ലേഖനം
ആ സുവര്‍ണ്ണകാലം മടങ്ങിയെത്തുമോ..?
ശ്രീനി ഇളയൂര്‍
മലയാള സാഹിത്യത്തിലും അപസര്‍പ്പക സാഹിത്യത്തിന് (കുറ്റാന്വേഷണ സാഹിത്യം) ഒരു വസന്തകാലമുണ്ടായിരുന്നെന്ന് പുതിയ തലമുറയിലെ വായനക്കാര്‍ ചിലപ്പോള്‍ ഓര്‍ക്കാനിടയില്ല. ആയിരത്തി തൊള്ളായിരത്തി അറുപതോടെ ആരംഭിക്കുകയും തൊണ്ണൂറുകളുടെ മദ്ധ്യംവരെ ആളിക്കത്തുകയും പിന്നീട് ഘട്ടംഘട്ടമായി എരിഞ്ഞടങ്ങുകയും ചെയ്ത ഒരു ഭൂതകാലം മലയാള അപസര്‍പ്പക സാഹിത്യ ശാഖയ്ക്കുണ്ടായിരുന്നു. എഴുപതുകളും എണ്‍പതുകളും മലയാളത്തില്‍ ഡിറ്റക്ടീവ് നോവലുകളുടെ പുഷ്‌കലകാലമായിരുന്നു. മുഖ്യധാരയിലുള്ള ഏത് വാരികകളിലും ജനപ്രിയസാഹിത്യവിഭാഗത്തോടൊപ്പം തന്നെ കുറ്റാന്വേഷണ നോവലുകള്‍ക്കും പ്രാധാന്യം ലഭിച്ചിരുന്ന കാലം. മുഖ്യധാരാ സാഹിത്യത്തില്‍നിന്ന് ഒരു തരത്തിലുള്ള അസ്പൃശ്യതയും കല്പിക്കാതെ വായനക്കാര്‍ ജനപ്രിയസാഹിത്യത്തെയും അപസര്‍പ്പക സാഹിത്യത്തെയും പരിഗണിച്ചിരുന്ന കാലം. ഗ്രാമീണ വായന ശാലകളില്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളും വീട്ടമ്മമാരുമടങ്ങുന്ന വായനക്കാര്‍ ആവേശത്തോടെ ഇത്തരം പുസ്തകങ്ങള്‍ക്കായി കയറിയിറങ്ങിയിരുന്ന ഒരു കാലം. പുതിയ ഡിറ്റക്ടീവ് നോവലുകളുടെ വരവിനായി വായനക്കാര്‍ കാത്തിരുന്നൊരു കാലം. നഷ്ടപ്പെട്ട ആ ഭൂതകാലത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സ്മരണാഞ്ജലിയാണ് ഈ കുറിപ്പ്.
ആയിരത്തി തൊള്ളായിരത്തി അന്‍പതുകള്‍ മുതല്‍ മലയാളത്തില്‍ കുറ്റാന്വേഷണ നോവലുകളുടെ പ്രചാരം വര്‍ദ്ധിക്കാനാരംഭിച്ചിരുന്നു. 1904ല്‍ രചിക്കപ്പെട്ട ‘ഭാസ്‌കര മേനോന്‍’ മലയാളത്തിലെ ആദ്യത്തെ അപസര്‍പ്പക കൃതിയായി കരുതപ്പെടുന്നു. ഈ പുസ്തകം രചിച്ചതോ സാക്ഷാല്‍ അപ്പന്‍ തമ്പുരാനും. ‘ഒരു ദുര്‍മരണം’ എന്ന പേരില്‍ ‘രസികരഞ്ജിനി’ മാസികയില്‍ ഖണ്ഡശയായി പ്രസിദ്ധീകരിച്ച നോവലാണ് ‘ഭാസ്‌കര മേനോന്‍’ എന്ന പേരില്‍ പുസ്തകമാക്കിയത്. വേങ്ങയില്‍ കുഞ്ഞുരാമന്‍ നായനാര്‍, ഒടുവില്‍ കുഞ്ഞുകൃഷ്ണമേനോന്‍, എം.ആര്‍.കെ.സി, അമ്പാടി നാരായണ പൊതുവാള്‍ തുടങ്ങിയവരായിരുന്നു ആദ്യകാല അപസര്‍പ്പക എഴുത്തുകാര്‍. എഡ്ഗാര്‍ അലന്‍പോ, ആര്‍തര്‍ കോനന്‍ഡോയല്‍, നഥാനിയല്‍ ഹാത്തോണ്‍ തുടങ്ങിയവരായിരുന്നു ആദ്യകാല അപസര്‍പ്പക എഴുത്തുകാരുടെ പ്രചോദകര്‍. അവര്‍ക്കൊപ്പം ഒ.എം ചെറിയാന്‍, കാരാട്ട് അച്യുതമേനോന്‍, സി.