ലേഖനം
സ്വപ്‌നങ്ങൾ മനുഷ്യൻ്റെ കൂട്ടുകാരാണ്,ശത്രുവല്ല.
കൊറോണ സ്വപ്നദ്വീപ്.2
ഡോ. ഉമർ തറമേൽ
സ്വപ്‌നങ്ങൾ മനുഷ്യന്റെ കൂട്ടുകാരാണ്, ശത്രുവല്ല.
ഇത് തെല്ലൊന്നുമല്ല എന്നെ ഇരുത്തി ച്ചിന്തിപ്പിച്ചത്. പകലുകൾ ദുഃസ്വപ്നം പോലെ പെരുമാറുന്നു . ഉറക്കം കിട്ടാതെ ഭീതിയിൽ കഴിയുന്ന യാമങ്ങൾ. എപ്പോഴെങ്കിലും ഉറക്കിലേയ്ക്ക് വീണാൽ (അങ്ങനെ സംഭവിക്കുന്നത് അപൂർവം ) മധുരമനോഹരവും അസംബന്ധവുമായ സ്വപ്‌നങ്ങൾ. ഇപ്പോൾ ഓർക്കാൻ ഹരമുണ്ട്.ചിലത് ദ്വീർഘമായവ, ചിലത് വളരെ ചെറുത്. രണ്ടായാലും ആദ്യവും അന്തവും പൊടുന്നനെ സംഭവിക്കുന്നു. ചരിത്രത്തിന് പാലംപണിയാൻ പറ്റാത്ത നിലയ്ക്ക് പൊടുന്നനെ പൊലിഞ്ഞുപോകുന്നു.
ഖുറാനിലെ അൽ -കഹ്‌ഫ് (ഗുഹാവാസികൾ )എന്ന അധ്യായം ഓർത്തു.ഗുഹവാസികളെപ്പോലെജീവിക്കുകയാണ്, നാം സ്വപ്നത്തിലും.
ഗുഹാനിവാസികൾക്കറിയില്ല, എത്ര കാലം ആ ഗുഹയിൽ പാർത്തുവെന്ന്. ചെറിയൊരു ഉറക്കംപോലെ മാത്രം.ദൈവുമായുള്ള സംവാദത്തിൽ, രണ്ടോമൂന്നോ ദിനം, അല്ലെങ്കിൽ ഒരാഴ്ച…എന്നൊക്കെയാണ് അവർക്ക് തോന്നുന്നത്.
ഖുർആൻ അവരോട് ചോദിക്കുന്നുണ്ട്. അങ്ങാടിയിൽ പോയി നോക്കാൻ, അവരുടെ കൈയിലുള്ള നാണയം കൊണ്ട് ക്രയവിക്രയം നടക്കുമോ എന്നറിയാൻ.തങ്ങളുടെ ഇഷ്ടഭക്ഷണം തന്നെ കിട്ടുമോ എന്നറിയാൻ. കാലങ്ങൾ അടരുകകളായി ജീവിതങ്ങൾ മണ്ണോടു ചേർന്നി രിക്കുന്നു. പോവാത്ത നാണയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സൂചന മറ്റൊന്നല്ല വ്യക്തമാക്കുന്നത്.കാലങ്ങളിലൂടെ മരിവരുന്ന ഭോജ്യങ്ങളും.
ഈ അധ്യായത്തെ മുൻനിർത്തി കാൾ ഗുസ്താവ് യുങ്, മനുഷ്യന്റെ സംഘാവ ബോധത്തെയും അബോധത്തെയുംപറ്റി ഒരു ഗംഭീര പഠനം നടത്തിയത് ഓർത്തു. എത്രകാലമായി ഗുഹവാസികൾ അങ്ങനെ കിടക്കുന്നു. പെട്ടെന്നുള്ള ഉയർച്ചയിൽ സ്വപ്നസമാനമായിട്ടും ഒരു ജീവിതം തന്നെയത്, എന്നവർ ഉറപ്പിക്കുന്നു. ജീവിതത്തിനും ഉറക്കത്തിനുമിടയിൽ ദൈവ കാരുണ്യത്തിന്റെ ഒരു തൊടലുണ്ട്, എന്ന് ഖുർആൻ സദാ ഓർമിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. മരണത്തെ കുറേകൂടി നീണ്ട ഉറക്കായി വ്യാഖ്യനിക്കാൻ മനുഷ്യന് ഇതൊക്കെ സന്ദർഭമൊരുക്കുന്നു. സ്വപ്നത്തിന്റെ സാധ്യത ഉറക്കത്തിന്റെയും ഉണർയുടെയും പരസ്പര്യത്തെ നിർമ്മിക്കുന്നതിലാണ്.
ആക്കാലത്ത് കണ്ട എണ്ണമറ്റ സ്വപ്നങ്ങളിൽ പലതും മറന്നുപോയി.
സിഗമണ്ട് ഫ്രോയിഡ് പറഞ്ഞപോലെ,സ്വപ്നത്തിൽ, ഒരു ആദേശപ്രക്രിയയുണ്ട്. അതെങ്ങനെയൊക്കെ, പരിണമിക്കുമെന്ന് പറയുകവയ്യ.കണ്ട സ്വപ്നങ്ങളുടെ സ്വാഭാവം,ഭാവനയും ഭാഷയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം പോലെയാണ്.
ഭാഷയെ ഇത്രമേൽ പ്രജനകമാക്കുന്നത് ഭാവനയാണല്ലോ.സ്വപ്നത്തിന്റെകാര്യത്തിൽ ആദേശപ്രക്രിയ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഭാഷകൊണ്ട് നമുക്കതിനെമാറ്റിയെഴുടതി ക്കൊണ്ടിരിക്കേണ്ടി വരുന്നു.
വാക്കുകൾ കൊണ്ട് നാം വിവിധമട്ടിൽ ശ്വസിക്കുന്നതാണ് ജീവിതം. വാക്കുകൾ കൊണ്ട് കവിതയുണ്ടാക്കുന്നു എന്നു ഫ്രഞ്ച് സിംബലിസ്റ്റ് കവി പറഞ്ഞതിന്റെ പൊരുൾ മറ്റൊന്നല്ല. കവിതയാണ്, ഭാഷയുടെ നിത്യ നൂതനമായവീടുകൾ ഉണ്ടാക്കുന്നത്.
എപ്പോഴെങ്കിലും കണ്ണുമാളുമ്പോൾ ഉള്ളിൽ തുറക്കുകയാണ്, സ്വപ്നദ്വീപ്.ഇറ്റാലിയൻ സംവിധായകൻ ഗ്വിസപ്പേ ടോർണാറ്റോറിന്റെ, ‘സിനിമ പാരാഡൈസോ ‘ പോലെ. ആ സിനിമ ഒരു രാജ്യാന്തരചലച്ചിത്രോത്സവത്തിന് കണ്ടതാണ്. പിന്നെ അത് മനസിൽനിന്ന് മഞ്ഞ്പോയിട്ടേയില്ല.ഒരു പ്രൊജക്ടർ മുറിയിലെ സിനിമഓപ്പറേറ്ററുടെയും അയാളോട് പറ്റിക്കൂടി സഹവാസം സ്ഥാപിക്കുന്ന ബാലന്റെയും രസകരമായ ഫാന്റസി. വെട്ടിയിടുന്ന ഫിലിം തുണ്ടങ്ങളിലും കൂട്ടിയോടിക്കുന്നവയിലുമൊക്കെ വിചിത്രജീവിതം ദർശിച്ച ഒരു ബാലന്റെ ആതിരസകരമായൊരു എന്റെർറ്റൈനർ.
