ലേഖനം
നോട്ടം 3
പി കെ ഗണേശൻ
രാഷ്ട്രിയത്തിലെ സാഹിത്യകാരനും സാഹിത്യത്തിലെ രാഷ്ട്രീയക്കാരനുമാണ് വിൻസ്റ്റൺ ചർച്ചിൽ.ഈ ജനുസ്സിൽ അധികം പേരില്ല.ഇന്ത്യയിലൊരാളുണ്ടായിരുന്നു, ജവഹർലാൽ നെഹ്റു.
അതുകൊണ്ടുതന്നെ
ജെറമി ക്യാംപ്ബെല്ലിൻറെ വിൻസ്റ്റൺ ചർച്ചിൽസ് ആഫ്റ്റർ നൂൺ നാപ് എന്ന തലക്കെട്ട് ബുക്ക് ഷെൽഫിൽ നിന്ന് മാടിവിളിക്കും,എന്നെ സ്വന്തമാക്കൂ എന്ന് പ്രലോഭിപ്പിക്കും.വായനക്കാർ ഇങ്ങനെ പലപ്പോഴും പ്രലോഭനങ്ങളിൽ വീഴാറുണ്ട്.പബ്ലിഷറുടെ കച്ചവടതന്ത്രത്തിൻറെ മാത്രം വിലാസത്തിൽ വിറ്റഴിഞ്ഞ പുസ്തകങ്ങളുമുണ്ടല്ലോ നമ്മുടെ ബുക്ക് ഷെൽഫുകളിൽ.
വിൻസ്റ്റൺ ചർച്ചിൽ എന്ന എഴുത്തുകാരനെയോ സാഹിത്യകാരനെയോ നാം കാണില്ല ഉൾപേജുകളിൽ.മറിച്ച് മറ്റൊരു ലോകത്തേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോകുന്നു.കാലം എന്ന നിത്യ യാഥാർത്ഥ്യത്തിലേക്ക് നമ്മെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോകുന്ന സർവതലജാഗ്രതയോടെയുള്ള അന്വേഷണം, പുസ്തകം സ്വയം വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത് പോലെ തന്നെയാണ് ഉള്ളടക്കം.
പുസ്തകത്തിൽ നമ്മെ കൂടുതൽ ചേർത്തുനിർത്തുന്ന
സംവാദാന്തരീക്ഷമുണ്ട്, ഐൻസ്റ്റീനെ ഉദ്ധരിച്ചുകൊണ്ട് വിശദീകരിക്കുന്നു എന്താണ് ശാസ്ത്രം പ്രപഞ്ചത്തെ കുറിച്ച് പറയുന്നത്,എന്താണ് പ്രപഞ്ചം എന്നാൽ ഇന്ദ്രിയങ്ങൾക്ക് തോന്നുന്നതും തമ്മിലുള്ള വിത്യാസം.
ബീഫും ബീഫ് ചായയും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്നൊരു ചോദ്യം ഐൻസ്റ്റീൻ ഉന്നയിച്ചിരുന്നല്ലോ.
ബീഫിനെ കുറിച്ച് ഇന്ത്യക്കാരോട് കൂടുതൽ പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ,ഒരിക്കൽ രുചി പിടിച്ചാൽ നാവ് വിടില്ല,യാഗശാലകളിലെ പശുവിറച്ചിയുടെ രുചി അത്ര പെട്ടെന്ന് മാഞ്ഞുപോയിട്ടില്ല ചരിത്രത്തിൻറെ കുലീനതയിൽ നിന്ന്. എന്നാൽ ബീഫ് ചായ കുടിച്ചവരുണ്ടോ, ഉണ്ടാകാനിടയില്ല. ബീഫും തേയിലയും കലർന്ന രുചി നമുക്കത്ര പരിചയമല്ലല്ലോ.ഇതിൽപരം മറ്റെന്താണ് പറയാനുള്ളത് പ്രപഞ്ചത്തെ കുറിച്ചുള്ള ശാസ്ത്ര സത്യത്തെകുറിച്ചും പ്രപഞ്ചത്തെ കുറിച്ചുള്ള സാമാന്യജനങ്ങളുടെ അനുഭവമണ്ഡലങ്ങളിൽ നിന്നാർജ്ജിച്ച ബോധ്യങ്ങളെകുറിച്ചും.ഒന്നിനെ സ്വീകരിക്കാൻ മറ്റൊന്നിനെ നിരാകരിക്കാതെ അങ്ങനെ ഐൻസ്റ്റീൻ.
