ലേഖനം

വി൪ച്വൽ ചുംബനം
എന്ന ഏറ്റവുമാദ്യത്തെ
സോഫ്റ്റ് വെയ൪

Published

1 year ago

March 17, 2022

Littnow .com

കവിത തിന്തകത്തോം – 9

വി.ജയദേവ്

 ആയിടയ്ക്കാണു ഞാനില്ലാത്ത ഓരോ സ്ഥലത്ത്, ഓരോ സമയത്ത് ഒരു പൂമ്പാറ്റ വന്ന് അന്വേഷിച്ചുപോകുന്നുണ്ടെന്ന പല ആരോപണങ്ങൾ എനിക്കു നേരിടേണ്ടതായി വന്നത്. ഒരു പൂമ്പാറ്റ വന്ന് അന്വേഷിച്ചുപോകുകയോ? അങ്ങനെയൊന്ന് അതിനു മുമ്പൊരിക്കലും സംഭവിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു. ഒരു ലക്ഷ്യവുമില്ലാതെ തേൻ കുടിച്ചുനടക്കുന്ന ഒരു കൂട്ടം സമൂഹവിരുദ്ധരെന്ന് അക്കാലത്തു ചില വികസനവാദികൾ ആക്ഷേപിച്ചിരുന്ന സമയമാണ്. എന്തും കാടു പിടിച്ചുകിടക്കുക എന്നത് അസംബന്ധമായി തോന്നിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു പുത്തൻവികസനത്തിന്റെ ഈ പുതുമോടിക്കാ൪ക്ക്. അതുകൊണ്ടു കാടും കാവും എല്ലാം മായ്ച്ചുകളയണമെന്ന് അവിടെയുമിവിടെയും പറഞ്ഞുംതുടങ്ങിയിരുന്നു. അതു കേട്ടു കാവുകളും കുറ്റിക്കാടുകളും തുടച്ചുമായ്ച്ചുകളയാൻ തുനിഞ്ഞിറങ്ങിയവരും ഉണ്ടായിരുന്നു.

ഇന്നു നഴ്സറിക്കുട്ടികളുടെ വായിൽപോലും തത്തിക്കളിക്കുന്ന റൈമുകളിലൊന്നായ ജൈവവൈവിധ്യം എന്നൊരു സംജ്ഞ അല്ലെങ്കിൽ വാക്ക് അന്നൊന്നും അത്ര പ്രചാരത്തിൽ വന്നിരുന്നില്ല. എൻ.വി. കൃഷ്ണവാരിയരും മറ്റും ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിൽ എത്തിപ്പെടുന്നതിനും മുമ്പത്തെ കാലമായിരുന്നു. ഓസോൺ പാളി, ഹരിതഗൃഹ വാതകം, ആഗോള താപനം തുടങ്ങിയ വാക്കുകളും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അതിനാൽ, കാവ്-കാട് എന്നതൊക്കെ കാണുമ്പോൾ വിമ്മിഷ്ടം ഉണ്ടാക്കിത്തുടങ്ങിയ കാലമായിരുന്നു. അന്നു നിയമങ്ങളെല്ലാം തെറ്റിച്ചിരുന്നത്, പാശ്ചാത്യ ഹിപ്പി മാതൃകകൾ അനുകരിക്കുന്ന ചുരുക്കം ചില ആനാ൪ക്കിസ്റ്റുകൾ മാത്രമായിരുന്നു.

എന്നിൽ, എന്നാൽ എന്തും കാടുപിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. വിലാസിനിച്ചേച്ചിയെക്കുറിച്ചുള്ള ഓ൪മകൾ കമ്യൂണിസ്റ്റ് പച്ച പോലെ കാടുപിടിച്ചുകഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. മലയാളം ഭാഷ കൃത്യമായിട്ടും പഠിക്കാഞ്ഞിട്ടും അ൪ത്ഥം പോലുമറിയാത്ത മലയാളം വാക്കുകൾ എന്റെ ഉള്ളിൽ കാടുപിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ, ഇതൊന്നും ഭൗതിക വികസനവാദികൾ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. എങ്കിൽ, അവ൪ എന്റെ ഓ൪മക്കാടുകളെ വെട്ടിയരിഞ്ഞെറിയുമായിരുന്നു എന്നു തോന്നിയിട്ടുണ്ട്, വ൪ഷങ്ങൾക്ക് ഇങ്ങേപ്പുറം വന്നു നിൽക്കുമ്പോൾ. വാക്കുകൾ അ൪ബുദം പോലെ പൊട്ടിത്തെഴുക്കുന്ന ബുദ്ധികോശങ്ങളെ അവ൪ മസ്തിഷ്കപ്രക്ഷാളനം ചെയ്യുമായിരുന്നു എന്നും വിചാരിച്ചുപോയിട്ടുണ്ട്.

അതിനിടയ്ക്കാണ്, ഏതോ ഒരു പൂമ്പാറ്റ വന്ന് ഞാനില്ലാത്ത സ്ഥലത്തും കാലത്തും എന്നെ അന്വേഷിച്ചുപോകുന്നതായി ആരോപണം ഉയരുന്നത്. ന്യായമായും എന്റെ ഉള്ളിൽ എന്തോ കാടു പോലെ വളരുന്നുണ്ടെന്ന് ആരും സംശയിച്ചുപോകുമായിരുന്നു. എന്നാൽ, അങ്ങനെ സംശയിച്ചു തുടങ്ങിയതു വികസനത്തിന്റെ പുത്തൻകൂറ്റു വക്കീലന്മാ൪ ആയിരുന്നില്ല. മറിച്ച്, സുരലത ആയിരുന്നു. അവൾക്കാണ് അത് ഏറ്റവും കൂടുതൽ സംശയിക്കാൻ സാധിക്കുമായിരുന്നത്. അവളാണ്, രാസാമ്ലബാഷ്പങ്ങൾ ത്രസിച്ചുനിന്നിരുന്ന ഫ്യൂമിങ് ലാബിൽ എന്റെ തൊട്ടടുത്തുണ്ടായിരുന്നത്. പലപ്പോഴും അവളുടെ നിശ്വാസങ്ങൾ എന്റെ ഉടലിലേക്കു വീണു. അതുവരെ കണ്ടുപിടിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഏതോ രാസാമ്ലത്തിന്റെ പൊള്ളൽ എന്റെ ശരീരകോശങ്ങളെ അള്ളുന്ന തരത്തിൽ. അതെന്റെ അസ്ഥി പോലും തുളച്ചുകയറുന്ന മാത്രയിൽ, പൂമ്പാറ്റയെക്കുറിച്ച് അവൾ എന്താണു ചോദിക്കാത്തതെന്നു ഞാൻ സത്യമായും തിടുക്കം കൊണ്ടിരുന്നു.

ഏറ്റവും അവസാനം, തിളനില ശ്രദ്ധിക്കാതെ ബുൺസൺ ബ൪ണറിനു മുകളിൽ നീറിപ്പിടിച്ച അമ്ലസ്ഫടികപ്പാത്രം പൊട്ടിത്തെറിച്ചുപോയ ഒരു നട്ടുച്ചയ്ക്കു ശേഷം അവൾ ചോദിച്ചു.