സ്വപ്നത്തിൽ എനിയ്ക്കും, ആ ബാലനെപ്പോലെ പറക്കും തളിക പോലുള്ള ഒരു വാഹനത്തിൽ പല രാത്രികൾ സഞ്ചസരിക്കേണ്ടിവന്നു.തളികയേറി പലമട്ടിലുള്ള വീടുകളുടെ മുകളിലൂടെയുള്ള യാത്ര അതിസാഹസികമായിരുന്നു.
ഭീതിയുടെ കടുത്ത അടരുകളെ ഇവയൊക്കെ നേർപ്പിച്ചു. ജീവിതത്തിലേക്ക് മനുഷ്യനെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവരാൻ ദൈവം അതിവിചിത്രമായ മാർഗങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കും. കാരുണ്യവാനും കരുണാനിധിയുമായ ദൈവം എന്നൊക്കെപ്പറയുന്നത് അതിനെയാണ്.
ഡോണമയൂരയുടെ ചിത്രശലഭങ്ങൾ
കവിതയിലൂടെയും ചിത്രകവിതയിലൂടെയുമൊക്കെ ഞാൻ പരിചയിച്ച പ്രിയപ്പെട്ട ഒരാളാണ്, ഡോണ മയൂര. സുഹൃത്തുക്കൾ അയ്യായിരത്തിലധികം കവിഞ്ഞെങ്കിലും, ഹൃദയത്തിൽ തൊട്ടവർ പത്തുവിരലിൽ എണ്ണാൻ തികയില്ല. അത് എന്റെയോ അവരുടെയോ കുറ്റമല്ല. ആ മാധ്യമത്തിന്റെ പോരായ്മയാണ്.
കോവിഡ് ഭീതിവിതച്ച ഉൾഭീതികളിൽ, നിലാവുള്ള ഒരു രാത്രിയിൽ ഡോണയും കൂട്ടുകാരികളും സ്വപ്നത്തിലേക്ക് വരുന്നു.
ഏതോ ഒരു നെതർലൻഡ് സിനിമയിലോ മറ്റോ ഉള്ള പ്രദേശം പോലെയുള്ള ഒരുസ്ഥലത്താണ് ആ സ്വപ്നത്തിൽ എന്റെ വാഴ് വ്.ചെറുമഴപെയ്തു ഈർപ്പമുണ്ട്. ചെറിയ ചെറിയ ഹട്ടുകൾ പോലെ ചുറ്റിനും പണി തീർത്തിട്ടുണ്ട്. പണ്ട് സ്ഥിരമായി കാണുകയും ഇടക്കൊക്കെ നീന്തിക്കുളിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്ന നാട്ടിലെ ജുമുഅത്ത് പള്ളിയിലെ ‘പള്ളിക്കുളം’ പോലെ ഒന്ന് അടുത്തുണ്ട്. പ്രത്യേക മട്ടിലുള്ള വാസ്ത്രങ്ങൾ ധരിച്ചെത്തിയവരാണ് ഡോണയും സുഹൃത്തുക്കളും.അനുഷ്ടാന കവിതയിലെന്നപ്പോലെ ചില സ്റ്റിഗ്മകളും റ്റാറ്റൂസും ശരീരത്തിൽ അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.നെറ്റിയിൽ ചിത്രശലഭങ്ങൾ.എല്ലാവരും സ്ത്രീകളാണ്.അവരുടെ മുഖങ്ങൾ ഫേഡ് ആയിട്ടാണ്, കാണുന്നത്. പഴയ ശാരദസിനിമകളിളെപ്പോലെ. പ്രദേശത്ത് അരണ്ടവെളിച്ചമേയുള്ളൂ. അതായിരിക്കണം ആ നിറക്കുറവ്. എല്ലാരും എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു ചിരിക്കുന്നുണ്ട്.
ഡോണയും കൂട്ടരുമെത്തിയ സന്തോഷത്തിലാണ് ഞാൻ.
അവർ ചിലസവിശേഷഭോജ്യങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്നു. ഇലകോട്ടി അതിൽ വിളമ്പുന്ന
ഒരുതരം ഗോതമ്പ് അലീസ. ഇത് യു. എസിലെ സ്പെഷ്യൽ ആണോ എന്നൊക്കെ ഞാൻ ചോദിക്കുന്നുണ്ട്.
ഇതുപോലെയുള്ള ഭക്ഷണം ഞാൻ മുമ്പ് അജ്മീറിൽ നിന്നും കഴിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞു. അജ്മീറിലെ നേർച്ചഭക്ഷണത്തിന്റെ കാര്യങ്ങൾ ഡോണ ചോദിച്ചറിഞ്ഞു, അന്തംവിട്ടു.
പെട്ടെന്ന്, ഡോണയുടെ കൂടെയുള്ള പെൺകുട്ടി എന്തോ അതിശയം കണ്ടുപിടിച്ചപോലെ ഞങ്ങളെ തൊട്ടപ്പുറത്തുള്ള ഒരു ചതുപ്പുപ്രദേശത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.
പൊടുന്നനെ,സ്വപ്നം കട്ട്. നേരം വെളുക്കുന്നു.
എത്ര പെട്ടെന്നാണ് കാര്യങ്ങൾ ചിതറുന്നത്. ഭാഷ വാക്കുകകൾ കൂട്ടിവെച്ച് കവിതയും ചിത്രങ്ങളും നിർമ്മിക്കുന്നത്?ആദേശം ഭവിച്ച് മുറിഞ്ഞുപോയ മറ്റൊരു സ്വപ്നം ഇങ്ങനെ:
പൂച്ചയാണ് ഡ്രൈവർ.സാധാ മട്ടിലുള്ള ഒരു വരയൻപൂച്ച.എന്റെ വീട്ടിൽ സ്ഥിരമായി ഉണ്ടാകാറുള്ള പൂച്ച.വീട്ടിൽ അവളെ തങ്കു എന്നാണ് മോൻ പേരിട്ടുവിളിച്ചത്. ആ പൂച്ച തന്നെയായിരിക്കണം ഈ ഡ്രൈവർ.കുട്ടികൾ ചെറുപ്പകാലത്ത് മരക്കട്ടകൾ കോർത്തുണ്ടാക്കുന്ന ചക്രവണ്ടി കൊണ്ട് ഉരുട്ടിക്കളിക്കാറുണ്ട്. അതുപോലൊരു കട്ടവണ്ടിയിലാണ്, ഞങ്ങളുടെ യാത്ര.
തളിപ്പറമ്പ് സർ സയ്യദ്കോളേജിൽ നിന്നും പിരിഞ്ഞുപോന്ന ചടങ്ങിന് ശേഷമുള്ള യാത്രയാണ്. ഏട്ടൊൻപത് കൊല്ലക്കാലം ജോലിയെടുത്ത കലാലയം.ആരൊകെക്കൂടിയാണ് യാത്രയാക്കിയത് എന്നോർമയില്ല.ആരുടേയും മുഖമില്ല.സഹധർമ്മിണിയും ഒരു മകളും കൂടെയുണ്ട്.ഒരാൺകുട്ടിയെപ്പോലെ ഒരാൾ വേറെയുണ്ട്.അന്ന് ചെറിയ മകനെ പെറ്റിട്ടില്ല. ഏതായാലും ആകെപ്പാടെ കൂടിക്കുഴഞ്ഞ രസികൻരംഗം.