പ്രിസൻടൺ തെരുവിൽ ക്യാബ് ഡ്രൈവർ രാവിലെ ജോഗിങിലായിരുന്ന ഐൻസ്റ്റീനെ കണ്ട്,ഹൊ നമ്മുടെ പ്രൊഫസർ ഐൻസ്റ്റീൻ!
ക്യാബിലുണ്ടായിരുന്ന റോമില ഥാപ്പർ അത് കേട്ട് തരിച്ചിരുന്നു പോയി, തെരുവിൽ വച്ച് സാധാരണക്കാരിൽ സാധാരണക്കാരനായ ഒരാൾ നൂറ്റാണ്ട് കണ്ട വലിയ ശാസ്ത്രജ്ഞനെ തെരുവിൽ കണ്ട് തിരിച്ചറിയുന്നു, ഹായ് പറയുന്നു.
ക്യാംപ്ബെല്ലിൻറെ പുസ്തകം ആത്യന്തികമായി സമയത്തെ കുറിച്ചുതന്നെ, പ്രപഞ്ചത്തെ കുറിച്ച് തന്നെ,ഇടക്കിടെ സാഹിത്യത്തെ കൂട്ടുപിടിക്കുന്നു, ശാസ്ത്രം ബോറടിക്കുമ്പോൾ സാഹിത്യം കൊണ്ട് പൂരിപ്പിക്കുന്നു, നേരെ തിരിച്ചും അനുപാതത്തിൽ കുറവുണ്ടെങ്കിലും, അങ്ങനെ എഴുത്തിലൊരു മാജിക്,ഒരിടത്തിങ്ങനെ, ഗലീലിയോ ജനിച്ച അതേ വർഷമാണ് ഷെയ്ക്സ്പിയർ ജനിച്ചത്, ഗലീലിയോ മരിച്ച അതേ വർഷം തന്നെയാണ് ന്യൂട്ടൺ ജനിച്ചതും.സമയം, കാലം എന്തൊക്കെയാണ് വിധിച്ചത്.ശാസ്ത്രം സാഹിത്യത്തെയോ സാഹിത്യം ശാസ്ത്രത്തെയോ നിരാകരിക്കാതെ.രണ്ടിടത്തുമുണ്ടല്ലോ ഫാൻറസി.ഫാൻറസിയെ റിയലൈസ് ചെയ്യുന്ന ശാസ്ത്രം,ഫാൻറസിയെ ഫാൻറസിയായി കൂടെ കൂട്ടുന്ന സാഹിത്യം.
തലക്കെട്ടുകൊണ്ട് വായനക്കാരെ വഞ്ചിക്കുന്ന പുസ്തകം കൂടിയാണിത് എന്ന് പറഞ്ഞാൽ തെറ്റല്ല.ഉള്ളടക്കം തലക്കെട്ടിനെ സാധൂകരിക്കുന്നില്ല.വായനക്കാരെ വേട്ടയാടുന്ന ഏർപ്പാട് എല്ലായിടത്തും പ്രസാധകർക്കുണ്ടല്ലോ, മനോഹരമായ തലകെട്ടിലൂടെ,കവർ ഡിസൈനിങിലൂടെ,ആ നിലയിൽ ഒരു ഗിമിക്കാണ് ഈ തലക്കെട്ട്.
വാക്കുകൾകൊണ്ടുള്ള കസർത്തുകൂടിയാണല്ലോ പുസ്തകങ്ങൾ,ഒരു സംവാദത്തിനിടെ, സംവാദം വ്യക്തിപരമായ ആക്രമണമായി അന്യോന്യം ദിശതെറ്റിയപ്പോൾ ബെർണാഡ് ഷാ വിൻസ്റ്റൻറ് ചർച്ചിലിനെ ആക്ഷേപിക്കുന്നുണ്ട്,Mr.Wordy എന്ന്, വാക്കുകൾ കൊണ്ട് കസർത്ത് നടത്തുന്നവൻ എന്ന്.ആ പ്രയോഗം തന്നെയാണോ വിൻസ്റ്റൺ ചർച്ചിൽസ് ആഫ്റ്റർ നൂൺ നാപ് എന്ന തലക്കെട്ടിന് പ്രേരകം.
