കവിത
പ്രിയപ്പെട്ട അന്നയ്ക്ക്…
വൈഷ്ണവ് സതീഷ്
ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട അന്നാ..
പ്രണയിക്കുന്ന നിമിഷങ്ങളിൽ
നാം രണ്ട് നിശാശലഭങ്ങളായി
രൂപാന്തരപ്പെടുന്നുവല്ലോ..
കാറ്റിന്റെ ഇലയനക്കങ്ങളും
രാത്രിയുടെ ഇരുട്ടും സ്വർഗ്ഗ-
കവാടങ്ങളിലെ തൊട്ടിലിൽ
നമുക്ക് താരാട്ടാവുന്നല്ലോ..
ആശങ്കയുടെ അഗ്നി
ആത്മസുഖത്തിന്റെ
ആഴിത്തിരയ്ക്കുള്ളിൽ
മൂടിപ്പുതച്ചുറങ്ങുന്നുവല്ലോ..
കാതങ്ങൾ ദൂരെയെങ്കിലും
ഓർമ്മപ്പുറത്തെ
ഒറ്റക്കൈയകലത്തിൽ
മൊണാർക്കു*കളെപ്പോലെ നാം
ചുംബിക്കുന്നല്ലോ..
ഒരു നേർരേഖയിൽ ബന്ധിക്കുന്ന,
അകലങ്ങളെ പഴിക്കാത്ത രണ്ട്
ജീവബിന്ദുക്കളായി നാം
നമ്മെത്തന്നെ സങ്കല്പിക്കുന്നല്ലോ..
ഏകാന്തതയുടെ
കൊടുംശൈത്യങ്ങൾ നിരന്തരം
പൊള്ളിക്കുന്ന മഹാമാരിക്കാലങ്ങളിൽ
നിന്റെ ഗന്ധം കടലാഴങ്ങൾക്കിപ്പുറം
എന്റെ നെറുകയിൽ
അപ്പൂപ്പൻതാടികളാകുന്നല്ലോ..
ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട അന്നാ..
നിന്റെ ശബ്ദം വിരഹങ്ങളുടെ
ആസന്നമൃതിയിൽ കാതുകൾക്ക്
പ്രിയപ്പെട്ട സംഗീതവും
ഇമയൊലികൾ ഇടറുന്ന
ജീവിതപ്പാതയിൽ പരമമായ
വെളിച്ചവുമാകുന്നു..
അത്രയും പ്രണയാർദ്രമായ
നിമിഷങ്ങളിൽപ്പെട്ട് നീ അയച്ച
കത്തുകൾ ഇന്നെന്നിൽ
കവിതയാവുന്നു..
നിന്റെ ചുംബനങ്ങളിൽ
ഞാനൊരു ലോകോത്തര
വ്യഭിചാരിയായിരിക്കുന്നു.
ചേർന്നൊട്ടിയ നമ്മുടെ
നിമിഷങ്ങളിന്ന് ആത്മരതിയായും
ആലിംഗനങ്ങൾ ആർദ്രതയിൽ
കുതിർന്ന ഫിയോറാപ്പൂക്കളായും
മാറിയിരിക്കുന്നു..
എത്രയും പ്രിയപ്പെട്ട അന്നാ..
നോക്കെത്താദൂരങ്ങളുടെ
അനന്തതയിൽ നീയെന്നെ
പ്രണയിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുക..
ആത്മാഹൂതിയുടെ
ചിതൽപ്പുറ്റുകളിൽ
വെന്തുരുകുന്ന നിമിഷങ്ങളിലും
നിന്റെ വിരലനക്കങ്ങൾ
എന്റെയുടലിന് കുളിരേകട്ടെ..!