മകളും ഭാര്യയും ഭയങ്കര ചിരിയാണ്. യാത്ര രസിച്ചുവെന്നുതോന്നുന്നു. തുറന്ന ജീപ്പിൽ സഞ്ചരിക്കുപോലെയാണ് യാത്ര.വളപട്ടണം പാലം കടന്നുപോന്നതൊക്കെ നല്ല ഓർമ.
നല്ല കുളിരുള്ള രാത്രി.എൻ. എച്ചിലായതിനാൽ ധാരാളം വാഹനങ്ങൾ തലങ്ങും വിലങ്ങും.
പൂച്ചയാണ് ഡ്രൈവർ എങ്കിലും അവളുടെ മിടുക്ക് അപാരം തന്നെ.
എത്ര സ്പീഡിലാണ് വണ്ടിപോകുന്നത്, എന്നോർത്ത് എനിക്ക് അത്ഭുതം.
ഡ്രൈവർ പൂച്ചയും നല്ല ഹരത്തിലാണ്. കുറച്ചുദൂരം പിന്നിട്ടപ്പോൾ രംഗം ഇരുളുന്നു. വെയിലാറി തണൽവന്നപോലെ.
കുറേനേരം ഒന്നും ഓർമയുണ്ടായില്ല.
പഴയ രംഗം തീർന്നതാണോ പുതിയത് ആരംഭിക്കയാണോ എന്ന് ഒരു നിശ്ചയവുമില്ല.
പൊടുന്നനെ ഞാൻ സിനിമ പാരഡൈസോവിലേയ്ക്ക് എടുത്തെരിയപ്പെട്ടപോലെ.
എത്രയെത്ര സ്വപ്‌നങ്ങൾ. നാം മറന്നുപോകുന്നതോടെ അനാഥമാകുന്നവ.ഒക്കെ അല്ലെങ്കിൽ ഒരാളുടെ സ്വപ്നത്തിൽ മറ്റൊരാൾക്ക്‌ എന്തുതാല്പര്യം.
വൈക്കം മുഹമ്മദ് ബഷീറിന്റെ ഓർമ്മകൾ മനസ്സിൽ തിണർക്കും. അവയ്ക്ക് പലതിനും ജീവിതത്തിനും സ്വപ്നത്തിനുമിടയിലാണ് സ്ഥാനം എന്ന് തോന്നിപ്പോകാറുണ്ട്.
താൻ മരിച്ചുപോകുന്നതിനെപ്പറ്റി ബഷീർ പറഞ്ഞത് ഇങ്ങനെയാണ്.
‘കാണാത്ത ഗ്രഹങ്ങളും നക്ഷത്രങ്ങളും ചുറ്റിക്കറങ്ങാൻ വേണ്ടിയുള്ള യാത്ര,എന്ന്.’
മരിക്കാൻ പേടിക്കുന്നവരാണ് ബഹുഭൂരിപക്ഷവും. എന്നാൽ, ചില മനുഷ്യർ മഹാത്മാക്കൾ മരണത്തെ സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നതുകാണാം.ചിലരെക്കുറിച്ച് നാം പറയാറുണ്ട് -അയാൾക്ക് മരണഭയമേയില്ല എന്ന്.
എന്റെ ബാല്യകൗമാരങ്ങളിൽ എന്റെ തോന്നൽ ഇങ്ങനെയായിരുന്നു – ജീവിതമെത്രയാണ് മുന്നിൽ നീണ്ടു കിടക്കുന്നത്,എന്ന്!
എങ്കിൽ, എത്രപൊടുന്നനെയാണ് ജീവിതം സയന്തനത്തിലെത്തിയത്?ആൻഡ്രേ തർക്കോവ്സ്‌കിയുടെ സിനിമകളിൽകാണുന്ന മഞ്ഞിലൂടെ ഇഴയുന്ന കാലംപോലെ.
ചെറുപ്പത്തിൽ, തിരിമുറിയാമഴപെയ്യുമായിരുന്നു. ആറുമാസം . വീട് മേഞ്ഞിരിക്കുന്ന വരിവരിയായി നിൽക്കുന്ന ഓടിൽനിന്നും പച്ചപ്പായലിനോടോടൊപ്പം തിരിമുറിയാതെ പെയ്യുന്ന മഴ. പണ്ടത്തെ കാലം അങ്ങനെയായിരുന്നു.എത്ര കണ്ടിരുന്നാലും മതിയായിരുന്നില്ല. ചെറിയ ജീവിതത്തെ, ഓർമകൾ സിനിമപോലെ വലുതാക്കിയെടുക്കുന്നു . നല്ല ഓർമ്മകൾ, സിനിമയെപ്പോലെത്തന്നെ, ജീവിതത്തിന്റെ സാധാരണാനുപാതത്തെ അതിലംഘിക്കുന്നു. മനുഷ്യനെ അത് അതീതമായ ഒരു ജീവിതത്തിന് ഉടമയാ ക്കുന്നു.
സ്വപ്നവുമായുള്ള ഈ വേഴ്ച മനുഷ്യന് മരണത്തിൽ നിന്നുമുള്ള ഒരുതരം താൽക്കാലികവിസ്‌മൃതി സമ്മാനിക്കുന്നു.
കോവിഡ് സമ്മാനിച്ച ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ ഒരു ലോകക്രമമുണ്ട്. നാം ഇതുവരെ അനുഭവിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഒന്നാണത്. കാഴ്ചകളുടെയും സകല ജ്ഞാന രൂപങ്ങളുടെയും മട്ടുംമാതിരിയും അത് മാറ്റിക്കളയും.വരാൻ പോകുന്ന എഴുത്തുകൾ ആ ലോകക്രമത്തിന്റെയായിരിക്കും.
ശാരീരികഅകലം എന്നൊരു ആശയം അധികാരികളും മനുഷ്യരും തെറ്റിപ്രയോഗിച്ചു. സാമൂഹ്യ അകലമായി അതിനെ നിർവചിച്ചു.പിന്നെ പലപ്രാവശ്യം തിരുത്തിയെങ്കിലും ഒരു ആദിബിംബം പോലെ ജീവിതത്തോടൊപ്പം അതുറച്ചുപോയി.പെൻഡെമിക് ആർക്കിടൈപ്പ്.
ലോകത്തിൽനിനും വീടുകളിലേയ്ക്ക് ഓടിയൊളിക്കുന്നത് ഒരു പെർഫോർമൻസ് ആയിചുരുങ്ങി , ജീവിതം . എല്ലാം സുരക്ഷിതമായിരിക്കുന്നു എന്നുതോന്നുമ്പോഴും ഡെമോക്ലീസിന്റ വാൾ പോലെയൊന്ന് നമുക്കുമേൽ തൂങ്ങിയാടുന്നു എന്നൊരാധി ഉള്ളിൽ ബാക്കിനിൽക്കുന്നു.