ലേഖനം
വായനക്കുറിപ്പുകൾ
ലേഖനം
മാനസികാരോഗ്യവും പിന്തിരിപ്പൻ കാഴ്ചപ്പാടുകളും
ഡോണ മേരി ജോസഫ്
അന്നുമിന്നും അജ്ഞതാബോധം അലങ്കാരമാക്കുന്ന ഒരു വിഭാഗത്തിന്റെ തൊട്ടുകൂടായ്മയാണ് മാനസികാരോഗ്യം. പൊതു വിശ്വാസസംഹിത പ്രകാരം ഇത്രമേൽ തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ട മറ്റൊരു മേഖല ഉണ്ടോ എന്നും സംശയമാണ്. ആധുനികതയുടെ കുത്തൊഴുക്കിൽ മാനവരാശി ഒന്നാകെ മുന്നോട്ട് സഞ്ചരിക്കുമ്പോഴും മാനസിക രോഗവസ്ഥകളോടുള്ള സമീപനത്തിൽ മുൻവിധികൾ തെളിഞ്ഞു കാണാം. തങ്ങൾക്ക് ഇല്ല എന്നതുകൊണ്ട് മാത്രം സകല മാനസികപ്രശ്നങ്ങളും നിസാരമാണെന്ന് കരുതുന്ന ആളുകൾ, ചികിത്സ തേടിയാൽ മറ്റുള്ളവർ എന്ത് വിചാരിക്കുമെന്ന് ഭയന്ന് ദിനം തോറും രോഗാവസ്ഥ വഷളാകുന്നതിനോട് സ്വയം പൊരുതി തോറ്റു പോകുന്ന മറ്റ് ചിലർ, കൃത്യമായ ചികിത്സയൊഴികെ മണ്ണും മരവും മതവും പൊടിയും വേണ്ടി വന്നാൽ അടിയും ഇടിയും വരെ ഉപയോഗിച്ച് അത്ഭുത രോഗശാന്തിയ്ക്കായി കാത്തിരിക്കുന്ന ഇനിയൊരു വിഭാഗം എന്നിങ്ങനെ ദുരിതക്കുഴിയിൽ നിലകൊള്ളുന്ന ഒരുപാട് പേരുണ്ട്. മനുഷ്യൻ പിറവി കൊള്ളുന്ന നേരം മുതൽ പ്രാണൻ ഇല്ലാതാകുന്നത് വരെയുള്ള ഘട്ടങ്ങളിൽ മനോസംഘർഷങ്ങൾ സാധാരണമാണെങ്കിലും ദൈനംദിന ജീവിതത്തെ ദുസ്സഹമാക്കുന്നതിൽ ഇത്തരം സംഘർഷങ്ങൾ കാരണമാകുന്നുണ്ടെങ്കിൽ, ജീവിതത്തിന്റെ സ്വാഭാവിക താളം തെറ്റുന്നുണ്ടെങ്കിൽ എത്രയും വേഗം ഉചിതമായ ഇടത്തു നിന്നും സഹായം തേടേണ്ടതാണ് എന്ന സത്യം പലപ്പോഴും വിസ്മരിക്കപ്പെടുന്നു. വ്യക്തികളുടെ മാനസികാരോഗ്യത്തെക്കാൾ പ്രാധാന്യം പൊതു സമൂഹത്തിന്റെ ധാരണകൾക്ക് നൽകുമ്പോൾ സ്വാഭാവികമായും പ്രശ്നങ്ങൾ ആരംഭത്തിലേ കണ്ടെത്തുന്നതിൽ നാം പരാജയപ്പെടാൻ ഇടയുണ്ട്. ആൾക്കൂട്ടത്തിനു സ്വീകാര്യമായ നിലപാടുകൾക്ക് മാനസികാരോഗ്യ വിദഗ്ധന്റെ കണ്ടെത്തലുകളെക്കാൾ പ്രാധാന്യം കൽപ്പിക്കുന്ന അപകടകരമായ സ്ഥിതി വിശേഷം നമ്മുടെ നാട്ടിലെ മാനസികാരോഗ്യ രംഗത്തിനു തന്നെ വെല്ലുവിളിയാണ്. ഇത്തരം നിലപാടുകളും ചികിത്സയിലെ സ്വകാര്യതയെപ്പറ്റിയുള്ള ഭയവും മുതലെടുത്താണ് യാതൊരു ശാസ്ത്രീയ അടിത്തറയുമില്ലാത്ത സ്വയം പ്രഖ്യാപിത ചികിത്സകർ ഇവിടെ തഴച്ചു വളരുന്നത്. പലപ്പോഴും