മാധവന്‍ പിള്ള, പി.എസ് നായര്‍, സെഡ്.എം. പാറേട്ട്, ഇ.വി കൃഷ്ണപിള്ള, പോഞ്ഞിക്കര റാഫി എന്നിവരും കുറ്റാന്വേഷണ സാഹിത്യത്തില്‍ കൈവെച്ചവരാണ്. മുഖ്യധാരയില്‍ നോവലുകളും കഥകളും എഴുതുന്നവര്‍ അതോടൊപ്പം തന്നെ അപസര്‍പ്പക കഥകളും എഴുതുന്നതില്‍ അക്കാലത്ത് യാതൊരു വൈമുഖ്യവും കാണിച്ചിരുന്നില്ല. ആയിരത്തി തൊള്ളായിരത്തി എഴുപതുകള്‍വരെ ഒരു ചെറിയ കൈവഴിയായാണ് മലയാള സാഹിത്യത്തില്‍ കുറ്റാന്വേഷണ ശാഖ നിലകൊണ്ടിരുന്നതെങ്കില്‍ എഴുപതുകള്‍ക്കുശേഷം അതൊരു വലിയ കുത്തൊഴുക്കായി മാറുകയായിരുന്നു. എഴുപതുകള്‍വരെ ആകെ ഇരുന്നൂറോളം കൃതികള്‍ മാത്രമേ ഈ വിഭാഗത്തിലായി രചിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളൂ. എന്നാല്‍ എഴുപതുകളുടെ തുടക്കം മുതലേ ഈ രംഗത്ത് വലിയൊരു മാറ്റം ദൃശ്യമായി. നീലകണ്ഠന്‍ പരമാര, ബി.ജി. കുറുപ്പ്, അനുജന്‍ തിരുവാങ്കുളം, സി.സി കുറുപ്പ്, എം.ആര്‍. നാരായണ പിള്ള, ബി.ജി. വര്‍മ്മ, ടാറ്റാപുരം സുകുമാരന്‍, സുരേന്ദ്രന്‍ ചേലാട്ട്, മോഹന്‍ ഡി കങ്ങഴ, കോട്ടയം പുഷ്പനാഥ് തുടങ്ങിയവരായിരുന്നു ഈ കാലഘട്ടത്തിലെപ്രധാന അപസര്‍പ്പക എഴുത്തുകാര്‍. ഈ കാലഘട്ടത്തില്‍ കുറ്റാന്വേഷണ കഥകള്‍ക്കും നോവലുകള്‍ക്കുമായി ‘ഡിറ്റക്ടര്‍’ എന്ന പേരില്‍ ഒരു മാസികയും പ്രചാരത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. കോട്ടയം പുഷ്പനാഥ് തന്റെ ആദ്യ നോവലായ ‘ചുവന്ന മനുഷ്യന്‍’ ‘മനോരാജ്യം’ വാരികയില്‍ ഖണ്ഡശ്ശയായി പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നതിനു മുമ്പുതന്നെ പുഷ്പനാഥന്‍ പിള്ള എന്ന പേരില്‍ ഡിറ്റക്ടര്‍ മാസികയില്‍ കുറ്റാന്വേഷണ കഥകള്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്നു.
കോട്ടയം പുഷ്പനാഥായിരുന്നു അപസര്‍പ്പക സാഹിത്യത്തില്‍ അക്കാലത്ത് ഏറ്റവുമധികം സംഭാവന ചെയ്ത വ്യക്തി. അദ്ദേഹത്തിന്റേതുമാത്രമായി മുന്നൂറോളം പുസ്തകങ്ങളാണ് വായനക്കാരുടെ കൈകളിലെത്തിയത്. അപസര്‍പ്പക സാഹിത്യത്തോടൊപ്പം മാന്ത്രിക നോവലുകളും പ്രേതനോവലുകളും മറ്റു ഭീതിസാഹിത്യവുമെല്ലാം കരുത്താര്‍ജ്ജിച്ചതും ഈ കാലഘട്ടത്തില്‍ തന്നെയാണ്. കൂടെ എഴുതിത്തുടങ്ങിയവരില്‍ ഏറെപേരും പിന്‍വാങ്ങിയപ്പോഴും കോട്ടയം പുഷ്പനാഥ് അനുസ്യൂതമായി എഴുത്ത് തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു.