മരണത്തിന്റെ വ്യാഖ്യാനങ്ങൾ മെല്ലെ മാറി. മരിച്ചയാൾ കൂടുതൽ അന്യനും അപ്രാപ്യനുമായി. മരണഭീതിയാൽ മാത്രം മരിച്ചവരുടെ എണ്ണം കൂടി.സമൂഹത്തിൽ, ദർശന ബാഹ്യമായ ഒരു ‘റെറ്റൊറിക്’ രൂപംകൊണ്ടു .
മരണത്തിന്റെ എല്ലാ സൗന്ദര്യ തലവും ചുരണ്ടു കളയപ്പെട്ടു. സാംസ്‌കാരികമായി ഒരഭയസ്ഥാനമില്ലാത്ത വെറും ശരീരമായിമാറുന്ന മനുഷ്യാവസ്ഥ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടു.
മരണം ഏറെ നിഷ്ചേതനവും നിരാസ്പദവുമായ ഒരു കൺകെട്ടുവിദ്യ മാത്രമായി.
അതിന്റെ നടുമധ്യത്തിലേക്കായിരുന്നു ഈ സ്വപ്നങ്ങളൊക്കെ എടുത്തുചാടിയത്, ഞാൻ ജീവിക്കണമെന്ന സന്ദേശവുമായി.
(അവസാനിച്ചു )
Littnow ലേക്ക് രചനകൾ അയക്കുമ്പോൾ വാട്സാപ് നമ്പർ , ഫോട്ടോ കൂടി ചേർക്കുക.
littnowmagazine@gmail.com
ഡോണ മേരി ജോസഫ്
അന്നുമിന്നും അജ്ഞതാബോധം അലങ്കാരമാക്കുന്ന ഒരു വിഭാഗത്തിന്റെ തൊട്ടുകൂടായ്മയാണ് മാനസികാരോഗ്യം. പൊതു വിശ്വാസസംഹിത പ്രകാരം ഇത്രമേൽ തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ട മറ്റൊരു മേഖല ഉണ്ടോ എന്നും സംശയമാണ്. ആധുനികതയുടെ കുത്തൊഴുക്കിൽ മാനവരാശി ഒന്നാകെ മുന്നോട്ട് സഞ്ചരിക്കുമ്പോഴും മാനസിക രോഗവസ്ഥകളോടുള്ള സമീപനത്തിൽ മുൻവിധികൾ തെളിഞ്ഞു കാണാം. തങ്ങൾക്ക് ഇല്ല എന്നതുകൊണ്ട് മാത്രം സകല മാനസികപ്രശ്നങ്ങളും നിസാരമാണെന്ന് കരുതുന്ന ആളുകൾ, ചികിത്സ തേടിയാൽ മറ്റുള്ളവർ എന്ത് വിചാരിക്കുമെന്ന് ഭയന്ന് ദിനം തോറും രോഗാവസ്ഥ വഷളാകുന്നതിനോട് സ്വയം പൊരുതി തോറ്റു പോകുന്ന മറ്റ് ചിലർ, കൃത്യമായ ചികിത്സയൊഴികെ മണ്ണും മരവും മതവും പൊടിയും വേണ്ടി വന്നാൽ അടിയും ഇടിയും വരെ ഉപയോഗിച്ച് അത്ഭുത രോഗശാന്തിയ്ക്കായി കാത്തിരിക്കുന്ന ഇനിയൊരു വിഭാഗം എന്നിങ്ങനെ ദുരിതക്കുഴിയിൽ നിലകൊള്ളുന്ന ഒരുപാട് പേരുണ്ട്. മനുഷ്യൻ പിറവി കൊള്ളുന്ന നേരം മുതൽ പ്രാണൻ ഇല്ലാതാകുന്നത് വരെയുള്ള ഘട്ടങ്ങളിൽ മനോസംഘർഷങ്ങൾ സാധാരണമാണെങ്കിലും ദൈനംദിന ജീവിതത്തെ ദുസ്സഹമാക്കുന്നതിൽ ഇത്തരം സംഘർഷങ്ങൾ കാരണമാകുന്നുണ്ടെങ്കിൽ, ജീവിതത്തിന്റെ സ്വാഭാവിക താളം തെറ്റുന്നുണ്ടെങ്കിൽ എത്രയും വേഗം ഉചിതമായ ഇടത്തു നിന്നും സഹായം തേടേണ്ടതാണ് എന്ന സത്യം പലപ്പോഴും വിസ്മരിക്കപ്പെടുന്നു. വ്യക്തികളുടെ മാനസികാരോഗ്യത്തെക്കാൾ പ്രാധാന്യം പൊതു സമൂഹത്തിന്റെ ധാരണകൾക്ക് നൽകുമ്പോൾ സ്വാഭാവികമായും പ്രശ്നങ്ങൾ ആരംഭത്തിലേ കണ്ടെത്തുന്നതിൽ നാം പരാജയപ്പെടാൻ ഇടയുണ്ട്. ആൾക്കൂട്ടത്തിനു സ്വീകാര്യമായ നിലപാടുകൾക്ക് മാനസികാരോഗ്യ വിദഗ്ധന്റെ കണ്ടെത്തലുകളെക്കാൾ പ്രാധാന്യം കൽപ്പിക്കുന്ന അപകടകരമായ സ്ഥിതി വിശേഷം നമ്മുടെ നാട്ടിലെ മാനസികാരോഗ്യ രംഗത്തിനു തന്നെ വെല്ലുവിളിയാണ്. ഇത്തരം നിലപാടുകളും ചികിത്സയിലെ സ്വകാര്യതയെപ്പറ്റിയുള്ള ഭയവും മുതലെടുത്താണ് യാതൊരു ശാസ്ത്രീയ അടിത്തറയുമില്ലാത്ത സ്വയം പ്രഖ്യാപിത ചികിത്സകർ ഇവിടെ തഴച്ചു വളരുന്നത്. പലപ്പോഴും ഇത്തരം പരീക്ഷണങ്ങൾക്ക് ശേഷം യാഥാർഥ്യബോധം ഏറെക്കുറെ ഇല്ലാതായ അവസ്ഥയിലാകും അസുഖബാധിതരെ കൃത്യമായ ചികിത്സാ സംവിധാനത്തിലേയ്ക്ക് എത്തിക്കുന്നത്. രൂക്ഷമായ അവസ്ഥയാണെങ്കിൽ സ്വാഭാവികമായും സൗഖ്യപ്പെടാനോ താത്കാലിക ശമനം ലഭിക്കാനോ കാലതാമസം ഉണ്ടാകാനിടയുണ്ട്. ഇനി അഥവാ ആശ്വാസം ലഭിച്ചാലും തുടർ നടപടികൾക്കോ ചികിത്സാ ക്രമങ്ങൾക്കോ ബന്ധുജനങ്ങൾക്ക് താല്പര്യമുണ്ടാവില്ല. മരുന്നിന്റെ താൽക്കാലിക പാർശ്വഫലങ്ങൾ ഭാവിയിൽ ലഭിക്കാനിടയുള്ള സൗഖ്യത്തെക്കാൾ പലരെയും അസ്വസ്ഥതപ്പെടുത്താറുമുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ പൂർണമായ പ്രശ്നപരിഹാരം പലപ്പോഴും തടസ്സപ്പെടുന്നു. ഒരുപക്ഷെ തുടക്ക കാലഘട്ടത്തിൽ തിരിച്ചറിയാൻ സാധിച്ചാൽ മികച്ച രീതിയിൽ പരിഹരിക്കാനാവുന്ന പല മാനസിക ബുദ്ധിമുട്ടുകളും അങ്ങേയറ്റം