ഇത്തരം പരീക്ഷണങ്ങൾക്ക് ശേഷം യാഥാർഥ്യബോധം ഏറെക്കുറെ ഇല്ലാതായ അവസ്ഥയിലാകും അസുഖബാധിതരെ കൃത്യമായ ചികിത്സാ സംവിധാനത്തിലേയ്ക്ക് എത്തിക്കുന്നത്. രൂക്ഷമായ അവസ്ഥയാണെങ്കിൽ സ്വാഭാവികമായും സൗഖ്യപ്പെടാനോ താത്കാലിക ശമനം ലഭിക്കാനോ കാലതാമസം ഉണ്ടാകാനിടയുണ്ട്. ഇനി അഥവാ ആശ്വാസം ലഭിച്ചാലും തുടർ നടപടികൾക്കോ ചികിത്സാ ക്രമങ്ങൾക്കോ ബന്ധുജനങ്ങൾക്ക് താല്പര്യമുണ്ടാവില്ല. മരുന്നിന്റെ താൽക്കാലിക പാർശ്വഫലങ്ങൾ ഭാവിയിൽ ലഭിക്കാനിടയുള്ള സൗഖ്യത്തെക്കാൾ പലരെയും അസ്വസ്ഥതപ്പെടുത്താറുമുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ പൂർണമായ പ്രശ്നപരിഹാരം പലപ്പോഴും തടസ്സപ്പെടുന്നു. ഒരുപക്ഷെ തുടക്ക കാലഘട്ടത്തിൽ തിരിച്ചറിയാൻ സാധിച്ചാൽ മികച്ച രീതിയിൽ പരിഹരിക്കാനാവുന്ന പല മാനസിക ബുദ്ധിമുട്ടുകളും അങ്ങേയറ്റം സങ്കീർണമാകുകയും ഫലപ്രാപ്തിയിൽ എത്താൻ പ്രയാസം അനുഭവപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. വിവാഹം, പുതിയ ജോലി, കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഇങ്ങനെയുള്ള ഉത്തരവാദിത്വങ്ങൾ മാനസികപ്രശ്നങ്ങൾക്ക് പരിഹാരമായി വിലയിരുത്തുന്ന ആളുകൾ ഇന്നും പരിഷ്കൃത സമൂഹത്തെ പിന്നോക്കം വലിക്കുന്നുണ്ട് എന്നതും വസ്തുതയാണ്. സത്യത്തിൽ ഒരാളെ അയാളുടെ പ്രശ്നം തിരിച്ചറിഞ്ഞു പരിഹരിക്കാൻ സാധിക്കുന്നവരിലേക്കെത്തിക്കുന്നതിന് പകരം അടുത്ത തലമുറയെക്കൂടെ യാതൊരു ചിന്തയും ഇല്ലാതെ അതേ പ്രശ്നത്തിലേയ്ക്ക് വലിച്ചിടാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ഈ മനുഷ്യത്വരാഹിത്യം കൂടുതൽ അപകടങ്ങളിലേയ്ക്ക് നയിക്കുമെന്നതിൽ തർക്കമില്ല. ഇനിയെങ്കിലും ഇത്തരം മിഥ്യകളിൽ നിന്നും തെറ്റിദ്ധാരണകളിൽ നിന്നും മാറി സ്വാതന്ത്രബുദ്ധിയോടെ മാനസികാരോഗ്യത്തെയും അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പ്രശ്നങ്ങളെയും വേർതിരിച്ചു കാണാൻ നമുക്ക് സാധിക്കണം. എങ്കിൽ മാത്രമേ ആരോഗ്യകരമായ മനോവ്യാപാരങ്ങളുള്ള, കൃത്യമായ അവബോധമുള്ള, മികച്ച വ്യക്തിത്വത്തിനു ഉടമകളായ ഒരു സമൂഹത്തെ വാർത്തെടുക്കാൻ സാധിക്കുകയുള്ളൂ.
littnowmagazine@gmail.com
ലേഖനം
ഡോക്ടർമാർ വെറും ചെണ്ടകളോ?