(മൊണാർക്ക് : കറുത്ത വരകളാലും വെള്ള പുള്ളികളാലും അലംകൃതമായ ഓറഞ്ച് നിറമുള്ള ഒരിനം ചിത്രശലഭം)
littnow
ചില വാക്കിനു മറവിൽ
നൂറായിരംചതികൾ
ഒളിഞ്ഞിരിക്കുമ്പോൾ
നേര്…. നോവ് പിടിച്ച്
പൊള്ളയായ പുകമറയ്ക്കുള്ളിലിരുന്ന്
ഊർദ്ധൻ വലിക്കുന്നു.
ചില വാക്കുകൾ ചിതറിയോടി
എവിടെയെങ്കിലുമൊക്കെ
പറ്റി പിടിച്ചിരുന്നു
മോക്ഷത്തിന് ആഗ്രഹിക്കുമ്പോൾ
മൗനം കൊണ്ട് മൂടിയ വ്യാഖ്യാനങ്ങളത്രയും അർത്ഥ ബോധമില്ലാതെ
തെറ്റിയും തെറിച്ചും
വാരി വിതറപ്പെടുന്നു
ആലയിൽ മൂർച്ച കൂട്ടാനിനി
വാക്കുകളും വരികളും
ബാക്കിയാവുന്നില്ല
നേരുകൾക്കിനി മുഖംമൂടിയില്ലാതെ സ്വതന്ത്രരായിരിക്കാം.
ലിറ്റ് നൗ വിൽ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന രചനകളുടെ പൂർണ്ണ ഉത്തവാദിത്വം എഴുത്തുകാർക്കു മാത്രമാണ്. രചനകൾക്കൊപ്പം വാട്സാപ്നമ്പരും ഫോട്ടോയും കൂടി അയയ്ക്കുക.
littnowmagazine@gmail.com
രാജീവ് മാധവൻ
അവർക്കിടയിൽ
തുറന്നു കിടന്ന
അവളുടെ കവിതയിൽ,
അവന്റെ കഥയില്ലായ്മകൾ
വട്ടമിട്ടു പറന്നു.
കൊത്തിയെടുത്ത്
കടിച്ചു കീറാൻ
പാകത്തിലൊരു
പൊള്ളയക്ഷരം പോലും
കിട്ടാതെയവനാദ്യം
അത്ഭുതപ്പെട്ടു,
പിന്നെ,
വലുതായസൂയപ്പെട്ടു.
അവളുടെ
വാക്കിന്നരികിലെ
മൂർച്ചകളിൽ,
അവനവനഹം
വല്ലാതെ
മുറിപ്പെട്ടു.
അലങ്കോലപ്പെട്ട
വടിവില്ലായ്മകൾ,
അവൻറെ
കാഴ്ചകളോടു
കലഹിച്ചു.
വരികൾക്കിടയിലെ
ആഴം കണ്ടവൻ,
അടിമുടി കിടുങ്ങി
വിറച്ചു.
അവൾ
നിർത്തിയ കുത്തിലും,
തുടർന്ന കോമയിലും,
അവനടപടലം നിലതെറ്റി.
അവന്റെ അതിജീവന
നാമ്പുകൾ,
അവളുടെ അർഹതയിൽ
ഞെരിഞ്ഞമർന്നു.
അവനൊളിച്ചു കൊത്താൻ
വിടർത്തിയ നിരൂഫണം,
അവളുടെ പുച്ഛത്തിൽ
പത്തിമടക്കി.
ഷായാദി പത്യ നാൾവഴികളി-
ൽപ്പരതിയലഞ്ഞൊ-
ടുക്കമൊരു കച്ചിത്തുരുമ്പി-
ലവൻ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.
അവൻ വിനയം കൊണ്ടു,
വിധേയത പൂണ്ടു.
പൗരുഷം പലതായ് മടക്കി-
ക്കീശയിൽത്തിരുകി.
അവളുടെ കവിതയെ
ചേർത്തു പിടിച്ചു,
തഴുകിത്തലോടി,
താത്വികാവലോകന-
ക്കാറ്റൂതി നിറച്ചു പൊട്ടിച്ചു.