സങ്കീർണമാകുകയും ഫലപ്രാപ്തിയിൽ എത്താൻ പ്രയാസം അനുഭവപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. വിവാഹം, പുതിയ ജോലി, കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഇങ്ങനെയുള്ള ഉത്തരവാദിത്വങ്ങൾ മാനസികപ്രശ്നങ്ങൾക്ക് പരിഹാരമായി വിലയിരുത്തുന്ന ആളുകൾ ഇന്നും പരിഷ്കൃത സമൂഹത്തെ പിന്നോക്കം വലിക്കുന്നുണ്ട് എന്നതും വസ്തുതയാണ്. സത്യത്തിൽ ഒരാളെ അയാളുടെ പ്രശ്നം തിരിച്ചറിഞ്ഞു പരിഹരിക്കാൻ സാധിക്കുന്നവരിലേക്കെത്തിക്കുന്നതിന് പകരം അടുത്ത തലമുറയെക്കൂടെ യാതൊരു ചിന്തയും ഇല്ലാതെ അതേ പ്രശ്നത്തിലേയ്ക്ക് വലിച്ചിടാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ഈ മനുഷ്യത്വരാഹിത്യം കൂടുതൽ അപകടങ്ങളിലേയ്ക്ക് നയിക്കുമെന്നതിൽ തർക്കമില്ല. ഇനിയെങ്കിലും ഇത്തരം മിഥ്യകളിൽ നിന്നും തെറ്റിദ്ധാരണകളിൽ നിന്നും മാറി സ്വാതന്ത്രബുദ്ധിയോടെ മാനസികാരോഗ്യത്തെയും അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പ്രശ്നങ്ങളെയും വേർതിരിച്ചു കാണാൻ നമുക്ക് സാധിക്കണം. എങ്കിൽ മാത്രമേ ആരോഗ്യകരമായ മനോവ്യാപാരങ്ങളുള്ള, കൃത്യമായ അവബോധമുള്ള, മികച്ച വ്യക്തിത്വത്തിനു ഉടമകളായ ഒരു സമൂഹത്തെ വാർത്തെടുക്കാൻ സാധിക്കുകയുള്ളൂ.
littnowmagazine@gmail.com
ഡോ .അനിൽ കുമാർ .എസ്.ഡി
മരണത്തിനും ജീവിതത്തിIനുമിടയിലെ നൂൽപ്പാലത്തിലൂടെ രോഗിയോടൊപ്പം അതീവജാഗ്രതയിലും പ്രാർത്ഥനയിലും സഞ്ചരിക്കുകയും സക്രിയമായി പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന തൊഴിലാളികളാണ് ഡോക്ടർമാർ.
മരണവും രോഗവും വേദനയും കരിനാഗങ്ങളെപ്പോലെ കൂട്ടിരിക്കുന്ന ആശുപത്രിയിലെ ജോലിക്കാരുമാണ് ഡോക്ടർമാർ. രോഗം ഭേദമാകുമ്പോൾ അതിൻ്റെ മാർക്ക് ദൈവത്തിനും വഷളാകുമ്പോൾ അതിൻ്റെ കുറ്റം ഡോക്ടർക്കും നൽകുന്ന കൗശലക്കാരാണ് രോഗിയും കൂട്ടിരിപ്പുകാരും. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഈ തൊഴിലിടം പുതിയ തലമുറയ്ക്ക് അത്ര ആകർഷകമല്ല. രോഗത്തിൻ്റെ നിഗൂഢമായ സഞ്ചാരവും മരുന്നുകളുടെ പ്രതിപ്രവർത്തനവും സാഹചര്യങ്ങളുടെ വക്ര സഞ്ചാരവും ഉണ്ടാക്കുന്ന അപകടങ്ങൾക്ക് ഡോക്ടർമാരെ തെറിപറഞ്ഞ് സമാധാനിച്ചവർ ഇന്ന് ദേഹോപദ്രവത്തിൻ്റെ കീചക വേഷത്തിലേക്ക് മാറിയിരിക്കുന്നു. മരണം ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന രോഗത്തിനൊപ്പം പോരാടുന്ന ഡോക്ടർമാർക്ക് സ്വന്തം ജീവൻ പോലും നഷ്ടമാകുന്ന അവസ്ഥയാണ് സംജാതമായിരിക്കുന്നത്.
ഡോക്ടറെക്കുറിച്ച് സമൂഹത്തിലുള്ള ചില ദുഷ്പ്രചരണങ്ങളും നല്ല കല്ലുവച്ച നുണകളും അവരെ പഴയ മലയാള സിനിമയിലെ ബാലൻ .കെ .നായരാക്കി.
സിനിമയിൽ ചിലരെ സ്ഥിരം വില്ലന്മാരാക്കുമെന്നപോലെ ചികിൽസാ മേഖലയിലെ സ്ഥിരം വില്ലൻ ഡോക്ടറാണ്.
ആരോഗ്യരംഗം ഭരിക്കുന്നവർ (ഡോക്ടർമാർ ഉൾപ്പെടെ ) തുടങ്ങി പഞ്ചായത്ത് മെമ്പർ വരെ കാണിക്കുന്ന എല്ലാ അഴിമതിയുടേയും കെടുകാര്യസ്ഥതയുടേയും അട്ടിപ്പേറു ചുമക്കുന്നത് ചികിൽസിക്കുന്ന പാവം ഡോക്ടർമാർ. അവരെ കൊലയ്ക്കു കൊടുക്കുന്ന ഒരു സാമൂഹ്യവ്യവസ്ഥിതി ബീഭത്സമാണ്.
കുത്തഴിഞ്ഞ ഒരു വ്യവസ്ഥിതിയിൽ ചികിൽസിക്കാതെ ഇരിക്കുക അല്ലെങ്കിൽ തല്ലുവാങ്ങുക എന്ന ദുസ്ഥിതിയിലാണ് ചികിൽസകന്മാരായ ഡോക്ടർമാർ. തുമ്പിയെ കൊണ്ട് കല്ലെടുപ്പിക്കുന്നതുപോലെ അവരെക്കൊണ്ട് അമിത ജോലി ചെയ്യിക്കുന്ന സർക്കാർ രംഗവും കോർപ്പറേറ്റ് ഭീകരന്മാരായ സ്വകാര്യ രംഗവും ഒടുക്കം കൈകഴുകി രക്ഷപെടുന്നു.
ആരോഗ്യരംഗത്തിന് പരിമിതമായ നീക്കിയിരിപ്പാണ് സർക്കാരുകൾ കൊടുക്കുന്നത് .മാത്രമല്ല മരുന്നുകളുടെ ഗുണനിലവാരം നിലനിർത്തുവാനോ നിരീക്ഷിക്കുവാനോ സർക്കാരുകൾ ശ്രമിക്കുന്നില്ല. ആശുപത്രികളെ കൂടുതൽ നവീകരിക്കാനുള്ള വിഭവശേഷി കണ്ടെത്തുന്നില്ല .കിട്ടുന്ന വിഭവങ്ങൾ അഴിമതിക്കാർ പങ്കിട്ടെടുക്കുന്നു.