ഡോ .അനിൽ കുമാർ .എസ്.ഡി
മരണത്തിനും ജീവിതത്തിIനുമിടയിലെ നൂൽപ്പാലത്തിലൂടെ രോഗിയോടൊപ്പം അതീവജാഗ്രതയിലും പ്രാർത്ഥനയിലും സഞ്ചരിക്കുകയും സക്രിയമായി പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന തൊഴിലാളികളാണ് ഡോക്ടർമാർ.
മരണവും രോഗവും വേദനയും കരിനാഗങ്ങളെപ്പോലെ കൂട്ടിരിക്കുന്ന ആശുപത്രിയിലെ ജോലിക്കാരുമാണ് ഡോക്ടർമാർ. രോഗം ഭേദമാകുമ്പോൾ അതിൻ്റെ മാർക്ക് ദൈവത്തിനും വഷളാകുമ്പോൾ അതിൻ്റെ കുറ്റം ഡോക്ടർക്കും നൽകുന്ന കൗശലക്കാരാണ് രോഗിയും കൂട്ടിരിപ്പുകാരും. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഈ തൊഴിലിടം പുതിയ തലമുറയ്ക്ക് അത്ര ആകർഷകമല്ല. രോഗത്തിൻ്റെ നിഗൂഢമായ സഞ്ചാരവും മരുന്നുകളുടെ പ്രതിപ്രവർത്തനവും സാഹചര്യങ്ങളുടെ വക്ര സഞ്ചാരവും ഉണ്ടാക്കുന്ന അപകടങ്ങൾക്ക് ഡോക്ടർമാരെ തെറിപറഞ്ഞ് സമാധാനിച്ചവർ ഇന്ന് ദേഹോപദ്രവത്തിൻ്റെ കീചക വേഷത്തിലേക്ക് മാറിയിരിക്കുന്നു. മരണം ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന രോഗത്തിനൊപ്പം പോരാടുന്ന ഡോക്ടർമാർക്ക് സ്വന്തം ജീവൻ പോലും നഷ്ടമാകുന്ന അവസ്ഥയാണ് സംജാതമായിരിക്കുന്നത്.
ഡോക്ടറെക്കുറിച്ച് സമൂഹത്തിലുള്ള ചില ദുഷ്പ്രചരണങ്ങളും നല്ല കല്ലുവച്ച നുണകളും അവരെ പഴയ മലയാള സിനിമയിലെ ബാലൻ .കെ .നായരാക്കി.
സിനിമയിൽ ചിലരെ സ്ഥിരം വില്ലന്മാരാക്കുമെന്നപോലെ ചികിൽസാ മേഖലയിലെ സ്ഥിരം വില്ലൻ ഡോക്ടറാണ്.
ആരോഗ്യരംഗം ഭരിക്കുന്നവർ (ഡോക്ടർമാർ ഉൾപ്പെടെ ) തുടങ്ങി പഞ്ചായത്ത് മെമ്പർ വരെ കാണിക്കുന്ന എല്ലാ അഴിമതിയുടേയും കെടുകാര്യസ്ഥതയുടേയും അട്ടിപ്പേറു ചുമക്കുന്നത് ചികിൽസിക്കുന്ന പാവം ഡോക്ടർമാർ. അവരെ കൊലയ്ക്കു കൊടുക്കുന്ന ഒരു സാമൂഹ്യവ്യവസ്ഥിതി ബീഭത്സമാണ്.
