്പർ വരെ കാണിക്കുന്ന എല്ലാ അഴിമതിയുടേയും കെടുകാര്യസ്ഥതയുടേയും അട്ടിപ്പേറു ചുമക്കുന്നത് ചികിൽസിക്കുന്ന പാവം ഡോക്ടർമാർ. അവരെ കൊലയ്ക്കു കൊടുക്കുന്ന ഒരു സാമൂഹ്യവ്യവസ്ഥിതി ബീഭത്സമാണ്.
കുത്തഴിഞ്ഞ ഒരു വ്യവസ്ഥിതിയിൽ ചികിൽസിക്കാതെ ഇരിക്കുക അല്ലെങ്കിൽ തല്ലുവാങ്ങുക എന്ന ദുസ്ഥിതിയിലാണ് ചികിൽസകന്മാരായ ഡോക്ടർമാർ. തുമ്പിയെ കൊണ്ട് കല്ലെടുപ്പിക്കുന്നതുപോലെ അവരെക്കൊണ്ട് അമിത ജോലി ചെയ്യിക്കുന്ന സർക്കാർ രംഗവും കോർപ്പറേറ്റ് ഭീകരന്മാരായ സ്വകാര്യ രംഗവും ഒടുക്കം കൈകഴുകി രക്ഷപെടുന്നു.
ആരോഗ്യരംഗത്തിന് പരിമിതമായ നീക്കിയിരിപ്പാണ് സർക്കാരുകൾ കൊടുക്കുന്നത് .മാത്രമല്ല മരുന്നുകളുടെ ഗുണനിലവാരം നിലനിർത്തുവാനോ നിരീക്ഷിക്കുവാനോ സർക്കാരുകൾ ശ്രമിക്കുന്നില്ല. ആശുപത്രികളെ കൂടുതൽ നവീകരിക്കാനുള്ള വിഭവശേഷി കണ്ടെത്തുന്നില്ല .കിട്ടുന്ന വിഭവങ്ങൾ അഴിമതിക്കാർ പങ്കിട്ടെടുക്കുന്നു.
ഹെൽത്ത് സർവീസിൽ ഏർപ്പെടുത്തിയ കേഡർ വ്യവസ്ഥ ചികിൽസയുമായി ഒരു ബന്ധവുമില്ലാത്ത ഡോക്ടർമാരെ DMOയും DHS ,സൂപ്രണ്ട് മുതലായ പദവികളിൽ എത്തിക്കുന്നു. ഈ ഡോക്ടർമാർ വരുത്തുന്ന പ്രശ്നങ്ങൾ ചികിൽസിക്കുന്ന ഡോക്ടർമാരെ കൂടുതൽ കുഴപ്പത്തിലാക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ കുത്തഴിഞ്ഞ ആരോഗ്യരംഗത്തിൻ്റെ പാപഭാരം ചികിൽസിക്കുന്നവരുടെ തലയിൽ കെട്ടിവയ്ക്കുന്നു.
സമൂഹത്തിൽ രൂഢമൂലമായി വേരുറച്ച അഴിമതിയിൽ അധികാരിവർഗ്ഗം അഭിരമിക്കുമ്പോൾ അതിൻ്റെ പാപവും ചികൽസകരായ ഡോക്ടർമാർ ചുമക്കേണ്ടിവരുന്നു.
മെഡിക്കലോ സർജിക്കലോ ആയ വിഭാഗങ്ങളിൽ മനസ്സമാധാനമായി ജോലി ചെയ്ത് ജീവിക്കാൻ പറ്റിയ ഒരു സാഹചര്യമല്ല ഡോക്ടർമാർക്ക്. അവരെ കല്ലെറിയാനും കൊല്ലാനും സമൂഹം കാത്തിരിക്കുന്നു.
ഈ സാഹചര്യത്തിൽ പുതിയ തലമുറയോട് പറയാനുള്ളത് ഒരു കാര്യം മാത്രം . ആത്മാഭിമാനത്തോടെ നിർഭയമായി ജോലി ചെയ്ത് ജീവിക്കണമെങ്കിൽ ഈ തൊഴിൽ തെരഞ്ഞെടുക്കരുത് .ഏതു നിയമത്തിനും സംരക്ഷിക്കാനാവാത്ത ഒരു സോഷ്യൽ സ്റ്റിഗ്മയുടെ ഇരയായി സ്വയം നീറാതെ സുരക്ഷിതമായി അകന്നുപോവുക.
ലിറ്റ് നൗ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന മാറ്ററുകളുടെ ഉള്ളടക്ക ഉത്തരവാദിത്വം എഴുത്തുകാർക്ക് മാത്രമായിരിക്കും.
ലിറ്റ് നൗ ലേയ്ക്ക് താങ്കളുടെ രചനകളും അയക്കൂ… ഒപ്പം ഒരു ഫോട്ടോയും വാട്സാപ് നമ്പരും ചേർക്കാൻ മറക്കാതിരിക്കണം.
littnowmagazine@gmail.com
Milan Tom
October 6, 2021 at 7:38 pm
അതിലെ ഭാഷാശാസ്ത്രവഴികളും പ്രയോഗങ്ങളും അത്യധികം സങ്കീർണമാണ്. Anjum മജ്നുവിൽ നിന്നു രൂപപ്പെടുന്നേ േപാലെ
േകരളം മുതൽ കാശ്മീർ വരെ പരന്നുകിടക്കുന്ന ഭാഷാഭൂഖ ണ്ഡത്തിന്റെ Etim
ological ലായ ഒരു വ്യവഹാര ഭൂമിയ കൂടി അരുന്ധതി തുന്നിച്ചേർക്കുന്നു.