ഹെൽത്ത് സർവീസിൽ ഏർപ്പെടുത്തിയ കേഡർ വ്യവസ്ഥ ചികിൽസയുമായി ഒരു ബന്ധവുമില്ലാത്ത ഡോക്ടർമാരെ DMOയും DHS ,സൂപ്രണ്ട് മുതലായ പദവികളിൽ എത്തിക്കുന്നു. ഈ ഡോക്ടർമാർ വരുത്തുന്ന പ്രശ്നങ്ങൾ ചികിൽസിക്കുന്ന ഡോക്ടർമാരെ കൂടുതൽ കുഴപ്പത്തിലാക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ കുത്തഴിഞ്ഞ ആരോഗ്യരംഗത്തിൻ്റെ പാപഭാരം ചികിൽസിക്കുന്നവരുടെ തലയിൽ കെട്ടിവയ്ക്കുന്നു.
സമൂഹത്തിൽ രൂഢമൂലമായി വേരുറച്ച അഴിമതിയിൽ അധികാരിവർഗ്ഗം അഭിരമിക്കുമ്പോൾ അതിൻ്റെ പാപവും ചികൽസകരായ ഡോക്ടർമാർ ചുമക്കേണ്ടിവരുന്നു.
മെഡിക്കലോ സർജിക്കലോ ആയ വിഭാഗങ്ങളിൽ മനസ്സമാധാനമായി ജോലി ചെയ്ത് ജീവിക്കാൻ പറ്റിയ ഒരു സാഹചര്യമല്ല ഡോക്ടർമാർക്ക്. അവരെ കല്ലെറിയാനും കൊല്ലാനും സമൂഹം കാത്തിരിക്കുന്നു.
ഈ സാഹചര്യത്തിൽ പുതിയ തലമുറയോട് പറയാനുള്ളത് ഒരു കാര്യം മാത്രം . ആത്മാഭിമാനത്തോടെ നിർഭയമായി ജോലി ചെയ്ത് ജീവിക്കണമെങ്കിൽ ഈ തൊഴിൽ തെരഞ്ഞെടുക്കരുത് .ഏതു നിയമത്തിനും സംരക്ഷിക്കാനാവാത്ത ഒരു സോഷ്യൽ സ്റ്റിഗ്മയുടെ ഇരയായി സ്വയം നീറാതെ സുരക്ഷിതമായി അകന്നുപോവുക.
ലിറ്റ് നൗ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന മാറ്ററുകളുടെ ഉള്ളടക്ക ഉത്തരവാദിത്വം എഴുത്തുകാർക്ക് മാത്രമായിരിക്കും.
ലിറ്റ് നൗ ലേയ്ക്ക് താങ്കളുടെ രചനകളും അയക്കൂ… ഒപ്പം ഒരു ഫോട്ടോയും വാട്സാപ് നമ്പരും ചേർക്കാൻ മറക്കാതിരിക്കണം.
littnowmagazine@gmail.com
അഞ്ജലി പിണറായി
വിവേചനങ്ങളുടെ ചങ്ങല കണ്ണികളായി ജാതി മതം ലിംഗം സമ്പത്ത് തുടങ്ങി നീണ്ട നിര പ്രത്യക്ഷവും പരോക്ഷവുമായി തലമുറകളെ അസ്വതന്ത്രതയുടെ കുരുക്കിലേക്ക് കൊരുത്ത ഭരണരാഷ്ട്ര വ്യവസ്ഥകൾക്കെതിരെ ആശയങ്ങളുടെ ഉണർവ്വുമായി നടത്തിയ ജീവിത സമര ചരിത്രം നവോത്ഥാനം.
മാറ്റങ്ങളുടെ പുതുവഴിക്കായി സ്വത്വബോധത്തിന്റെ ഉൺമയിൽ ആത്മാഭിമാനത്തിൽ നിലയുറച്ച അതിജീവനത്തിന്റെ കരുത്താണ് അവകാശങ്ങളുടെ നീതി നടപ്പിൽ വരുത്തിയത്. എന്നാൽ ഇന്നും അരികുവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട് മാറ്റിനിർത്തപ്പെട്ട വിഭാഗത്തിൽ ‘സ്ത്രീ’ സമൂഹം ഉൾപെടുകയാണ് എന്ന ദയനീയത മുഴച്ചു നിൽക്കുകയാണ് നവോത്ഥാന സാക്ഷരകേരളത്തിൽ.
ആചാരങ്ങളുടെ പേരിൽ ദുരാചാരങ്ങളും അന്ധവിശ്വാസങ്ങളും ജനതയെ ഇരുട്ടിലേക്ക് നയിച്ചപ്പോൾ നവോത്ഥാന നായകരും നായികമാരും ചരിത്രം സൃഷ്ടിച്ച ഇടമാണ് കേരളം. എന്നാൽ ഇന്നും യുക്തിരഹിതമായ അന്ധവിശ്വാസങ്ങൾ ശാസ്ത്രബോധമുള്ള കേരളത്തിന് അപമാനകരമായി മാറുന്ന കാഴ്ചകൾക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിക്കേണ്ടി വരികയാണ്.
സമത്വത്തിനുവേണ്ടി പൊരുതിയ ആശയ മഹിമയിൽ ലിംഗം ഔന്നത്യത്തോടെ തെളിഞ്ഞപ്പോൾ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ വെളിച്ചവും ഉൾക്കാഴ്ചകളുടെ തെളിച്ചവും പ്രകാശിക്കുകയായിരുന്നു.
” മംഗലസൂത്രത്തിൽ കെട്ടിയിടാൻ അംഗനമാർ അടിമയല്ല”.
എന്ന ഉദ്ഘോഷത്തോടെ പാർവതി നെന്മേനിമംഗലം എന്ന നവോത്ഥാന നായിക നമ്പൂതിരി സമുദായത്തിലെ അന്തർജനങ്ങളെ ഏകീകരിച്ചപ്പോൾ മുന്നോക്ക വിഭാഗങ്ങളിലെയും സ്ത്രീജനങ്ങളിൽ ചാർത്തപ്പെട്ട മാമൂലുകളെ പൊട്ടിച്ചെറിയാനുള്ള മുന്നേറ്റമാണ് ഉണ്ടായത്. സുപ്രധാന തീരുമാനങ്ങളുടെ ആഹ്വാനങ്ങൾക്ക് കാരണഭൂതമാവുകയും ചെയ്തു. നമ്പൂതിരിബിൽ അതിൽ പരമപ്രധാനമായ ഒന്നുതന്നെയാണ്.