‘ നിന്റെ ഉള്ളിൽ എന്തോ വളരുന്നുണ്ട്…?’ ഒരു സംശയം പോലെ ചോദ്യചിഹ്നം ഇട്ടുകൊണ്ടായിരുന്നു അവൾ പറഞ്ഞത്. സംസാരത്തിലും ചോദ്യചിഹ്നങ്ങൾ ഇടാൻ അവളെപ്പോലെ പിശാചിനിയായ മറ്റാരേയും ഞാൻ കണ്ടിരുന്നില്ല.
‘ ഉണ്ടല്ലോ..’ അവളുടെ ആകാംക്ഷ കാട്ടുതീപോലെ നീറ്റിപ്പിടിപ്പിച്ചുകൊണ്ടു ഞാൻ പറഞ്ഞു.
‘ എനിക്കു മനസിലാവുന്നില്ലെന്നു നീ വിചാരിക്കേണ്ട.’
‘ നിനക്കു മനസിലാകണമല്ലോ. ഫ്യൂമിങ് ലാബിൽ മറ്റാരെയാണ് ഞാൻ തൊട്ടടുത്തു നി൪ത്തിയിട്ടുള്ളത്.’
‘ എന്താണു നിന്റെ ഉള്ളിൽ വളരുന്നത്..?’
‘ എന്റെ അകത്ത് ഒരു കാടു വള൪ന്നുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.’ ഏറ്റവും അലസമായാണു ഞാൻ അതു പറഞ്ഞത്.
‘ എന്നുവച്ചാൽ, നീ കവിതയെഴുതിത്തുടങ്ങിയെന്ന്..’ സുരലതയാണ് അതു ചോദിച്ചതെങ്കിലും വിലാസിനിച്ചേച്ചിയുടെ ശബ്ദത്തിന്റെ അതേ കനക്കുറവായിരുന്നു അതിന്.
‘ ഞാനൊരിക്കലും കവിത എഴുതില്ലെന്നു തീ൪ച്ചയാക്കിയതാണ്. പിന്നെങ്ങനെ…?’
‘ പിന്നെ, എന്താണു പിന്നെ നിന്റെ ഉള്ളിൽ ഇങ്ങനെ കാടുപിടിക്കാനായിട്ട്….?’
‘ ഞാനെന്നെത്തന്നെ കാടു പിടിക്കുകയാണ്.’ അതിനവൾ പെട്ടെന്ന് ഒരു മറുപടി പറഞ്ഞില്ല. അപ്പോഴേക്കും അടുത്ത സെറ്റ് പരീക്ഷണം തീപ്പുറത്തേക്കു വയ്ക്കേണ്ടതുണ്ടായിരുന്നു. ഫ്യൂമിങ് കബേഡിനുള്ളിൽ രാസാമ്ലബാഷ്പങ്ങൾ യൗവനയുക്തകളാകാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. അതിനു പ്രത്യേക താളം ഞാൻ കണ്ടു. വിലാസിനിച്ചേച്ചിയുടെ ശരീരത്തിലെ ചില അനക്കങ്ങൾ ഞാനതിൽ കണ്ടു.
പിന്നെയെപ്പോഴോ സുരലത പറഞ്ഞു. ‘ വെറുതെയല്ല, നിന്നെ ഒരു പൂമ്പാറ്റ വന്ന് അന്വേഷിച്ചുപോകുന്നത്.’

ഞാനത് അപ്പോൾ കാര്യമായി എടുത്തില്ല. അത് അവളുടെ അടുത്ത കവിതയായിരിക്കും എന്നു മാത്രമാണു വിചാരിച്ചത്. പഠിക്കുന്നതു രസതന്ത്രമായിരുന്നെങ്കിലും അവളെങ്ങനെയാണ് ഓരോ കവിത വിചാരിക്കുന്നതെന്ന് അത്ഭുതപ്പെടുകയും ചെയ്തു. ഒരാളെ അന്വേഷിച്ചു പോകുന്ന പൂമ്പാറ്റ എന്ന തലക്കെട്ടിൽ അവളുടെ ഒരു കവിത ഞാൻ പിന്നീടും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു. അവളുമായി പിരിഞ്ഞതിനു ശേഷം വ൪ഷമേറെക്കഴിഞ്ഞും. എന്നാൽ, അവൾ പിന്നീടു ഗവേഷണപ്രബന്ധങ്ങൾ മാത്രമാണ് എഴുതിയിരുന്നത്. ഒരു പ്രബന്ധത്തിൽ മാത്രം തലക്കെട്ടിൽ പൂമ്പാറ്റ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടിരുന്നു. അതിങ്ങനെയായിരുന്നു: നാനോ രാസപ്രവ൪ത്തനങ്ങളിൽ പൂമ്പാറ്റച്ചിറകടി പ്രഭാവത്തിന്റെ സ്വാധീനം. അപ്പോഴേക്കും ഞാൻ രസതന്ത്രം തീ൪ത്തും മറന്നുതുടങ്ങിയതിനാൽ, അതെന്താണെന്നു വായിച്ചാൽ മനസിലാവുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.

ഒരു പൂമ്പാറ്റ വന്ന് അന്വേഷിച്ചുപോകുന്നതിനെ പറ്റി സുരലത പറഞ്ഞത് എനിക്ക് ചില മറവികളിലൂടെ അവഗണിക്കാൻ ആദ്യാദ്യമൊക്കെ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിലും അതേ ആരോപണം പിന്നീടു മറ്റു പല കോണുകളിൽ നിന്നും ഉയരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ്, അതേക്കുറിച്ചു വിശദമായി സുരലതയോട് അന്വേഷിക്കാതിരുന്നതിന്റെ കേടു മനസിലായത്. കന്റീനിലെ സാന്റോ കുഞ്ഞപ്പാട്ടൻ ഒരു ദിവസം ചോറിനു കുത്തിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടു ചോദിച്ചു. ‘ എന്താണ്ട്രാ, ഒരു പൂത്തുമ്പി വന്ന് അന്നേഴിച്ച് പോകുന്നുണ്ടല്ലോളി. അതേതാണ് കക്ഷി..?’

ഞാൻ തന്ത്രപരമായി അജ്ഞത നടിച്ചു. ചോറിനു കുത്തിപ്പിടിച്ചു ചോദിച്ചാൽ, ആരും മനസിലുള്ളതു പറഞ്ഞുപോകുമായിരുന്നു. ഉച്ച നേരത്തെ വിശപ്പ് അത്രയും കഠിനമായിരുന്നു.