എന്നാല്‍ തൊണ്ണൂറുകളുടെ ഉത്തരാര്‍ദ്ധത്തില്‍ സാഹിത്യ കുലപതികളും ‘വരേണ്യസാഹിത്യ’ നിരൂപകരും ഒരുപറ്റം വായനക്കാരും ഈ ജനപ്രിയസാഹിത്യത്തെ ‘പൈങ്കിളി’ സാഹിത്യമെന്ന ലേബല്‍ ചാര്‍ത്തിക്കൊടുക്കുന്നതില്‍ വിജയിച്ചതോടെ മലയാള സാഹിത്യത്തില്‍ ഉച്ചനീചത്വങ്ങള്‍ ദൃശ്യമായി. ഏറെ കാലങ്ങളായി സാഹിത്യചര്‍ച്ചകളില്‍ നിലനിന്നിരുന്ന മുറുമുറുപ്പുകള്‍ ശക്തി പ്രാപിക്കുകയാണുണ്ടായത്. സാധാരണക്കാരായ വായനക്കാര്‍ ഏറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്ന ജനപ്രിയ സാഹിത്യത്തെ സാഹിത്യത്തിന്റെ മുഖ്യധാരയില്‍നിന്നും പിന്നോട്ട് വലിച്ചിടുകയും രണ്ടാംകിട സാഹിത്യമെന്ന് മുദ്രകുത്തുകയും ചെയ്തു. ഇതോടെ ജനപ്രിയ സാഹിത്യത്തോടൊപ്പം നീങ്ങിയിരുന്ന കുറ്റാന്വേഷണ സാഹിത്യവും പുറകോട്ടു തള്ളപ്പെട്ടു. മാന്ത്രിക-ഭീതി സാഹിത്യത്തിന്റെയും നില പരുങ്ങലിലായി. ആശയ ഗാംഭീര്യം കൊണ്ടും ഭാഷാ നൈപുണ്യംകൊണ്ടും വിഷയങ്ങളുടെ ഗഹനതകൊണ്ടും മുന്‍പന്തിയിലുണ്ടായിരുന്ന ഉത്തമസാഹിത്യമല്ലാതെ മറ്റെല്ലാ സാഹിത്യരൂപങ്ങളും അധമവും മ്ലേച്ഛവുമാണെന്ന ധാരണ ബോധപൂര്‍വ്വം പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ബുക്ക് സ്റ്റാളുകളിലും പുസ്തകച്ചന്തകളിലുമൊക്കെ ജനപ്രിയ സാഹിത്യവും അപസര്‍പ്പക സാഹിത്യവുമൊക്കെ ഒരു മൂലയിലേക്ക് മാറ്റി നിര്‍ത്തപ്പെട്ടു.
അപസര്‍പ്പകസാഹിത്യവുമായി മുന്നോട്ടുപോകാന്‍ ധാരാളം എഴുത്തുകാര്‍ മുന്നോട്ടു വന്നെങ്കിലും ഈ ശാഖയുടെ പ്രാമാണികത തിരിച്ചുപിടിക്കാന്‍ പുതിയ എഴുത്തുകാര്‍ക്ക് സാധിക്കാതെ വന്നതും ഈ ശാഖയുടെ പരാജയത്തിന് ആക്കം കൂട്ടി. കുറ്റാന്വേഷണ സാഹിത്യത്തിന്റെ സുവര്‍ണകാലഘട്ടം പതുക്കെ എരിഞ്ഞടങ്ങുകയായിരുന്നു. വിദേശ ഭാഷകളില്‍നിന്നുള്ള ക്രൈം ത്രില്ലര്‍ രചനകളുടെ ഇംഗ്ലീഷ് പേപ്പര്‍ ബാക് എഡിഷനുകള്‍ സുലഭമാവുകയും ധാരാളം പുസ്തകങ്ങളുടെ വിവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ ലഭ്യമാവുകയും ചെയ്തതോടെ മലയാള അപസര്‍പ്പക സാഹിത്യത്തെ വായനക്കാരും കൈവിട്ടുതുടങ്ങി,
തോമസ്.ടി. അമ്പാട്ട്, ബാറ്റണ്‍ബോസ്, മെഴുവേലി ബാബുജി, ശ്യാം മോഹന്‍, പാതാലില്‍ തമ്പി, വേളൂര്‍ പി.കെ രാമചന്ദ്രന്‍, ഹമീദ് തുടങ്ങിയവര്‍ ഈ ശാഖയില്‍ ഏറെ മുന്നോട്ടുപോയവരാണ്. ഇതിനു സമാന്തരമായി മാന്ത്രിക നോവലുകളും പ്രേതനോവലുകളുമായി ഏറ്റുമാനൂര്‍ ശിവകുമാര്‍, മോഹനചന്ദ്രന്‍, പി.വി.തമ്പി, സുനില്‍ പരമേശ്വരന്‍ എന്നിവരും ഈ മേഖലയില്‍ കാര്യമായ സംഭാവനകള്‍ നല്‍കി. എങ്കിലും മുഖ്യധാരയിലേക്ക് കുറ്റാന്വേഷണ സാഹിത്യത്തെ തിരികെ പ്രവേശിപ്പിക്കാനുള്ള ശ്രമം വിജയിച്ചില്ല.