കുത്തഴിഞ്ഞ ഒരു വ്യവസ്ഥിതിയിൽ ചികിൽസിക്കാതെ ഇരിക്കുക അല്ലെങ്കിൽ തല്ലുവാങ്ങുക എന്ന ദുസ്ഥിതിയിലാണ് ചികിൽസകന്മാരായ ഡോക്ടർമാർ. തുമ്പിയെ കൊണ്ട് കല്ലെടുപ്പിക്കുന്നതുപോലെ അവരെക്കൊണ്ട് അമിത ജോലി ചെയ്യിക്കുന്ന സർക്കാർ രംഗവും കോർപ്പറേറ്റ് ഭീകരന്മാരായ സ്വകാര്യ രംഗവും ഒടുക്കം കൈകഴുകി രക്ഷപെടുന്നു.
ആരോഗ്യരംഗത്തിന് പരിമിതമായ നീക്കിയിരിപ്പാണ് സർക്കാരുകൾ കൊടുക്കുന്നത് .മാത്രമല്ല മരുന്നുകളുടെ ഗുണനിലവാരം നിലനിർത്തുവാനോ നിരീക്ഷിക്കുവാനോ സർക്കാരുകൾ ശ്രമിക്കുന്നില്ല. ആശുപത്രികളെ കൂടുതൽ നവീകരിക്കാനുള്ള വിഭവശേഷി കണ്ടെത്തുന്നില്ല .കിട്ടുന്ന വിഭവങ്ങൾ അഴിമതിക്കാർ പങ്കിട്ടെടുക്കുന്നു.
ഹെൽത്ത് സർവീസിൽ ഏർപ്പെടുത്തിയ കേഡർ വ്യവസ്ഥ ചികിൽസയുമായി ഒരു ബന്ധവുമില്ലാത്ത ഡോക്ടർമാരെ DMOയും DHS ,സൂപ്രണ്ട് മുതലായ പദവികളിൽ എത്തിക്കുന്നു. ഈ ഡോക്ടർമാർ വരുത്തുന്ന പ്രശ്നങ്ങൾ ചികിൽസിക്കുന്ന ഡോക്ടർമാരെ കൂടുതൽ കുഴപ്പത്തിലാക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ കുത്തഴിഞ്ഞ ആരോഗ്യരംഗത്തിൻ്റെ പാപഭാരം ചികിൽസിക്കുന്നവരുടെ തലയിൽ കെട്ടിവയ്ക്കുന്നു.
സമൂഹത്തിൽ രൂഢമൂലമായി വേരുറച്ച അഴിമതിയിൽ അധികാരിവർഗ്ഗം അഭിരമിക്കുമ്പോൾ അതിൻ്റെ പാപവും ചികൽസകരായ ഡോക്ടർമാർ ചുമക്കേണ്ടിവരുന്നു.
മെഡിക്കലോ സർജിക്കലോ ആയ വിഭാഗങ്ങളിൽ മനസ്സമാധാനമായി ജോലി ചെയ്ത് ജീവിക്കാൻ പറ്റിയ ഒരു സാഹചര്യമല്ല ഡോക്ടർമാർക്ക്. അവരെ കല്ലെറിയാനും കൊല്ലാനും സമൂഹം കാത്തിരിക്കുന്നു.
ഈ സാഹചര്യത്തിൽ പുതിയ തലമുറയോട് പറയാനുള്ളത് ഒരു കാര്യം മാത്രം . ആത്മാഭിമാനത്തോടെ നിർഭയമായി ജോലി ചെയ്ത് ജീവിക്കണമെങ്കിൽ ഈ തൊഴിൽ തെരഞ്ഞെടുക്കരുത് .ഏതു നിയമത്തിനും സംരക്ഷിക്കാനാവാത്ത ഒരു സോഷ്യൽ സ്റ്റിഗ്മയുടെ ഇരയായി സ്വയം നീറാതെ സുരക്ഷിതമായി അകന്നുപോവുക.
ലിറ്റ് നൗ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന മാറ്ററുകളുടെ ഉള്ളടക്ക ഉത്തരവാദിത്വം എഴുത്തുകാർക്ക് മാത്രമായിരിക്കും.
ലിറ്റ് നൗ ലേയ്ക്ക് താങ്കളുടെ രചനകളും അയക്കൂ… ഒപ്പം ഒരു ഫോട്ടോയും വാട്സാപ് നമ്പരും ചേർക്കാൻ മറക്കാതിരിക്കണം.
littnowmagazine@gmail.com
You must be logged in to post a comment Login