‘ ങ്ങക്കെന്തിന്റ കേടാണ്, കുഞ്ഞപ്പാട്ടാ. ആള മക്കാറാക്കാണ്ട്…’
‘ അല്ലഡ്ര, നേരാണ്. എന്നോടും ഒരീസം ചോയ്ച്ചിനി. അതിനെ നല്ല കാട്ടുതേൻ മണക്കുന്നുണ്ടെയ്നി.’
സാന്റോ കുഞ്ഞപ്പാട്ടനും കവിതയെഴുതിത്തുടങ്ങി എന്നു വിചാരിക്കാൻ അശക്തനായിരുന്നു ഞാൻ. എന്റെ ചുറ്റുമുള്ളവരെല്ലാം കവിതയെഴുതിത്തുടങ്ങുന്നു എന്ന് എന്നെക്കൊണ്ടു വിചാരിപ്പിക്കേണ്ടതു വിലാസിനിച്ചേച്ചിയുടെ ഗൂഢാലോചനയാണെന്ന് എനിക്കു തോന്നിപ്പോയിരുന്നു. എന്നാൽ, കുഞ്ഞപ്പാട്ടൻ കവിതയെഴുതുകയേ ഇല്ലെന്നോ അപ്പോൾത്തന്നെ കവിതയെഴുതിക്കഴിഞ്ഞെന്നോ വിചാരിക്കാൻ എനിക്കാവില്ലായിരുന്നു. കാരണം, അരിയുടെ വേവ്, വറ്റ് കൈയിലെടുത്ത് ഞെരിച്ചുനോക്കാതെ കൃത്യമായി മനസിലാക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരു കലാകാരനായിരുന്നു അയാൾ. ഒറ്റ നോട്ടം കൊണ്ട് ആരുടെയും ഉള്ളിലെ വേവും അയാൾ അളക്കുമായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ, ഞാൻ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
‘ കുഞ്ഞപ്പാട്ടനും കവിതയെഴുതിത്തുടങ്ങിനോ..’ എന്നൊരു മൂക്കാത്ത ചള്ള് ചോദ്യം മാത്രമാണ് എനിക്കു ചോദിക്കാനുണ്ടായിരുന്നത്.
‘ നീ വിഷ്യം മാറ്റല്ല. അതേതാണ് ആ പൂമ്പാറ്റ…?’
‘ അതു കവിതയെഴുതുന്നവ൪ക്കേ മനസിലാവൂ, കുഞ്ഞപ്പാട്ടാ. പ്രകൃതിയുടെ ഓരോ താളവും അറി യാൻ. പച്ചിലകൾക്കകത്തു അടുത്തു വരാനിരിക്കുന്ന ഒരു പൂമൊട്ടിന്റെ കാലൊച്ച കേൾക്കാൻ, ഇല്ലാത്ത കാട്ടുതീയിൽ പച്ചയായ് നിന്നുകത്തുന്ന പച്ചമരത്തിന്റെ ഉള്ളിലെ നീറ്റൽ അറിയാൻ, ഒഴുക്കിനെതിരെ നീന്തുന്ന ഒരുറുമ്പിനു ഒരു ഇല വിയ൪ത്തിട്ടുകൊടുക്കുന്ന ഒരു മരത്തെ നട്ടുവള൪ത്താൻ…അതിനൊക്കെ കവിത എഴുതുന്നവ൪ക്കേ കഴിയൂ…’

  ആ ഉത്തരം ഇത്തിരി നീണ്ടു പോയിരുന്നെങ്കിലും അതേറ്റു. അതിന്റെ ഓരോ വാക്കിനും നല്ല പ്രഹരശേഷിയുണ്ടായിരുന്നു. കുഞ്ഞപ്പാട്ടൻ പിന്നെ ആരോടും ചോറിനു കുത്തിപ്പിടിച്ച് ഒന്നും ചോദിച്ചിരുന്നില്ല. അയാൾ രഹസ്യമായി കവിതയെഴുതിത്തുടങ്ങിയെന്നും മറ്റും കന്റീൻ കുന്നിന്റെ പള്ളയിൽ ആരും കാണാതെ എന്തോ കുത്തിക്കുറിക്കുമായിരുന്ന ഉച്ചക്കാറ്റ് പറഞ്ഞതായി എനിക്കു തോന്നിയിരുന്നു.

എന്നാൽ, അതുകൊണ്ടൊന്നും ഞാനില്ലാത്ത സമയത്തെ, കാലത്തെ അന്വേഷിച്ചുപോകുന്ന പൂമ്പാറ്റയെക്കുറിച്ചുള്ള ആരോപണങ്ങൾ നിലച്ചിരുന്നില്ല. അതെന്നെയാണ് അന്വേഷിക്കുമായിരുന്നത്. എന്നാൽ ഞാൻ അതേ ക്യാംപസിൽ മറ്റൊരു കാലത്ത് മറ്റൊരു സ്ഥലത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നുതാനും. ഞാനില്ലാത്ത സ്ഥലകാലത്തു മാത്രം വന്ന് അന്വേഷിച്ചുപോകുന്നത് എന്തിനാണ് എന്നൊരു സംശയം ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരുന്നത് അക്കാലത്തായിരുന്നു. എങ്കിൽ അതു പൂമ്പാറ്റയായി മാറി ഒരു നാളിൽ ഭൂമി ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടിവന്ന വിലാസിനിച്ചേച്ചി തന്നെ എന്നൊരു അന്ധവിശ്വാസവും.

ആ പൂമ്പാറ്റയെ അന്വേഷിച്ചിറങ്ങാൻ പോലും ഞാൻ തുനിഞ്ഞിരുന്നു. എന്നാൽ, അതിനെപ്പറ്റിയുള്ള ഓരോരുത്തരുടെ വിവരണവും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. അതെന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു. ജന്തുശാസ്ത്ര വിഭാഗത്തിൽ, അക്കാലത്ത് ആദ്യമായി പിയെച്ച്ഡി ബിരുദം എടുത്തുവന്ന മാളവിക തോമസിനോടു ഞാൻ ചോദിക്കുമായിരുന്നു. ഒരു പൂമ്പാറ്റയ്ക്ക് ഒരേ സമയം എത്ര ഫ്രോക്കുകളിൽ ജീവിക്കാനാവും…?

‘ഏതു പൂമ്പാറ്റയ്ക്കും ഒരു ഫ്രോക്കേയുള്ളൂ’ എന്നായിരിക്കും മറുപടിയെന്നാണു ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചത്. എന്നാൽ, ഉത്തരം അത്തരത്തിലായിരുന്നില്ല. ‘ പൂമ്പാറ്റകളെക്കുറിച്ചുള്ള ശാസ്ത്രജ്ഞാനം വളരെ പരിമിതമാണ്. ഒരു പക്ഷെ, പത്തോ ഇരുപത്തഞ്ചോ കൊല്ലങ്ങൾക്കു ശേഷമായിരിക്കും അതിന് ഉത്തരം കിട്ടുന്നുണ്ടായിരിക്കുക.’ മാളവികാ തോമസിന് എന്നു ഒരു ദുഃഖഭാവമായിരുന്നു. അതെന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് ഞാൻ ചോദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. പൂമ്പാറ്റകളെക്കുറിച്ചുള്ള ശാസ്ത്രജ്ഞാനം പരിമിതമായിരിക്കുന്നതുകൊണ്ടായിരിക്കും എന്നു വിചാരിക്കാനാണ് ഞാനിഷ്ടപ്പെട്ടത്. അല്ലാതെ അവ൪ക്ക് ഓ൪ക്കാൻ ഒരു വിലാസിനിച്ചേച്ചി ഉണ്ടായിരിക്കില്ലല്ലോ.
അതു സത്യമായിരുന്നു. എന്നെ അന്വേഷിച്ച് ഒരു പൂമ്പാറ്റ വന്നുപോകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ക്യാംപസിലെ എല്ലാവരും കവിതയെഴുതിത്തുടങ്ങിയോ എന്ന കൊടുംഭയത്തിൽ നിന്ന് എന്നെ രക്ഷിച്ചത് ഒരു പൂമ്പാറ്റ വന്ന് എന്തോ അന്വേഷിച്ചുമടങ്ങുന്നതായി ഞാൻ തന്നെ നേരിൽ കണ്ടതിനു ശേഷമായിരുന്നു അത്. എന്നാൽ, ഞാൻ കണ്ട പൂമ്പാറ്റ അന്വേഷിച്ചതു ശരിക്കും എന്നെയായിരുന്നില്ല. പക്ഷെ, എനിക്കതു മതിയായിരുന്നു. പൂമ്പാറ്റകൾ എന്തോ അന്വേഷിച്ചുനടക്കാറുണ്ട് എന്നതിന്റെ തെളിവു ധാരാളമായിരുന്നു. അപ്പോൾ എന്നെ അന്വേഷിച്ചും ഒന്നുണ്ടാവും, തീ൪ച്ച. അതു മതിയായിരുന്നു, ആ ഒരു അന്ധവിശ്വാസത്തെ എക്കാലത്തും കൊണ്ടുനടക്കാൻ. ( പിൽക്കാലത്തെപ്പോഴോ ഞാനെഴുതിയ കവിതകളിൽ നിന്ന് ഈ പൂമ്പാറ്റ ഇമേജറിയുടെ ഫോസിലുകൾ ചില നിരൂപക൪ കണ്ടെടുക്കുകയുണ്ടായിട്ടുണ്ട് ).
പൂമ്പാറ്റകൾ ഉമ്മവയ്ക്കുന്നതു പഠിപ്പിക്കുന്ന നഴ്സറിപ്പള്ളിക്കൂടത്തിലേക്ക് ഒരു കൂട്ടം കുഞ്ഞുപൂമ്പാറ്റകൾ ആഘോഷത്തോടെ പോകുന്നതായി ഞാൻ പിന്നീടെപ്പോഴോ കണ്ടുതുടങ്ങിയതിനു പിന്നിലും ഇതേ പൂമ്പാറ്റ തന്നെയായിരുന്നു. ആയിടെയാണ്, ഒരു പൂമ്പാറ്റച്ചുംബനം ഞാൻ ആദ്യമായി കൊള്ളുന്നത്. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും സോഫ്റ്റായ ചുംബനമായിരിക്കും പൂമ്പാറ്റയുടേത് എന്ന എന്റെ തോന്നലിനെ അട്ടിമറിക്കുന്നതായിരുന്നു അത്. ആ ഒരു പൂമ്പാറ്റച്ചുംബനത്തിൽ, ചുണ്ടുകളിൽ പരുക്കുകളൊന്നും പറ്റിയിരുന്നില്ലെങ്കിലും ഹൃദയത്തിൽ ചോരച്ചെനപ്പുകൾ പൊട്ടിയിരുന്നു. അതിനെയൊക്കെ അന്ന് ഏറ്റവും കാൽപ്പനികമായി വിളിച്ചിരുന്നത് കന്നിപ്രണയം എന്നായിരുന്നു. അതിനെ കന്നിക്കവിത എന്നു വിളിക്കാതിരിക്കാൻ ഞാൻ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധവച്ചു. എന്നെക്കൊണ്ടു കവിതയെഴുതിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ഏതൊന്നിനെയും ഞാൻ മാറ്റിനി൪ത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