ഈ അവസ്ഥ ആരംഭിച്ച് രണ്ടര പതിറ്റാണ്ട് പിന്നിട്ടിരിക്കുന്ന ഈ അവസരത്തില്‍ മലയാള സാഹിത്യരംഗത്ത് ആശാവഹമായ ചില മാറ്റങ്ങള്‍ ദൃശ്യമാവുന്നുണ്ട്. ്കുറ്റാന്വേഷണ സാഹിത്യത്തിന്റെ വസന്തകാലം മലയാളത്തില്‍ പുനരാഗമിക്കുമെന്നതിന്റെ ശക്തമായ സൂചനകള്‍ ഇപ്പോള്‍ പ്രത്യക്ഷമായിത്തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഒരു പക്ഷേ ലാജോ ജോസ് എന്ന യുവ എഴുത്തുകാരന്റെ ‘കോഫീഹൗസ്’ എന്ന നോവലാണ് ഇതിന്റെ നാന്ദി കുറിച്ചതെന്ന് പറയാം. ലാജോ ജോസിന്റെ പുസ്തകങ്ങളും ശ്രീപാര്‍വ്വതി എന്ന എഴുത്തുകാരിയുടെ കുറ്റാന്വേഷണ നോവലുകളും മലയാളത്തില്‍ ഏറെ ചര്‍ച്ച ചെയ്യപ്പെട്ടു. മലയാളികള്‍ ഏറെക്കാലമായി ഇത്തരമൊരു എഴുത്തുകാരെ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു എന്ന രൂപത്തിലാണ് ആ പുസ്തകങ്ങളെ വായനക്കാര്‍ വരവേറ്റത്. വായനക്കാര്‍ ഏറി വന്നതോടെ തുടര്‍ച്ചയായി പുതിയ പതിപ്പുകള്‍ ഇറക്കേണ്ടിവരുന്ന അവസ്ഥയും സംജാതമായി. അതോടൊപ്പം നിരവധി പുതിയ എഴുത്തുകാരുടെ ക്രൈം സാഹിത്യ രചനകള്‍ പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ടുതുടങ്ങി. തികച്ചും നൂതനമായ രചനാ സമ്പ്രദായങ്ങളോടൊപ്പം ആവിഷ്‌കരണ ചാതുരിയോടെയും വായനക്കാരുടെ ശ്രദ്ധ പിടിച്ചുപറ്റുന്ന വിധത്തിലാണ് പുതിയ എഴുത്തുകാരുടെ വരവ്. തികച്ചും ആവേശഭരിതവും ചടുലവുമായ ചലനങ്ങളാണ് അപസര്‍പ്പക സാഹിത്യരംഗത്ത് നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. പ്രമുഖ പ്രസാധകര്‍ എല്ലാവരും ഇക്കാലമത്രയും മുഖം തിരിച്ച് മാറ്റിവെച്ച കുറ്റാന്വേഷണ സാഹിത്യത്തെ വീണ്ടും ആശ്ലേഷിക്കാന്‍ തയ്യാറെടുത്തു കഴിഞ്ഞു. മുഖ്യധാരയിലേക്ക് അപസര്‍പ്പക സാഹിത്യം തിരിച്ചുവന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതിന്റെ സൂചനകളാണ് പ്രസിദ്ധീകരണ രംഗത്തുനിന്നും വായനക്കാരുടെ പ്രതികരണങ്ങളില്‍നിന്നും ദൃശ്യമാവുന്നത്.