സ്വതന്ത്രമായുള്ള സഞ്ചാരസ്വാതന്ത്ര്യവും നിഷേധിക്കപ്പെട്ട് വീടിനകത്തളങ്ങളിൽ ആചാരങ്ങളുടെ നീണ്ടനിര പാലിക്കപ്പെട്ട് കഴിഞ്ഞുകൂടേണ്ടിവരുന്ന സ്ത്രീ ജനത ഗാർഹിക പീഡനങ്ങളുടെ ദാരുണമായ അവസ്ഥാന്തരങ്ങൾക്കും വിധേയരാവുന്നതിനെതിരെ നവോത്ഥാന കാലഘട്ടം മാറ്റങ്ങളുടെ പാതപണിഞ്ഞുവെങ്കിലും ഇന്നും രൂപവും ഭാവവും വ്യത്യസ്തതയോടെ ഇവ നിലനിന്നു പോരുന്നു എന്നത് ദാരുണമാണ്. 2005ൽ ഗാർഹിക പീഡനങ്ങളിൽ നിന്നും സ്ത്രീകൾക്ക് സംരക്ഷണ നിയമം നിലവിൽ വന്നതിനുശേഷം നില ഒന്നുകൂടെ മെച്ചപ്പെടുന്നുവെങ്കിലും കേരളത്തിൽ അങ്ങോളമിങ്ങോളം നിരവധി കേസുകളാണ് റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെടുന്നത്. എന്നാൽ സ്ത്രീകൾ സധൈര്യം പ്രശ്നങ്ങളെ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി മുന്നോട്ട് വരുന്നു എന്നത് പ്രശംസനീയമാവേണ്ട ഒന്ന് തന്നെ . അതിന് സജ്ജരാവുന്നതിൽ സ്ത്രീ മുന്നേറ്റ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെയും ശാസ്ത്ര സാഹിത്യ പരിഷത്തിന്റെയും ഇടത്പക്ഷ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെയും, മറ്റു സംഘടനകളുടെയും പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെയും പങ്ക് വളരെ വലുതുമാണ്.
നവോത്ഥാന മുന്നേറ്റങ്ങൾക്ക് ശേഷം നിരവധി സ്ത്രീമുന്നേറ്റ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ ഏടുകൾ അടയാള രേഖകളായി ചേർക്കപ്പെടേണ്ടത് അനിവാര്യമായി നിലയുറക്കുന്നുണ്ട്. ഇത് അഭിമാനകരം തന്നെയാണ്. 80കളിൽ മുന്നോട്ടുവന്ന ഫെമിനിസം ഇന്നും ശക്തമായി നിലയുറച്ചു പോന്ന ഒരു അടയാളമാണ്
” പാതിമണ്ണിൻ ഉടമകൾ ഞങ്ങൾ
പാതി ആകാശത്തിനും
ഇവിടെ ഞങ്ങൾ ഉറച്ചുനിൽക്കും
ഇവിടെ ഞങ്ങൾ ഉയർന്നു നിൽക്കും”.
ഈ ഗീതത്തിൽ നിറയുന്ന ആത്മവീര്യത്തിന്റെ സ്പന്ദനങ്ങൾ നടപ്പിൽ വരുത്താൻ ശ്രമിച്ചതിന്റെ ഉദാഹരണങ്ങൾ ഏറെയാണ്. ബോധന, മാനുഷി സഹയാത്രി ഇങ്ങനെ സ്ത്രീമുന്നേറ്റം ലക്ഷ്യം കണ്ട കൂട്ടായ്മകളും എടുത്ത് പറയേണ്ടതാണ്. 81 ൽരൂപീകൃതമായ അഖിലേന്ത്യ ജനാധിപത്യ മഹിളാ അസോസിയേഷനും ഒപ്പം ചേർക്കേണ്ട ഒന്നാണ്.
” ജനാതിപത്യം, സമത്വം, സ്ത്രീ വിമോചനം”
എന്ന മുദ്രാവാക്യത്തോടെ ശക്തമായ സംഘടനാ പ്രവർത്തനങ്ങളിലേക്ക് സഞ്ചരിച്ചു.
ഇത്തരം സ്ത്രീമുന്നേറ്റ സംഘടനകളിലൂടെ
സ്ത്രീ മുന്നേറ്റത്തിന്റെ ആത്മവീര്യവും നിർഭയത്വവും വ്യക്തിബോധവുമാണ് ഉടലെടുത്തത്. ഞങ്ങൾക്കു വേണ്ടി ഞങ്ങൾ തന്നെ മുന്നോട്ട് ഞങ്ങളാണ് ഞങ്ങളുടെ സംരക്ഷകർ എന്ന വിശ്വാസത്തിന്റെ ആത്മഹർഷമാണ് ഉദാഹരണ സഹിതം തന്നെ എടുത്തു പറയാനോളം ഏറെ നേട്ടങ്ങളുമായ് ശക്തമായ് ഇന്നും പ്രയാണം തുടരാൻ കെൽപ്പ് പകർന്ന് കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്.. ഇന്ന് സ്ത്രീകൾ സ്ത്രീധനത്തിന്റെ പേരിൽ അനുഭവിക്കേണ്ടിവരുന്ന ദാരുണത , നേരിടേണ്ടി വരുന്ന അതിക്രമങ്ങൾ, പിന്നോക്ക വിഭാഗങ്ങളുടെ വികസനം , ഇതിൽ ഒക്കെ തന്നെ ഏറെ മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടാവുമ്പോഴും ഇനിയും മുന്നേറാൻ ഇരിക്കുന്നു എന്നത് ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകൾ തന്നെയുമാണ്.
പിന്നോക്ക വിഭാഗങ്ങളുടെ മുന്നേറ്റത്തിന്റെ നവോത്ഥാന ചരിത്ര തുടക്കത്തിലെ സുപ്രധാനങ്ങളിൽ ഒന്ന് ചാന്നാർ ലഹള തന്നെയാണ് .
വസ്ത്ര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ പോരാട്ടവീര്യത്തിൽ ആത്മാഭിമാനത്തിന്റെ ഉൾതുടിപ്പിൻ നാളമാണ് ജ്വലിച്ചത്. മാറുമറക്കാനുള്ള അവകാശം നിഷേധിക്കപ്പെട്ട് സവർണ്ണരുടെ ലൈംഗിക ചേഷ്ടകൾക്ക് പാത്രരായി അഭിമാനഹത്യരായി മാറിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു വിഭാഗം സ്ത്രീകൾ നടത്തിയൊരീ നവോത്ഥാന മുന്നേറ്റം സ്ത്രീ മുന്നേറ്റ ചരിത്രങ്ങൾക്കായുള്ള ഊർജ്ജമായിരുന്നു. നിരവധി ചരിത്ര നായികമാരാണ് അവിടെ ഉടലെടുത്തത് .മേൽ ശീല ധരിച്ച് ഈ മുന്നേറ്റത്തിന് തുടക്കം കുറിച്ച ‘ സാറ ‘ അതിന് ഉദാഹരണമാണ് . ഒപ്പം മൂക്കുത്തി സമരം കല്ലുമാല സമരം തുടങ്ങി സ്ത്രീകൾ അവകാശബോധത്തോടെ തലയുയർത്തിയ നവോത്ഥാന വിപ്ലവങ്ങളും. വിപ്ലവ വനിതകളും.
വസ്ത്ര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ സ്വത്വബോധത്തിനൊപ്പം തുല്യതയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിന്റെ മഹത്വം . പുരോഗമന കേരളത്തിൽ അഭിനന്ദനാർഹമായ് ഇത് നടപ്പിലാക്കിയ മാതൃകാ വിദ്യാലയം “ജെൻറർ ന്യൂട്രാലിറ്റി യൂണിഫോം ” ബാലുശ്ശേരി ഹയർസെക്കൻഡറി സ്കൂൾ ഇത് വരുംകാല ചരിത്ര അടയാളമായ് മാറും എന്നതും നിസംശയം.