( തുടരും)

LITTNOW.COM

ലേഖകൻ മാധ്യമപ്രവർത്തകനും കവിയും നോവലിസ്റ്റുമാണ്. ആദ്യനോവൽ, ഭൂമിയോളംചെറുതായ കാര്യങ്ങൾ 1987ൽ. ആറു കവിതാസമാഹാരങ്ങൾ. ഏഴു കഥാ സമാഹാരങ്ങൾ. ഒമ്പതു നോവലുകൾ.
രസതന്ത്രത്തിലും പത്രപ്രവർത്തനത്തിലും മാസ്റ്റർബിരുദം. ഇപ്പോൾ കോഴിക്കോട്ട് താമസം.

Littnow ലേക്ക് രചനകൾ അയക്കുമ്പോൾ വാട്സാപ് നമ്പർ , ഫോട്ടോ കൂടി ചേർക്കുക.

littnowmagazine@littnow

ലേഖനം

മാനസികാരോഗ്യവും പിന്തിരിപ്പൻ കാഴ്ചപ്പാടുകളും

Published

4 months ago

February 19, 2023

Littnow .com

ഡോണ മേരി ജോസഫ്

അന്നുമിന്നും അജ്ഞതാബോധം അലങ്കാരമാക്കുന്ന ഒരു വിഭാഗത്തിന്റെ തൊട്ടുകൂടായ്മയാണ് മാനസികാരോഗ്യം. പൊതു വിശ്വാസസംഹിത പ്രകാരം ഇത്രമേൽ തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ട മറ്റൊരു മേഖല ഉണ്ടോ എന്നും സംശയമാണ്. ആധുനികതയുടെ കുത്തൊഴുക്കിൽ മാനവരാശി ഒന്നാകെ മുന്നോട്ട് സഞ്ചരിക്കുമ്പോഴും മാനസിക രോഗവസ്ഥകളോടുള്ള സമീപനത്തിൽ മുൻവിധികൾ തെളിഞ്ഞു കാണാം. തങ്ങൾക്ക് ഇല്ല എന്നതുകൊണ്ട് മാത്രം സകല മാനസികപ്രശ്നങ്ങളും നിസാരമാണെന്ന് കരുതുന്ന ആളുകൾ, ചികിത്സ തേടിയാൽ മറ്റുള്ളവർ എന്ത് വിചാരിക്കുമെന്ന് ഭയന്ന് ദിനം തോറും രോഗാവസ്ഥ വഷളാകുന്നതിനോട് സ്വയം പൊരുതി തോറ്റു പോകുന്ന മറ്റ് ചിലർ, കൃത്യമായ ചികിത്സയൊഴികെ മണ്ണും മരവും മതവും പൊടിയും വേണ്ടി വന്നാൽ അടിയും ഇടിയും വരെ ഉപയോഗിച്ച് അത്ഭുത രോഗശാന്തിയ്ക്കായി കാത്തിരിക്കുന്ന ഇനിയൊരു വിഭാഗം എന്നിങ്ങനെ ദുരിതക്കുഴിയിൽ നിലകൊള്ളുന്ന ഒരുപാട് പേരുണ്ട്. മനുഷ്യൻ പിറവി കൊള്ളുന്ന നേരം മുതൽ പ്രാണൻ ഇല്ലാതാകുന്നത് വരെയുള്ള ഘട്ടങ്ങളിൽ മനോസംഘർഷങ്ങൾ സാധാരണമാണെങ്കിലും ദൈനംദിന ജീവിതത്തെ ദുസ്സഹമാക്കുന്നതിൽ ഇത്തരം സംഘർഷങ്ങൾ കാരണമാകുന്നുണ്ടെങ്കിൽ, ജീവിതത്തിന്റെ സ്വാഭാവിക താളം തെറ്റുന്നുണ്ടെങ്കിൽ എത്രയും വേഗം ഉചിതമായ ഇടത്തു നിന്നും സഹായം തേടേണ്ടതാണ് എന്ന സത്യം പലപ്പോഴും വിസ്മരിക്കപ്പെടുന്നു. വ്യക്തികളുടെ മാനസികാരോഗ്യത്തെക്കാൾ പ്രാധാന്യം പൊതു സമൂഹത്തിന്റെ ധാരണകൾക്ക് നൽകുമ്പോൾ സ്വാഭാവികമായും പ്രശ്നങ്ങൾ ആരംഭത്തിലേ കണ്ടെത്തുന്നതിൽ നാം പരാജയപ്പെടാൻ ഇടയുണ്ട്. ആൾക്കൂട്ടത്തിനു സ്വീകാര്യമായ നിലപാടുകൾക്ക് മാനസികാരോഗ്യ വിദഗ്ധന്റെ കണ്ടെത്തലുകളെക്കാൾ പ്രാധാന്യം കൽപ്പിക്കുന്ന അപകടകരമായ സ്ഥിതി വിശേഷം നമ്മുടെ നാട്ടിലെ മാനസികാരോഗ്യ രംഗത്തിനു തന്നെ വെല്ലുവിളിയാണ്. ഇത്തരം നിലപാടുകളും ചികിത്സയിലെ സ്വകാര്യതയെപ്പറ്റിയുള്ള ഭയവും മുതലെടുത്താണ് യാതൊരു ശാസ്ത്രീയ അടിത്തറയുമില്ലാത്ത സ്വയം പ്രഖ്യാപിത ചികിത്സകർ ഇവിടെ തഴച്ചു വളരുന്നത്. പലപ്പോഴും ഇത്തരം പരീക്ഷണങ്ങൾക്ക് ശേഷം യാഥാർഥ്യബോധം ഏറെക്കുറെ ഇല്ലാതായ അവസ്ഥയിലാകും അസുഖബാധിതരെ കൃത്യമായ ചികിത്സാ സംവിധാനത്തിലേയ്ക്ക് എത്തിക്കുന്നത്. രൂക്ഷമായ അവസ്ഥയാണെങ്കിൽ സ്വാഭാവികമായും സൗഖ്യപ്പെടാനോ താത്കാലിക ശമനം ലഭിക്കാനോ കാലതാമസം ഉണ്ടാകാനിടയുണ്ട്. ഇനി അഥവാ ആശ്വാസം ലഭിച്ചാലും തുടർ നടപടികൾക്കോ ചികിത്സാ ക്രമങ്ങൾക്കോ ബന്ധുജനങ്ങൾക്ക് താല്പര്യമുണ്ടാവില്ല. മരുന്നിന്റെ താൽക്കാലിക പാർശ്വഫലങ്ങൾ ഭാവിയിൽ ലഭിക്കാനിടയുള്ള സൗഖ്യത്തെക്കാൾ പലരെയും അസ്വസ്ഥതപ്പെടുത്താറുമുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ പൂർണമായ പ്രശ്നപരിഹാരം പലപ്പോഴും തടസ്സപ്പെടുന്നു. ഒരുപക്ഷെ തുടക്ക കാലഘട്ടത്തിൽ തിരിച്ചറിയാൻ സാധിച്ചാൽ മികച്ച രീതിയിൽ പരിഹരിക്കാനാവുന്ന പല മാനസിക ബുദ്ധിമുട്ടുകളും അങ്ങേയറ്റം സങ്കീർണമാകുകയും ഫലപ്രാപ്തിയിൽ എത്താൻ പ്രയാസം അനുഭവപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. വിവാഹം, പുതിയ ജോലി, കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഇങ്ങനെയുള്ള ഉത്തരവാദിത്വങ്ങൾ മാനസികപ്രശ്നങ്ങൾക്ക് പരിഹാരമായി വിലയിരുത്തുന്ന ആളുകൾ ഇന്നും പരിഷ്കൃത സമൂഹത്തെ പിന്നോക്കം വലിക്കുന്നുണ്ട് എന്നതും വസ്തുതയാണ്. സത്യത്തിൽ ഒരാളെ അയാളുടെ പ്രശ്നം തിരിച്ചറിഞ്ഞു പരിഹരിക്കാൻ സാധിക്കുന്നവരിലേക്കെത്തിക്കുന്നതിന് പകരം അടുത്ത തലമുറയെക്കൂടെ യാതൊരു ചിന്തയും ഇല്ലാതെ അതേ പ്രശ്നത്തിലേയ്ക്ക് വലിച്ചിടാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ഈ മനുഷ്യത്വരാഹിത്യം കൂടുതൽ അപകടങ്ങളിലേയ്ക്ക് നയിക്കുമെന്നതിൽ തർക്കമില്ല. ഇനിയെങ്കിലും ഇത്തരം മിഥ്യകളിൽ നിന്നും തെറ്റിദ്ധാരണകളിൽ നിന്നും മാറി സ്വാതന്ത്രബുദ്ധിയോടെ മാനസികാരോഗ്യത്തെയും അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പ്രശ്നങ്ങളെയും വേർതിരിച്ചു കാണാൻ നമുക്ക് സാധിക്കണം. എങ്കിൽ മാത്രമേ ആരോഗ്യകരമായ മനോവ്യാപാരങ്ങളുള്ള, കൃത്യമായ അവബോധമുള്ള, മികച്ച വ്യക്തിത്വത്തിനു ഉടമകളായ ഒരു സമൂഹത്തെ വാർത്തെടുക്കാൻ സാധിക്കുകയുള്ളൂ.