അപസര്‍പ്പക എഴുത്തുകാരുടെ വലിയൊരു നിരതന്നെ രംഗപ്രവേശം ചെയ്തിരിക്കുന്നു. കുറ്റാന്വേഷണ സാഹിത്യത്തെ ഏറ്റവും ആസ്വാദ്യകരമായ അനുഭവമായി മാറ്റാന്‍ കഴിയുന്ന കരുത്തുറ്റ രചനകളുമായാണ് പുതിയ എഴുത്തുകാരുടെ വരവ്. റിഹാന്‍ റഷീദ്, ശിവന്‍ പുതുമന, ആദര്‍ശ്.എസ്, ജിസജോസ്, കെ.വി അനില്‍, നിഖിലേഷ് മേനോന്‍, രജത്. ആര്‍, ജയപ്രകാശ് പാനൂര്‍, ആഷിഖ് ബെന്‍ അജയ്, മായാ കിരണ്‍, ശ്രീജേഷ്.ടി.പി, അനൂപ്.എസ്.പി, മോസ് വര്‍ഗീസ്, രഞ്ജു കിളിമാനൂര്‍, പ്രവീണ്‍ ചന്ദ്രന്‍, കെ.വി.പ്രവീണ്‍, അനുരാഗ് ഗോപിനാഥ് അങ്ങിനെ നിരവധി എഴുത്തുകാര്‍. അഖില്‍.പി ധര്‍മ്മജന്‍, അനൂപ് ശശികുമാര്‍, വി.ജയദേവ്, എം.സി വിഷ്ണു, വിപിന്‍ദാസ്, മരിയ റോസ് തുടങ്ങിയവരുടെ വ്യത്യസ്ത രചനകളും ശ്രദ്ധയാകര്‍ഷിച്ചുകഴിഞ്ഞു. ഏറെക്കാലമായി എഴുതാതിരുന്ന അന്‍വര്‍ അബ്ദുള്ള തന്റെ പുതിയ പുസ്തകവുമായി രംഗത്തെത്തിക്കഴിഞ്ഞു. ജി.ആര്‍. ഇന്ദുഗോപന്റെ ജനകീയ ഡിറ്റക്ടീവായ ‘ഡിറ്റക്ടീവ് പ്രഭാകര’നും വീണ്ടും വായനക്കാരന്റെ കൈകളിലെത്തിക്കഴിഞ്ഞു.
നൂതനമായ പ്രമേയങ്ങളും അവതരണത്തിലെ പരീക്ഷണങ്ങളും പുതിയ അപസര്‍പ്പക നോവലുകളെ കൂടുതല്‍ ആസ്വാദ്യകരമാക്കുന്നുണ്ട്. കുറ്റാന്വേഷണ രംഗത്ത് വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത പുതിയ ശാസ്ത്ര സാങ്കേതിക വിദ്യകളും അതിനപ്പുറത്തേക്ക് പടര്‍ന്നുകയറുന്ന അന്വേഷണ സങ്കേതങ്ങളുമൊക്കെ പുതിയ നോവലുകളില്‍ ദൃശ്യമാവുന്നുണ്ട്. ഈ കാലഘട്ടം ആവശ്യപ്പെടുന്ന പുത്തന്‍ ഭാവുകത്വം ഈ കുറ്റാന്വേഷണ നോവലുകളില്‍ ദര്‍ശിക്കാനാവുന്നുണ്ടെന്നത് ശുഭോതര്‍ക്കമാണ്.
ആയിരത്തി തൊള്ളായിരത്തി എഴുപതുകളില്‍ ഡിറ്റക്ടീവ് നോവലുകള്‍ക്കായി പ്രതീക്ഷയോടെ കാത്തിരുന്ന കൗമാരക്കാരനായ ഒരു വായനക്കാരന്റെ അതേ മനസ്സോടെ അപസര്‍പ്പക സാഹിത്യത്തിന്റെ വസന്താഗമനത്തിനായി പ്രതീക്ഷയോടെ കാത്തിരിക്കുകയാണ് വായനക്കാരും.
