കവിത
മൂന്നു ശേഷിപ്പുകള്‍
രാജന്‍ സി എച്ച്
പറയാതെ വച്ചവ
പറയാനെന്തോ
പറയാതെ നിര്‍ത്തിയാവും
ഓരോരുത്തരും
വിട പറഞ്ഞു പോകുന്നത്.
അതെങ്ങാനും
പറഞ്ഞു പോയാലോ
എന്നോര്‍ത്താവും ധൃതിയില്‍
നമ്മളവരുടെ
വായടച്ചു കളയുന്നത്
കണ്ണടച്ചു കളയുന്നത്
മൂക്കില്‍ പഞ്ഞി തിരുകുന്നത്.
എന്നിട്ടും
അവരെന്താവും
പറയാതെയിരുന്നത്
എന്നു ആധിയാവും
അവസാനം വരെ.
വിട പറയുമ്പോള്‍
ഇതാവുമോ നമ്മളും
പറയാതാവുന്നത്?
ചെന്നു ചേരുമിടത്തിലും
എന്തെങ്കിലും വേണ്ടി വരുമല്ലോ
പറഞ്ഞു തുടങ്ങാന്‍!
അഴിഞ്ഞു വച്ചവ
ആളുകള്‍
അനവധിയുണ്ടായിരുന്നു.
ഞാനയാളുടെ മുഖം മാത്രം കണ്ടു.
അടഞ്ഞ കണ്ണുകള്‍.
പഞ്ഞിവച്ചടച്ച മൂക്കിന്‍ ദ്വാരം.
ചിരിയെന്നുരുത്തിരിയാത്ത
ചുണ്ടുകളിലെ കറുപ്പ്.
മുകളിലേക്ക് കൂട്ടിക്കെട്ടിയ താടി.
അതിനാല്‍
നുണക്കുഴി മറഞ്ഞു പോയ കവിളുകള്‍.
തിരിച്ചിറങ്ങുമ്പോള്‍
അനവധിയുണ്ടായിരുന്ന
ആളുകളെ മാത്രം കണ്ടു.
അയാളുണ്ടായിരുന്നില്ല.
അഴിച്ചുവച്ച ചെരിപ്പുകളില്‍
ഏതായിരിക്കും അയാളുടെ ചെരിപ്പ്?
ഒഴിഞ്ഞു വച്ചവ
മരിച്ചയാളെ
ശ്മശാനത്തിലേക്കെടുക്കുന്നു
മൂന്നാലു പേര്‍.
കൂടെ നടക്കുന്നു
പത്തമ്പതു പേര്‍.
ഒന്നിച്ചൊന്നായ് നടക്കുമ്പോഴും
ഓരോരുത്തരും
ഓരോരുത്തരാണെന്നു തോന്നും.
എന്തെന്നാല്‍
മരിച്ചൊരാളും
ഒറ്റയ്ക്കേ നടക്കുകയാണല്ലോ,
തിരിച്ചു നടക്കാനാവാതെ.
മരിച്ചയാളെ എടുത്തവരോ
കനത്തതിനാല്‍
ശ്മശാനത്തിലെത്താന്‍
ധൃതിപ്പെടുകയും.
അവരറിയുന്നില്ലല്ലോ
അവര്‍ വഹിക്കുന്നത്
ആളൊഴിഞ്ഞൊരു
പെട്ടിയാണെന്ന്.
littnowmagazine@gmail.com
ഹരിത ദാസ്
വര: സാജോ പനയംകോട്
ഓർമയുടെ അവസാനനാളവും
അണയുന്നതിനു മുൻപ്,
മറവിയുടെ അരക്കില്ലത്തിൽ
ഉരുകിതീരും മുൻപ്,
സഖീ…. നിന്നോടൊരു വാക്ക്!
നാമൊന്നിച്ചു താണ്ടിയ ദൂരങ്ങളത്രയും
വേരു പടരുമീ കാൽപാദങ്ങളും
നമ്മൾ പങ്കിട്ട ഗ്രീഷ്മ ശിശിരങ്ങളും
ഇഴ തുന്നുമീ ചുളിവുകളും
മായുകില്ല മറയ്ക്കുകില്ല
നീ എനിക്കാരായിരുന്നുവെന്ന്
നമ്മൾ എന്തായിരുന്നുവെന്ന്.
ഇരുൾവീണിടുന്നോരെൻ സ്‌മൃതിമണ്ഡലത്തിൽ നിൻ
ഓർമകളെ ഞാൻ നിമഞ്ജനം ചെയ്കിലും ,
തിരികെയെത്തുമെന്നൊരു പൊയ്‌വാക്കോതാതെ
വിസ്മൃതിയുടെ ആഴങ്ങളിൽ മറഞ്ഞീടിലും
മറക്കുകില്ല മരിക്കുകില്ല
നീ തന്നോരീ നിമിഷങ്ങളെന്നിൽ
പ്രിയേ…..
ദിക്കറിയാത്ത ഈ നീണ്ടയാത്രക്ക് കൂട്ടായി,
ഒരു ധ്രുവനക്ഷത്രം പോൽ
നീ എന്നിൽ നിലകൊള്ളും.
തണുത്തുറഞ്ഞ ഓർമകൾക്ക്, നിമിഷങ്ങൾക്കു കനൽ ചൂടേകി
നീ എന്നാത്മാവിൽ കുടികൊള്ളും..