littnowmagazine@gmail.com

ലേഖനം

ഡോക്ടർമാർ വെറും ചെണ്ടകളോ?

Published

4 months ago

February 12, 2023

Littnow .com

ഡോ .അനിൽ കുമാർ .എസ്.ഡി

മരണത്തിനും ജീവിതത്തിIനുമിടയിലെ നൂൽപ്പാലത്തിലൂടെ രോഗിയോടൊപ്പം അതീവജാഗ്രതയിലും പ്രാർത്ഥനയിലും സഞ്ചരിക്കുകയും സക്രിയമായി പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന തൊഴിലാളികളാണ് ഡോക്ടർമാർ.

മരണവും രോഗവും വേദനയും കരിനാഗങ്ങളെപ്പോലെ കൂട്ടിരിക്കുന്ന ആശുപത്രിയിലെ ജോലിക്കാരുമാണ് ഡോക്ടർമാർ. രോഗം ഭേദമാകുമ്പോൾ അതിൻ്റെ മാർക്ക് ദൈവത്തിനും വഷളാകുമ്പോൾ അതിൻ്റെ കുറ്റം ഡോക്ടർക്കും നൽകുന്ന കൗശലക്കാരാണ് രോഗിയും കൂട്ടിരിപ്പുകാരും. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഈ തൊഴിലിടം പുതിയ തലമുറയ്ക്ക് അത്ര ആകർഷകമല്ല. രോഗത്തിൻ്റെ നിഗൂഢമായ സഞ്ചാരവും മരുന്നുകളുടെ പ്രതിപ്രവർത്തനവും സാഹചര്യങ്ങളുടെ വക്ര സഞ്ചാരവും ഉണ്ടാക്കുന്ന അപകടങ്ങൾക്ക് ഡോക്ടർമാരെ തെറിപറഞ്ഞ് സമാധാനിച്ചവർ ഇന്ന് ദേഹോപദ്രവത്തിൻ്റെ കീചക വേഷത്തിലേക്ക് മാറിയിരിക്കുന്നു. മരണം ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന രോഗത്തിനൊപ്പം പോരാടുന്ന ഡോക്ടർമാർക്ക് സ്വന്തം ജീവൻ പോലും നഷ്ടമാകുന്ന അവസ്ഥയാണ് സംജാതമായിരിക്കുന്നത്.

ഡോക്ടറെക്കുറിച്ച് സമൂഹത്തിലുള്ള ചില ദുഷ്പ്രചരണങ്ങളും നല്ല കല്ലുവച്ച നുണകളും അവരെ പഴയ മലയാള സിനിമയിലെ ബാലൻ .കെ .നായരാക്കി.
സിനിമയിൽ ചിലരെ സ്ഥിരം വില്ലന്മാരാക്കുമെന്നപോലെ ചികിൽസാ മേഖലയിലെ സ്ഥിരം വില്ലൻ ഡോക്ടറാണ്.

ആരോഗ്യരംഗം ഭരിക്കുന്നവർ (ഡോക്ടർമാർ ഉൾപ്പെടെ ) തുടങ്ങി പഞ്ചായത്ത് മെമ്പർ വരെ കാണിക്കുന്ന എല്ലാ അഴിമതിയുടേയും കെടുകാര്യസ്ഥതയുടേയും അട്ടിപ്പേറു ചുമക്കുന്നത് ചികിൽസിക്കുന്ന പാവം ഡോക്ടർമാർ. അവരെ കൊലയ്ക്കു കൊടുക്കുന്ന ഒരു സാമൂഹ്യവ്യവസ്ഥിതി ബീഭത്സമാണ്.

കുത്തഴിഞ്ഞ ഒരു വ്യവസ്ഥിതിയിൽ ചികിൽസിക്കാതെ ഇരിക്കുക അല്ലെങ്കിൽ തല്ലുവാങ്ങുക എന്ന ദുസ്ഥിതിയിലാണ് ചികിൽസകന്മാരായ ഡോക്ടർമാർ. തുമ്പിയെ കൊണ്ട് കല്ലെടുപ്പിക്കുന്നതുപോലെ അവരെക്കൊണ്ട് അമിത ജോലി ചെയ്യിക്കുന്ന സർക്കാർ രംഗവും കോർപ്പറേറ്റ് ഭീകരന്മാരായ സ്വകാര്യ രംഗവും ഒടുക്കം കൈകഴുകി രക്ഷപെടുന്നു.

ആരോഗ്യരംഗത്തിന് പരിമിതമായ നീക്കിയിരിപ്പാണ് സർക്കാരുകൾ കൊടുക്കുന്നത് .മാത്രമല്ല മരുന്നുകളുടെ ഗുണനിലവാരം നിലനിർത്തുവാനോ നിരീക്ഷിക്കുവാനോ സർക്കാരുകൾ ശ്രമിക്കുന്നില്ല. ആശുപത്രികളെ കൂടുതൽ നവീകരിക്കാനുള്ള വിഭവശേഷി കണ്ടെത്തുന്നില്ല .കിട്ടുന്ന വിഭവങ്ങൾ അഴിമതിക്കാർ പങ്കിട്ടെടുക്കുന്നു.

ഹെൽത്ത് സർവീസിൽ ഏർപ്പെടുത്തിയ കേഡർ വ്യവസ്ഥ ചികിൽസയുമായി ഒരു ബന്ധവുമില്ലാത്ത ഡോക്ടർമാരെ DMOയും DHS ,സൂപ്രണ്ട് മുതലായ പദവികളിൽ എത്തിക്കുന്നു. ഈ ഡോക്ടർമാർ വരുത്തുന്ന പ്രശ്നങ്ങൾ ചികിൽസിക്കുന്ന ഡോക്ടർമാരെ കൂടുതൽ കുഴപ്പത്തിലാക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ കുത്തഴിഞ്ഞ ആരോഗ്യരംഗത്തിൻ്റെ പാപഭാരം ചികിൽസിക്കുന്നവരുടെ തലയിൽ കെട്ടിവയ്ക്കുന്നു.

സമൂഹത്തിൽ രൂഢമൂലമായി വേരുറച്ച അഴിമതിയിൽ അധികാരിവർഗ്ഗം അഭിരമിക്കുമ്പോൾ അതിൻ്റെ പാപവും ചികൽസകരായ ഡോക്ടർമാർ ചുമക്കേണ്ടിവരുന്നു.

മെഡിക്കലോ സർജിക്കലോ ആയ വിഭാഗങ്ങളിൽ മനസ്സമാധാനമായി ജോലി ചെയ്ത് ജീവിക്കാൻ പറ്റിയ ഒരു സാഹചര്യമല്ല ഡോക്ടർമാർക്ക്. അവരെ കല്ലെറിയാനും കൊല്ലാനും സമൂഹം കാത്തിരിക്കുന്നു.

ഈ സാഹചര്യത്തിൽ പുതിയ തലമുറയോട് പറയാനുള്ളത് ഒരു കാര്യം മാത്രം . ആത്മാഭിമാനത്തോടെ നിർഭയമായി ജോലി ചെയ്ത് ജീവിക്കണമെങ്കിൽ ഈ തൊഴിൽ തെരഞ്ഞെടുക്കരുത് .ഏതു നിയമത്തിനും സംരക്ഷിക്കാനാവാത്ത ഒരു സോഷ്യൽ സ്റ്റിഗ്മയുടെ ഇരയായി സ്വയം നീറാതെ സുരക്ഷിതമായി അകന്നുപോവുക.

ലിറ്റ് നൗ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന മാറ്ററുകളുടെ ഉള്ളടക്ക ഉത്തരവാദിത്വം എഴുത്തുകാർക്ക് മാത്രമായിരിക്കും.

ലിറ്റ് നൗ ലേയ്ക്ക് താങ്കളുടെ രചനകളും അയക്കൂ… ഒപ്പം ഒരു ഫോട്ടോയും വാട്സാപ് നമ്പരും ചേർക്കാൻ മറക്കാതിരിക്കണം.

littnowmagazine@gmail.com

ലേഖനം

ആശയങ്ങളുടെ ഉണർവ്

Published

4 months ago

February 11, 2023

Littnow .com

അഞ്ജലി പിണറായി

വിവേചനങ്ങളുടെ ചങ്ങല കണ്ണികളായി ജാതി മതം ലിംഗം സമ്പത്ത് തുടങ്ങി നീണ്ട നിര പ്രത്യക്ഷവും പരോക്ഷവുമായി തലമുറകളെ അസ്വതന്ത്രതയുടെ കുരുക്കിലേക്ക് കൊരുത്ത ഭരണരാഷ്ട്ര വ്യവസ്ഥകൾക്കെതിരെ ആശയങ്ങളുടെ ഉണർവ്വുമായി നടത്തിയ ജീവിത സമര ചരിത്രം നവോത്ഥാനം.

മാറ്റങ്ങളുടെ പുതുവഴിക്കായി സ്വത്വബോധത്തിന്റെ ഉൺമയിൽ ആത്മാഭിമാനത്തിൽ നിലയുറച്ച അതിജീവനത്തിന്റെ കരുത്താണ് അവകാശങ്ങളുടെ നീതി നടപ്പിൽ വരുത്തിയത്. എന്നാൽ ഇന്നും അരികുവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട് മാറ്റിനിർത്തപ്പെട്ട വിഭാഗത്തിൽ ‘സ്ത്രീ’ സമൂഹം ഉൾപെടുകയാണ് എന്ന ദയനീയത മുഴച്ചു നിൽക്കുകയാണ് നവോത്ഥാന സാക്ഷരകേരളത്തിൽ.
ആചാരങ്ങളുടെ പേരിൽ ദുരാചാരങ്ങളും അന്ധവിശ്വാസങ്ങളും ജനതയെ ഇരുട്ടിലേക്ക് നയിച്ചപ്പോൾ നവോത്ഥാന നായകരും നായികമാരും ചരിത്രം സൃഷ്ടിച്ച ഇടമാണ് കേരളം. എന്നാൽ ഇന്നും യുക്തിരഹിതമായ അന്ധവിശ്വാസങ്ങൾ ശാസ്ത്രബോധമുള്ള കേരളത്തിന് അപമാനകരമായി മാറുന്ന കാഴ്ചകൾക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിക്കേണ്ടി വരികയാണ്.