littnow.com
littnowmagazine@gmail.com
ഡോണ മേരി ജോസഫ്
അന്നുമിന്നും അജ്ഞതാബോധം അലങ്കാരമാക്കുന്ന ഒരു വിഭാഗത്തിന്റെ തൊട്ടുകൂടായ്മയാണ് മാനസികാരോഗ്യം. പൊതു വിശ്വാസസംഹിത പ്രകാരം ഇത്രമേൽ തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ട മറ്റൊരു മേഖല ഉണ്ടോ എന്നും സംശയമാണ്. ആധുനികതയുടെ കുത്തൊഴുക്കിൽ മാനവരാശി ഒന്നാകെ മുന്നോട്ട് സഞ്ചരിക്കുമ്പോഴും മാനസിക രോഗവസ്ഥകളോടുള്ള സമീപനത്തിൽ മുൻവിധികൾ തെളിഞ്ഞു കാണാം. തങ്ങൾക്ക് ഇല്ല എന്നതുകൊണ്ട് മാത്രം സകല മാനസികപ്രശ്നങ്ങളും നിസാരമാണെന്ന് കരുതുന്ന ആളുകൾ, ചികിത്സ തേടിയാൽ മറ്റുള്ളവർ എന്ത് വിചാരിക്കുമെന്ന് ഭയന്ന് ദിനം തോറും രോഗാവസ്ഥ വഷളാകുന്നതിനോട് സ്വയം പൊരുതി തോറ്റു പോകുന്ന മറ്റ് ചിലർ, കൃത്യമായ ചികിത്സയൊഴികെ മണ്ണും മരവും മതവും പൊടിയും വേണ്ടി വന്നാൽ അടിയും ഇടിയും വരെ ഉപയോഗിച്ച് അത്ഭുത രോഗശാന്തിയ്ക്കായി കാത്തിരിക്കുന്ന ഇനിയൊരു വിഭാഗം എന്നിങ്ങനെ ദുരിതക്കുഴിയിൽ നിലകൊള്ളുന്ന ഒരുപാട് പേരുണ്ട്. മനുഷ്യൻ പിറവി കൊള്ളുന്ന നേരം മുതൽ പ്രാണൻ ഇല്ലാതാകുന്നത് വരെയുള്ള ഘട്ടങ്ങളിൽ മനോസംഘർഷങ്ങൾ സാധാരണമാണെങ്കിലും ദൈനംദിന ജീവിതത്തെ ദുസ്സഹമാക്കുന്നതിൽ ഇത്തരം സംഘർഷങ്ങൾ കാരണമാകുന്നുണ്ടെങ്കിൽ, ജീവിതത്തിന്റെ സ്വാഭാവിക താളം തെറ്റുന്നുണ്ടെങ്കിൽ എത്രയും വേഗം ഉചിതമായ ഇടത്തു നിന്നും സഹായം തേടേണ്ടതാണ് എന്ന സത്യം പലപ്പോഴും വിസ്മരിക്കപ്പെടുന്നു. വ്യക്തികളുടെ മാനസികാരോഗ്യത്തെക്കാൾ പ്രാധാന്യം പൊതു സമൂഹത്തിന്റെ ധാരണകൾക്ക് നൽകുമ്പോൾ സ്വാഭാവികമായും പ്രശ്നങ്ങൾ ആരംഭത്തിലേ കണ്ടെത്തുന്നതിൽ നാം പരാജയപ്പെടാൻ ഇടയുണ്ട്. ആൾക്കൂട്ടത്തിനു സ്വീകാര്യമായ നിലപാടുകൾക്ക് മാനസികാരോഗ്യ വിദഗ്ധന്റെ കണ്ടെത്തലുകളെക്കാൾ പ്രാധാന്യം കൽപ്പിക്കുന്ന അപകടകരമായ സ്ഥിതി വിശേഷം നമ്മുടെ നാട്ടിലെ മാനസികാരോഗ്യ രംഗത്തിനു തന്നെ വെല്ലുവിളിയാണ്. ഇത്തരം നിലപാടുകളും ചികിത്സയിലെ സ്വകാര്യതയെപ്പറ്റിയുള്ള ഭയവും മുതലെടുത്താണ് യാതൊരു ശാസ്ത്രീയ അടിത്തറയുമില്ലാത്ത സ്വയം പ്രഖ്യാപിത ചികിത്സകർ ഇവിടെ തഴച്ചു വളരുന്നത്. പലപ്പോഴും ഇത്തരം പരീക്ഷണങ്ങൾക്ക് ശേഷം യാഥാർഥ്യബോധം ഏറെക്കുറെ ഇല്ലാതായ അവസ്ഥയിലാകും അസുഖബാധിതരെ കൃത്യമായ ചികിത്സാ സംവിധാനത്തിലേയ്ക്ക് എത്തിക്കുന്നത്. രൂക്ഷമായ അവസ്ഥയാണെങ്കിൽ സ്വാഭാവികമായും സൗഖ്യപ്പെടാനോ താത്കാലിക ശമനം ലഭിക്കാനോ കാലതാമസം ഉണ്ടാകാനിടയുണ്ട്. ഇനി അഥവാ ആശ്വാസം ലഭിച്ചാലും തുടർ നടപടികൾക്കോ ചികിത്സാ ക്രമങ്ങൾക്കോ ബന്ധുജനങ്ങൾക്ക് താല്പര്യമുണ്ടാവില്ല. മരുന്നിന്റെ താൽക്കാലിക പാർശ്വഫലങ്ങൾ ഭാവിയിൽ ലഭിക്കാനിടയുള്ള സൗഖ്യത്തെക്കാൾ പലരെയും അസ്വസ്ഥതപ്പെടുത്താറുമുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ പൂർണമായ പ്രശ്നപരിഹാരം പലപ്പോഴും തടസ്സപ്പെടുന്നു. ഒരുപക്ഷെ തുടക്ക കാലഘട്ടത്തിൽ തിരിച്ചറിയാൻ സാധിച്ചാൽ മികച്ച രീതിയിൽ പരിഹരിക്കാനാവുന്ന പല മാനസിക ബുദ്ധിമുട്ടുകളും അങ്ങേയറ്റം സങ്കീർണമാകുകയും ഫലപ്രാപ്തിയിൽ എത്താൻ പ്രയാസം അനുഭവപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. വിവാഹം, പുതിയ ജോലി, കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഇങ്ങനെയുള്ള ഉത്തരവാദിത്വങ്ങൾ മാനസികപ്രശ്നങ്ങൾക്ക് പരിഹാരമായി വിലയിരുത്തുന്ന ആളുകൾ ഇന്നും പരിഷ്കൃത സമൂഹത്തെ പിന്നോക്കം വലിക്കുന്നുണ്ട് എന്നതും വസ്തുതയാണ്. സത്യത്തിൽ ഒരാളെ അയാളുടെ പ്രശ്നം തിരിച്ചറിഞ്ഞു പരിഹരിക്കാൻ സാധിക്കുന്നവരിലേക്കെത്തിക്കുന്നതിന് പകരം അടുത്ത തലമുറയെക്കൂടെ യാതൊരു ചിന്തയും ഇല്ലാതെ അതേ പ്രശ്നത്തിലേയ്ക്ക് വലിച്ചിടാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ഈ മനുഷ്യത്വരാഹിത്യം കൂടുതൽ അപകടങ്ങളിലേയ്ക്ക് നയിക്കുമെന്നതിൽ തർക്കമില്ല. ഇനിയെങ്കിലും ഇത്തരം മിഥ്യകളിൽ നിന്നും തെറ്റിദ്ധാരണകളിൽ നിന്നും മാറി സ്വാതന്ത്രബുദ്ധിയോടെ മാനസികാരോഗ്യത്തെയും അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പ്രശ്നങ്ങളെയും വേർതിരിച്ചു കാണാൻ നമുക്ക് സാധിക്കണം. എങ്കിൽ മാത്രമേ ആരോഗ്യകരമായ മനോവ്യാപാരങ്ങളുള്ള, കൃത്യമായ അവബോധമുള്ള, മികച്ച വ്യക്തിത്വത്തിനു ഉടമകളായ ഒരു സമൂഹത്തെ വാർത്തെടുക്കാൻ സാധിക്കുകയുള്ളൂ.
littnowmagazine@gmail.com
ഡോ .അനിൽ കുമാർ .എസ്.ഡി
മരണത്തിനും ജീവിതത്തിIനുമിടയിലെ നൂൽപ്പാലത്തിലൂടെ രോഗിയോടൊപ്പം അതീവജാഗ്രതയിലും പ്രാർത്ഥനയിലും സഞ്ചരിക്കുകയും സക്രിയമായി പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന തൊഴിലാളികളാണ് ഡോക്ടർമാർ.