ജന്മ-ജന്മാന്തരങ്ങൾക്കുമപ്പുറം
ഒരിക്കൽ നമുക്കിവിടെയൊത്തുചേരാം….
മറവിയുടെ ചായം കുതിർത്തൊരീ ചിത്രത്തിൽ
ഒരുമിച്ച് വീണ്ടും നിറം പകരാം.
littnowmagazine@gmail.com
ബിന്ദു തേജസ്
ഇന്നുമെന്നെപ്പൊതിയുമൊരു
പ്രിയ തരമാകുമദൃശ്യ കരങ്ങളാം
കനിവ് തീർക്കും കരളിണ ക്കത്തിന്റെ കണ്ണികൾ.
നനവ് മൂടി മിഴിപ്പച്ച മങ്ങി ത്തുടങ്ങവേ
ഇടറി,വിറയാർന്ന സ്വരവു മലച്ചുപോയ് ,
ഹൃദയ താഴ് വാരങ്ങൾ തൻ പ്രതിധ്വനിയും വിതുമ്പുന്നു .
പടിയിറങ്ങുമ്പോളുളളം പിടയുന്നതിൻ നുറുങ്ങലും
ഗദ് ഗദവുമെന്നപോൽ
കിനാ മലരുകൾ പൊഴിയുമാ നിറ ചിത്രമുറ്റു നോക്കവേ
നിറയെയോർമ്മ ശലഭങ്ങൾ തുടിക്കയായ് ,
അവിടെ ഞാനും പറക്കയാ ച്ചിറകിലേറി
യനേകകാലങ്ങളിലൂടെയൊരിത്തിരി നേരം .
തുടു തുടുത്തൊരാ പനീർ
പൂവുകളിതളടർന്നൊന്നു
മണ്ണിനെച്ചുംബിക്കവേ
വ്യഥകളറ്റു ഞാനും ചിരിക്കയായ്
ഒന്നു മധികമായ് ഭ്രമ ത്തിൻ വലയെറിഞ്ഞീലയെങ്കിലുമലോസരക്കൊളുത്തിലെന്നെ
കുടുക്കീലയിവിടം പ്രിയം മാത്രമണച്ചു
ഞാനാ മധുരംനുണഞ്ഞു നടക്കട്ടെ .
പാതിയിലേറെക്കഴിഞ്ഞൊരീ പാതയിലിനിയും
പൂക്കാനൊരു വെൺ ചെമ്പകച്ചില്ല തളിരിടുമോയെന്നു
വെറുതെ നിനച്ചു നിൽക്കയാണിപ്പോഴും…
littnow.com
littnowmagazine@gmail.com
കുറിഞ്ചിലക്കോട് ബാലചന്ദ്രൻ
സച്ചിമാഷിനെ
എനിക്കറിയില്ലെങ്കിലും
ചില സച്ചി’താ’നന്ദന്മാർ
വരണ്ട നദികളിൽ
കുളം കുത്തുന്നതിന്
ഞാൻ സാക്ഷിയാകുന്നുണ്ട്.
ഓടിയൊളിക്കാനാണ്
ആദ്യം തോന്നിയത്.
ഉള്ളിലൊരു തേളുകുത്തിയതിനാൽ
നോട്ടം പിഴച്ചു പോയി!
പറ്റമായ് വന്ന്
ഒറ്റയായ്പ്പോയ
ഒറ്റുകാരൻ
ചിന്തയ്ക്ക് ചിന്തേരിട്ട്
മിനുക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ
വേനൽ പഴുത്തു പാകമായ
മണ്ടയില്ലാത്തെങ്ങ്
കമ്പേറിട്ട തേങ്ങ
തലയിൽത്തന്നെ വീണതിന്
സാക്ഷ്യമായി
ചിരി ഒരു കലാരൂപമായ്
ചുണ്ടു പിളർത്തി
കരയാനും തുടങ്ങി.
പ്രണയപ്പിറ്റേന്ന്
ചങ്ങമ്പുഴയും
വൈലോപ്പിള്ളിയും
ഇടശ്ശേരിപ്പാലത്തിൽ നിന്ന്
പ്രളയം കാണുമ്പോൾ
ജല കളിമ്പത്തിൻ
മുങ്ങാങ്കുഴിയിൽ
അവർ
കവിതയായൊഴുകിപ്പോയതിന്
ഞാനും സാക്ഷിയാകുന്നു.
അതിനാലാണ്,
അതിനാൽ മാത്രമാണ്
ഈ പുഴയെ
ഞാൻ
ഒറ്റയ്ക്ക്
ഉണക്കാനിട്ടിരിക്കുന്നത്!.
littnow.com
littnowmagazine@gmail.com
-
സാഹിത്യം6 months agoമോചനത്തിന്റെ സുവിശേഷം-7
-
നാട്ടറിവ്10 months agoബദാം
-
സിനിമ7 months agoമൈക്ക് ഉച്ചത്തിലാണ്
-
കഥ8 months agoചിപ്പിക്കുൾ മുത്ത്
-
സാഹിത്യം10 months agoവായനയുടെ സിംഫണി, എഴുത്തിന്റെയും
-
സാഹിത്യം12 months agoക്രിസ്തുവിനെ
തേടുന്ന പോപ്പ്… -
ലേഖനം10 months agoകോവിടാനന്തരലോകം
-
സാഹിത്യം11 months agoപ്രൊഫ പി മീരാക്കുട്ടി സ്മാരക ചെറുകഥാ പുരസ്ക്കാരം
You must be logged in to post a comment Login