സമത്വത്തിനുവേണ്ടി പൊരുതിയ ആശയ മഹിമയിൽ ലിംഗം ഔന്നത്യത്തോടെ തെളിഞ്ഞപ്പോൾ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ വെളിച്ചവും ഉൾക്കാഴ്ചകളുടെ തെളിച്ചവും പ്രകാശിക്കുകയായിരുന്നു.
” മംഗലസൂത്രത്തിൽ കെട്ടിയിടാൻ അംഗനമാർ അടിമയല്ല”.
എന്ന ഉദ്ഘോഷത്തോടെ പാർവതി നെന്മേനിമംഗലം എന്ന നവോത്ഥാന നായിക നമ്പൂതിരി സമുദായത്തിലെ അന്തർജനങ്ങളെ ഏകീകരിച്ചപ്പോൾ മുന്നോക്ക വിഭാഗങ്ങളിലെയും സ്ത്രീജനങ്ങളിൽ ചാർത്തപ്പെട്ട മാമൂലുകളെ പൊട്ടിച്ചെറിയാനുള്ള മുന്നേറ്റമാണ് ഉണ്ടായത്. സുപ്രധാന തീരുമാനങ്ങളുടെ ആഹ്വാനങ്ങൾക്ക് കാരണഭൂതമാവുകയും ചെയ്തു. നമ്പൂതിരിബിൽ അതിൽ പരമപ്രധാനമായ ഒന്നുതന്നെയാണ്.
സ്വതന്ത്രമായുള്ള സഞ്ചാരസ്വാതന്ത്ര്യവും നിഷേധിക്കപ്പെട്ട് വീടിനകത്തളങ്ങളിൽ ആചാരങ്ങളുടെ നീണ്ടനിര പാലിക്കപ്പെട്ട് കഴിഞ്ഞുകൂടേണ്ടിവരുന്ന സ്ത്രീ ജനത ഗാർഹിക പീഡനങ്ങളുടെ ദാരുണമായ അവസ്ഥാന്തരങ്ങൾക്കും വിധേയരാവുന്നതിനെതിരെ നവോത്ഥാന കാലഘട്ടം മാറ്റങ്ങളുടെ പാതപണിഞ്ഞുവെങ്കിലും ഇന്നും രൂപവും ഭാവവും വ്യത്യസ്തതയോടെ ഇവ നിലനിന്നു പോരുന്നു എന്നത് ദാരുണമാണ്. 2005ൽ ഗാർഹിക പീഡനങ്ങളിൽ നിന്നും സ്ത്രീകൾക്ക് സംരക്ഷണ നിയമം നിലവിൽ വന്നതിനുശേഷം നില ഒന്നുകൂടെ മെച്ചപ്പെടുന്നുവെങ്കിലും കേരളത്തിൽ അങ്ങോളമിങ്ങോളം നിരവധി കേസുകളാണ് റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെടുന്നത്. എന്നാൽ സ്ത്രീകൾ സധൈര്യം പ്രശ്നങ്ങളെ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി മുന്നോട്ട് വരുന്നു എന്നത് പ്രശംസനീയമാവേണ്ട ഒന്ന് തന്നെ . അതിന് സജ്ജരാവുന്നതിൽ സ്ത്രീ മുന്നേറ്റ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെയും ശാസ്ത്ര സാഹിത്യ പരിഷത്തിന്റെയും ഇടത്പക്ഷ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെയും, മറ്റു സംഘടനകളുടെയും പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെയും പങ്ക് വളരെ വലുതുമാണ്.

നവോത്ഥാന മുന്നേറ്റങ്ങൾക്ക് ശേഷം നിരവധി സ്ത്രീമുന്നേറ്റ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ ഏടുകൾ അടയാള രേഖകളായി ചേർക്കപ്പെടേണ്ടത് അനിവാര്യമായി നിലയുറക്കുന്നുണ്ട്. ഇത് അഭിമാനകരം തന്നെയാണ്. 80കളിൽ മുന്നോട്ടുവന്ന ഫെമിനിസം ഇന്നും ശക്തമായി നിലയുറച്ചു പോന്ന ഒരു അടയാളമാണ്
” പാതിമണ്ണിൻ ഉടമകൾ ഞങ്ങൾ
പാതി ആകാശത്തിനും
ഇവിടെ ഞങ്ങൾ ഉറച്ചുനിൽക്കും
ഇവിടെ ഞങ്ങൾ ഉയർന്നു നിൽക്കും”.
ഈ ഗീതത്തിൽ നിറയുന്ന ആത്മവീര്യത്തിന്റെ സ്പന്ദനങ്ങൾ നടപ്പിൽ വരുത്താൻ ശ്രമിച്ചതിന്റെ ഉദാഹരണങ്ങൾ ഏറെയാണ്. ബോധന, മാനുഷി സഹയാത്രി ഇങ്ങനെ സ്ത്രീമുന്നേറ്റം ലക്ഷ്യം കണ്ട കൂട്ടായ്മകളും എടുത്ത് പറയേണ്ടതാണ്. 81 ൽരൂപീകൃതമായ അഖിലേന്ത്യ ജനാധിപത്യ മഹിളാ അസോസിയേഷനും ഒപ്പം ചേർക്കേണ്ട ഒന്നാണ്.
” ജനാതിപത്യം, സമത്വം, സ്ത്രീ വിമോചനം”
എന്ന മുദ്രാവാക്യത്തോടെ ശക്തമായ സംഘടനാ പ്രവർത്തനങ്ങളിലേക്ക് സഞ്ചരിച്ചു.
ഇത്തരം സ്ത്രീമുന്നേറ്റ സംഘടനകളിലൂടെ
സ്ത്രീ മുന്നേറ്റത്തിന്റെ ആത്മവീര്യവും നിർഭയത്വവും വ്യക്തിബോധവുമാണ് ഉടലെടുത്തത്. ഞങ്ങൾക്കു വേണ്ടി ഞങ്ങൾ തന്നെ മുന്നോട്ട് ഞങ്ങളാണ് ഞങ്ങളുടെ സംരക്ഷകർ എന്ന വിശ്വാസത്തിന്റെ ആത്മഹർഷമാണ് ഉദാഹരണ സഹിതം തന്നെ എടുത്തു പറയാനോളം ഏറെ നേട്ടങ്ങളുമായ് ശക്തമായ് ഇന്നും പ്രയാണം തുടരാൻ കെൽപ്പ് പകർന്ന് കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്.. ഇന്ന് സ്ത്രീകൾ സ്ത്രീധനത്തിന്റെ പേരിൽ അനുഭവിക്കേണ്ടിവരുന്ന ദാരുണത , നേരിടേണ്ടി വരുന്ന അതിക്രമങ്ങൾ, പിന്നോക്ക വിഭാഗങ്ങളുടെ വികസനം , ഇതിൽ ഒക്കെ തന്നെ ഏറെ മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടാവുമ്പോഴും ഇനിയും മുന്നേറാൻ ഇരിക്കുന്നു എന്നത് ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകൾ തന്നെയുമാണ്.

പിന്നോക്ക വിഭാഗങ്ങളുടെ മുന്നേറ്റത്തിന്റെ നവോത്ഥാന ചരിത്ര തുടക്കത്തിലെ സുപ്രധാനങ്ങളിൽ ഒന്ന് ചാന്നാർ ലഹള തന്നെയാണ് .

വസ്ത്ര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ പോരാട്ടവീര്യത്തിൽ ആത്മാഭിമാനത്തിന്റെ ഉൾതുടിപ്പിൻ നാളമാണ് ജ്വലിച്ചത്. മാറുമറക്കാനുള്ള അവകാശം നിഷേധിക്കപ്പെട്ട് സവർണ്ണരുടെ ലൈംഗിക ചേഷ്ടകൾക്ക് പാത്രരായി അഭിമാനഹത്യരായി മാറിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു വിഭാഗം സ്ത്രീകൾ നടത്തിയൊരീ നവോത്ഥാന മുന്നേറ്റം സ്ത്രീ മുന്നേറ്റ ചരിത്രങ്ങൾക്കായുള്ള ഊർജ്ജമായിരുന്നു. നിരവധി ചരിത്ര നായികമാരാണ് അവിടെ ഉടലെടുത്തത് .മേൽ ശീല ധരിച്ച് ഈ മുന്നേറ്റത്തിന് തുടക്കം കുറിച്ച ‘ സാറ ‘ അതിന് ഉദാഹരണമാണ് . ഒപ്പം മൂക്കുത്തി സമരം കല്ലുമാല സമരം തുടങ്ങി സ്ത്രീകൾ അവകാശബോധത്തോടെ തലയുയർത്തിയ നവോത്ഥാന വിപ്ലവങ്ങളും. വിപ്ലവ വനിതകളും.