വൈകാരികാപഗ്രഥന-
ക്കയറു വരിഞ്ഞുകെട്ടി,
സ്ത്രീപക്ഷ രാഷ്ട്രീയ
ശരിക്കൂട്ടിലടച്ചു.
എന്നിട്ടരിശം തീരാഞ്ഞവൻ;
അവളുടെ ഓരം ചേർന്നു
മുഷ്‌ടി ചുരുട്ടാനും,
അവൾക്കു വേണ്ടി
ശബ്ദമുയർത്താനും,
അവളുടെ കൊടിയേറ്റു
പിടിക്കാനും,
പിന്നെ…പ്പിന്നെ…
അവൾക്കു വേണ്ടി
കവിതയെഴുതാനും
തുടങ്ങി.
ലിറ്റ് നൗ വിൽ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന രചനകളുടെ പൂർണ്ണ ഉത്തവാദിത്വം എഴുത്തുകാർക്കു മാത്രമാണ്. രചനകൾക്കൊപ്പം വാട്സാപ്നമ്പരും ഫോട്ടോയും കൂടി അയയ്ക്കുക.
littnowmagazine@gmail.com
രേഷ്മ ജഗൻ
അന്നും വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ ചൂടുള്ളൊരു കട്ടൻ ഊതികുടിച്ച് അയാൾക്കൊപ്പം നിങ്ങളിരുന്നിട്ടുണ്ടാവണം.
ജീവിതത്തിന്റെ കൊടുംവളവുകൾ കയറുമ്പോൾ വല്ലാതെ കിതച്ചുപോവന്നതിനെ കുറിച്ച് നിങ്ങളോടും അയാൾ പരാതിപ്പെട്ടു കാണണം.
ഒരു രാത്രി ഇരുട്ടി വെളുക്കുമ്പോൾ കൊഴിഞ്ഞു പോവുന്ന മനുഷ്യരെ കുറിച്ചയാൾ വേവലാതിപ്പെട്ടുകാണണം.
നിങ്ങളുടെ സ്ഥിരം ചർച്ചകളിൽ നിന്ന് വഴിമാറി,
ഇപ്പോഴും മക്കളോളം പക്വത എത്താത്ത ഭാര്യയെ കുറിച്ചൊരു കളിവാക്ക് പറഞ്ഞിരിക്കണം.
നിങ്ങൾ കേട്ടില്ലെങ്കിൽ പോലും മക്കളെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞപ്പോൾ അയാളുടെ തൊണ്ട വല്ലാതിടറിയിരിക്കാം .
പതിവ് നേരം തെറ്റിയിട്ടും തിരികെ പോവാനൊരുങ്ങാത്തതെന്തേയെന്ന് നിങ്ങൾ സംശയിച്ചു കാണും.
ജീവിച്ചു മടുത്തുപോയെന്നു പറയാതെ പറഞ്ഞ എത്ര വാക്കുകളായാൾ നിങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിൽ കൊരുക്കാൻ ശ്രമിച്ചത്.
സാരമില്ലെടാ ഞാനില്ലേയെന്നൊരു വാക്കിനായിരിക്കണം
നേരമിരുളിയിട്ടും അയാൾ കാതോർത്തത്.
പുലർച്ചെ അയാളുടെ മരണ മറിയുമ്പോൾ അത്ഭുതപ്പെടേണ്ട!
ഹൃദയത്തിൽ നിന്നും ഹൃദയത്തിലേക്കുള്ള യാത്രയിലെവിടെയോ നമുക്ക് നമ്മെ നഷ്‌ടമാവുന്നുണ്ട്..
അല്ലെങ്കിൽ
മടങ്ങി പോവുക യാണെന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ പാകത്തിന്
അയാൾ നിങ്ങളിൽ ചേർത്തു
വച്ച അടയാളങ്ങളെന്തെ
അറിയാതെപോയി.
You must be logged in to post a comment Login