സ്ത്രീവിമോചനത്തിന്റെ ആദ്യ രക്തസാക്ഷിയായ ശകുന്തള ദേവി . മതാന്ധതയുടെ അധപതിച്ച ചിന്താധാരകൾ വർത്തമാന ഇന്ത്യൻ രാഷ്ട്രത്തിൽ നിഴലിക്കുമ്പോൾ അന്യമതം സ്വീകരിച്ച് ജാതീയതയുടെ ഉച്ചനീചത്വത്തിനെതിരെ പോരാടാൻ അടിയുറച്ചൊരീ സ്ത്രീ രത്നം ഒടുവിൽ മതഭ്രാന്തരാൽ മരണം വരിക്കേണ്ടി വന്നത്. ആ കാലഘട്ടവും ഒപ്പം ശകുന്തളാദേവിയെയും ഈ കാലഘട്ടത്തിലും ഓർക്കപ്പെടേണ്ടതിന്റെ അനിവാര്യത ഏറുകയാണ്.
ഉത്തരേന്ത്യൻ സ്ഥിതി വിശേഷം ഉളവാക്കാതിരിക്കാൻ കേരള ഭരണ രാഷ്ട്രീയ പ്രസ്ഥാനം ചെറുത്തുനിൽപ്പിൻ പരിശ്രമം പണിയുമ്പോഴും ന്യൂനപക്ഷ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ വിവേകപൂർണ്ണം അല്ലാത്ത പ്രവർത്തനങ്ങൾ അപമാനകരം തന്നെയായി ചൂണ്ടിക്കാട്ടേണ്ടതുണ്ട്. അതിൽ അന്ധവിശ്വാസങ്ങളെയും അതിൻ ഉപോല്പന്നങ്ങളെയും എടുത്തു പറയേണ്ടതുമുണ്ട്. ശബരിമല സ്ത്രീ പ്രവേശനവും ആർത്തവ അശുദ്ധിയുടെ ശാസ്ത്രബോധം ഇല്ലായ്മയും ഇതിൽ ചില ഉദാഹരണങ്ങൾ മാത്രം.
ഒപ്പം ഇന്ന് നൂറ്റാണ്ടുകൾക്കപ്പുറം പൂർണ്ണമായി ഉദ്ഭൂതരായ് എന്ന് ഊറ്റം കൊണ്ട ജനത വീണ്ടും നരബലിയിൽ ചെന്നു നിൽക്കുമ്പോൾ ന്യൂനപക്ഷത്തിന്റെ വിവേകപൂർണ്ണമല്ലാത്തൊരീചിന്താധാരയുടെയും ഭക്തിയുടെ കമ്പോള സാധ്യതകളും തന്നെയാണ് ഇന്നിന്റെ വിന. ഇതിനെതിരെയാണ് ജാഗരൂകരാവേണ്ടത്. ഇവിടെയും ഇര സ്ത്രീ തന്നെയെന്ന് ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകൾ ആവർത്തനങ്ങളിൽ പൂർണമായി ഒഴിവാക്കേണ്ടുന്ന ജാഗ്രതയും ഓർമിപ്പിക്കുകയാണ്.
സാഹിത്യ സൃഷ്ടികളും കലയും നവോത്ഥാന ചിന്തയിലേക്ക് വ്യക്തികളെ നയിക്കുന്നത് ഏറെ പ്രാധാന്യമാണ് വഹിച്ചത്. ലളിതാംബിക അന്തർജ്ജനത്തിന്റെ അഗ്നിസാക്ഷി എന്ന നോവൽ അന്തർജനങ്ങളുടെ മാനസിക തലങ്ങളിലേക്ക് സഞ്ചരിച്ചു. ആ ജനതതിയ്ക്ക് ഊർജ്ജം പകർന്നു. അതുപോലെ വി.ടി ഭട്ടത്തിരിപ്പാടിന്റെ “അടുക്കളയിൽ നിന്ന് അരങ്ങത്തേക്ക് ” എന്ന നാടകം ഇന്നും പ്രസക്തിയോടെ ഇനിയും മാറേണ്ട കാഴ്ചപ്പാടിന്റെ ധ്വനിയെ ശക്തിയോടെ മുഴക്കുന്നുണ്ട്.
” പുരുഷന്റെ മേന്മയ്ക്ക് വേണ്ടിവന്നാൽ സ്ത്രീ അപലയായി തന്നെ ഇരുന്നു കൊള്ളട്ടെ. എങ്കിലും അവളുടെ പട്ട് ചേലയുടെ വക്ക് വേണം രാജ്യത്തിന്റെ മുറിവ് കെട്ടാൻ.”
ഈ സ്ഥിതിവിശേഷം ഇനിയും മാറേണ്ടതുണ്ട് എന്നത് നിസംശയം തന്നെ.
മിശ്രവിവാഹവും വിധവാ വിവാഹവും സ്വത്തവകാശവും ഒക്കെ സ്ത്രീയുടെ ദയനീയമായ ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളിൽ നിന്നു മുക്തി നേടാനുള്ള അവകാശങ്ങൾ ആയി മാറിയപ്പോൾ ഇന്ന് പ്രണയം അവളെ മരണത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്ന സ്ഥിതി വിശേഷവും കാണാൻ കഴിയുകയാണ്. ആസിഡ് ആക്രമണങ്ങളും മറ്റു കൊലപാതകങ്ങളും തുടങ്ങി നിരവധി ഉദാഹരണങ്ങളാണ് ദർശിക്കുന്നത്.
“ഇല്ല ” എന്ന വാക്ക് പറയാനുള്ള അവളുടെ ആർജ്ജവത്തെയാണ് ഇവിടെയും അവൾക്ക് എതിരായി ഭവിക്കുന്നത് പെണ്ണിന്റെ വാക്കിനെ മാനിക്കാൻ കഴിയാതെ പോകുന്ന ഒരു വിഭാഗത്തിന്റെ ക്രൂരതകൾക്ക് അവസാനം തീർത്തേ മതിയാവുള്ളൂ.
ഒപ്പം LGBTQIA+ കമ്മ്യൂണിറ്റിയെയും ട്രാൻസ് ജെന്ററിനെയും ഇന്നും സാധാരണ ജനതയായ് കാണാനുള്ള കാഴ്ചപ്പാടുകൾ ഉളവാകേണ്ടതുണ്ട്. ഇന്നും മാറ്റി നിർത്തപ്പെടുന്നതിന്റെ സ്ഥിതി വിശേഷം ഏറെ കാണാൻ കഴിയുകയാണ്.
ആശയങ്ങളുടെ ഉണർവ്വിൽ പ്രശ്നങ്ങളെയും പ്രതിസന്ധികളെയും പ്രയാസങ്ങളെയും അതിജീവിച്ച് മാറ്റങ്ങളുടെ പുതിയ പ്രകാശവുമായ് ഔന്നത്യത്തോടെ ഉയരാൻ മുന്നോട്ടുവരുന്ന സ്ത്രീ ജനത സാക്ഷര കേരളത്തിന് അഭിമാനകരമായ മാതൃകയാവട്ടെ. സ്ത്രീ ജനങ്ങളെ സംഘടിക്കൂ.
littnowmagazine@gmail.com
You must be logged in to post a comment Login