വസ്ത്ര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ സ്വത്വബോധത്തിനൊപ്പം തുല്യതയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിന്റെ മഹത്വം . പുരോഗമന കേരളത്തിൽ അഭിനന്ദനാർഹമായ് ഇത് നടപ്പിലാക്കിയ മാതൃകാ വിദ്യാലയം “ജെൻറർ ന്യൂട്രാലിറ്റി യൂണിഫോം ” ബാലുശ്ശേരി ഹയർസെക്കൻഡറി സ്കൂൾ ഇത് വരുംകാല ചരിത്ര അടയാളമായ് മാറും എന്നതും നിസംശയം.

സ്ത്രീവിമോചനത്തിന്റെ ആദ്യ രക്തസാക്ഷിയായ ശകുന്തള ദേവി . മതാന്ധതയുടെ അധപതിച്ച ചിന്താധാരകൾ വർത്തമാന ഇന്ത്യൻ രാഷ്ട്രത്തിൽ നിഴലിക്കുമ്പോൾ അന്യമതം സ്വീകരിച്ച് ജാതീയതയുടെ ഉച്ചനീചത്വത്തിനെതിരെ പോരാടാൻ അടിയുറച്ചൊരീ സ്ത്രീ രത്നം ഒടുവിൽ മതഭ്രാന്തരാൽ മരണം വരിക്കേണ്ടി വന്നത്. ആ കാലഘട്ടവും ഒപ്പം ശകുന്തളാദേവിയെയും ഈ കാലഘട്ടത്തിലും ഓർക്കപ്പെടേണ്ടതിന്റെ അനിവാര്യത ഏറുകയാണ്.

ഉത്തരേന്ത്യൻ സ്ഥിതി വിശേഷം ഉളവാക്കാതിരിക്കാൻ കേരള ഭരണ രാഷ്ട്രീയ പ്രസ്ഥാനം ചെറുത്തുനിൽപ്പിൻ പരിശ്രമം പണിയുമ്പോഴും ന്യൂനപക്ഷ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ വിവേകപൂർണ്ണം അല്ലാത്ത പ്രവർത്തനങ്ങൾ അപമാനകരം തന്നെയായി ചൂണ്ടിക്കാട്ടേണ്ടതുണ്ട്. അതിൽ അന്ധവിശ്വാസങ്ങളെയും അതിൻ ഉപോല്പന്നങ്ങളെയും എടുത്തു പറയേണ്ടതുമുണ്ട്. ശബരിമല സ്ത്രീ പ്രവേശനവും ആർത്തവ അശുദ്ധിയുടെ ശാസ്ത്രബോധം ഇല്ലായ്മയും ഇതിൽ ചില ഉദാഹരണങ്ങൾ മാത്രം.
ഒപ്പം ഇന്ന് നൂറ്റാണ്ടുകൾക്കപ്പുറം പൂർണ്ണമായി ഉദ്ഭൂതരായ് എന്ന് ഊറ്റം കൊണ്ട ജനത വീണ്ടും നരബലിയിൽ ചെന്നു നിൽക്കുമ്പോൾ ന്യൂനപക്ഷത്തിന്റെ വിവേകപൂർണ്ണമല്ലാത്തൊരീചിന്താധാരയുടെയും ഭക്തിയുടെ കമ്പോള സാധ്യതകളും തന്നെയാണ് ഇന്നിന്റെ വിന. ഇതിനെതിരെയാണ് ജാഗരൂകരാവേണ്ടത്. ഇവിടെയും ഇര സ്ത്രീ തന്നെയെന്ന് ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകൾ ആവർത്തനങ്ങളിൽ പൂർണമായി ഒഴിവാക്കേണ്ടുന്ന ജാഗ്രതയും ഓർമിപ്പിക്കുകയാണ്.

സാഹിത്യ സൃഷ്ടികളും കലയും നവോത്ഥാന ചിന്തയിലേക്ക് വ്യക്തികളെ നയിക്കുന്നത് ഏറെ പ്രാധാന്യമാണ് വഹിച്ചത്. ലളിതാംബിക അന്തർജ്ജനത്തിന്റെ അഗ്നിസാക്ഷി എന്ന നോവൽ അന്തർജനങ്ങളുടെ മാനസിക തലങ്ങളിലേക്ക് സഞ്ചരിച്ചു. ആ ജനതതിയ്ക്ക് ഊർജ്ജം പകർന്നു. അതുപോലെ വി.ടി ഭട്ടത്തിരിപ്പാടിന്റെ “അടുക്കളയിൽ നിന്ന് അരങ്ങത്തേക്ക് ” എന്ന നാടകം ഇന്നും പ്രസക്തിയോടെ ഇനിയും മാറേണ്ട കാഴ്ചപ്പാടിന്റെ ധ്വനിയെ ശക്തിയോടെ മുഴക്കുന്നുണ്ട്.
” പുരുഷന്റെ മേന്മയ്ക്ക് വേണ്ടിവന്നാൽ സ്ത്രീ അപലയായി തന്നെ ഇരുന്നു കൊള്ളട്ടെ. എങ്കിലും അവളുടെ പട്ട് ചേലയുടെ വക്ക് വേണം രാജ്യത്തിന്റെ മുറിവ് കെട്ടാൻ.”
ഈ സ്ഥിതിവിശേഷം ഇനിയും മാറേണ്ടതുണ്ട് എന്നത് നിസംശയം തന്നെ.

മിശ്രവിവാഹവും വിധവാ വിവാഹവും സ്വത്തവകാശവും ഒക്കെ സ്ത്രീയുടെ ദയനീയമായ ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളിൽ നിന്നു മുക്തി നേടാനുള്ള അവകാശങ്ങൾ ആയി മാറിയപ്പോൾ ഇന്ന് പ്രണയം അവളെ മരണത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്ന സ്ഥിതി വിശേഷവും കാണാൻ കഴിയുകയാണ്. ആസിഡ് ആക്രമണങ്ങളും മറ്റു കൊലപാതകങ്ങളും തുടങ്ങി നിരവധി ഉദാഹരണങ്ങളാണ് ദർശിക്കുന്നത്.
“ഇല്ല ” എന്ന വാക്ക് പറയാനുള്ള അവളുടെ ആർജ്ജവത്തെയാണ് ഇവിടെയും അവൾക്ക് എതിരായി ഭവിക്കുന്നത് പെണ്ണിന്റെ വാക്കിനെ മാനിക്കാൻ കഴിയാതെ പോകുന്ന ഒരു വിഭാഗത്തിന്റെ ക്രൂരതകൾക്ക് അവസാനം തീർത്തേ മതിയാവുള്ളൂ.

ഒപ്പം LGBTQIA+ കമ്മ്യൂണിറ്റിയെയും ട്രാൻസ് ജെന്ററിനെയും ഇന്നും സാധാരണ ജനതയായ് കാണാനുള്ള കാഴ്ചപ്പാടുകൾ ഉളവാകേണ്ടതുണ്ട്. ഇന്നും മാറ്റി നിർത്തപ്പെടുന്നതിന്റെ സ്ഥിതി വിശേഷം ഏറെ കാണാൻ കഴിയുകയാണ്.

ആശയങ്ങളുടെ ഉണർവ്വിൽ പ്രശ്നങ്ങളെയും പ്രതിസന്ധികളെയും പ്രയാസങ്ങളെയും അതിജീവിച്ച് മാറ്റങ്ങളുടെ പുതിയ പ്രകാശവുമായ് ഔന്നത്യത്തോടെ ഉയരാൻ മുന്നോട്ടുവരുന്ന സ്ത്രീ ജനത സാക്ഷര കേരളത്തിന് അഭിമാനകരമായ മാതൃകയാവട്ടെ. സ്ത്രീ ജനങ്ങളെ സംഘടിക്കൂ.