മരണവും രോഗവും വേദനയും കരിനാഗങ്ങളെപ്പോലെ കൂട്ടിരിക്കുന്ന ആശുപത്രിയിലെ ജോലിക്കാരുമാണ് ഡോക്ടർമാർ. രോഗം ഭേദമാകുമ്പോൾ അതിൻ്റെ മാർക്ക് ദൈവത്തിനും വഷളാകുമ്പോൾ അതിൻ്റെ കുറ്റം ഡോക്ടർക്കും നൽകുന്ന കൗശലക്കാരാണ് രോഗിയും കൂട്ടിരിപ്പുകാരും. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഈ തൊഴിലിടം പുതിയ തലമുറയ്ക്ക് അത്ര ആകർഷകമല്ല. രോഗത്തിൻ്റെ നിഗൂഢമായ സഞ്ചാരവും മരുന്നുകളുടെ പ്രതിപ്രവർത്തനവും സാഹചര്യങ്ങളുടെ വക്ര സഞ്ചാരവും ഉണ്ടാക്കുന്ന അപകടങ്ങൾക്ക് ഡോക്ടർമാരെ തെറിപറഞ്ഞ് സമാധാനിച്ചവർ ഇന്ന് ദേഹോപദ്രവത്തിൻ്റെ കീചക വേഷത്തിലേക്ക് മാറിയിരിക്കുന്നു. മരണം ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന രോഗത്തിനൊപ്പം പോരാടുന്ന ഡോക്ടർമാർക്ക് സ്വന്തം ജീവൻ പോലും നഷ്ടമാകുന്ന അവസ്ഥയാണ് സംജാതമായിരിക്കുന്നത്.
ഡോക്ടറെക്കുറിച്ച് സമൂഹത്തിലുള്ള ചില ദുഷ്പ്രചരണങ്ങളും നല്ല കല്ലുവച്ച നുണകളും അവരെ പഴയ മലയാള സിനിമയിലെ ബാലൻ .കെ .നായരാക്കി.
സിനിമയിൽ ചിലരെ സ്ഥിരം വില്ലന്മാരാക്കുമെന്നപോലെ ചികിൽസാ മേഖലയിലെ സ്ഥിരം വില്ലൻ ഡോക്ടറാണ്.
ആരോഗ്യരംഗം ഭരിക്കുന്നവർ (ഡോക്ടർമാർ ഉൾപ്പെടെ ) തുടങ്ങി പഞ്ചായത്ത് മെമ്പർ വരെ കാണിക്കുന്ന എല്ലാ അഴിമതിയുടേയും കെടുകാര്യസ്ഥതയുടേയും അട്ടിപ്പേറു ചുമക്കുന്നത് ചികിൽസിക്കുന്ന പാവം ഡോക്ടർമാർ. അവരെ കൊലയ്ക്കു കൊടുക്കുന്ന ഒരു സാമൂഹ്യവ്യവസ്ഥിതി ബീഭത്സമാണ്.
കുത്തഴിഞ്ഞ ഒരു വ്യവസ്ഥിതിയിൽ ചികിൽസിക്കാതെ ഇരിക്കുക അല്ലെങ്കിൽ തല്ലുവാങ്ങുക എന്ന ദുസ്ഥിതിയിലാണ് ചികിൽസകന്മാരായ ഡോക്ടർമാർ. തുമ്പിയെ കൊണ്ട് കല്ലെടുപ്പിക്കുന്നതുപോലെ അവരെക്കൊണ്ട് അമിത ജോലി ചെയ്യിക്കുന്ന സർക്കാർ രംഗവും കോർപ്പറേറ്റ് ഭീകരന്മാരായ സ്വകാര്യ രംഗവും ഒടുക്കം കൈകഴുകി രക്ഷപെടുന്നു.
ആരോഗ്യരംഗത്തിന് പരിമിതമായ നീക്കിയിരിപ്പാണ് സർക്കാരുകൾ കൊടുക്കുന്നത് .മാത്രമല്ല മരുന്നുകളുടെ ഗുണനിലവാരം നിലനിർത്തുവാനോ നിരീക്ഷിക്കുവാനോ സർക്കാരുകൾ ശ്രമിക്കുന്നില്ല. ആശുപത്രികളെ കൂടുതൽ നവീകരിക്കാനുള്ള വിഭവശേഷി കണ്ടെത്തുന്നില്ല .കിട്ടുന്ന വിഭവങ്ങൾ അഴിമതിക്കാർ പങ്കിട്ടെടുക്കുന്നു.
ഹെൽത്ത് സർവീസിൽ ഏർപ്പെടുത്തിയ കേഡർ വ്യവസ്ഥ ചികിൽസയുമായി ഒരു ബന്ധവുമില്ലാത്ത ഡോക്ടർമാരെ DMOയും DHS ,സൂപ്രണ്ട് മുതലായ പദവികളിൽ എത്തിക്കുന്നു. ഈ ഡോക്ടർമാർ വരുത്തുന്ന പ്രശ്നങ്ങൾ ചികിൽസിക്കുന്ന ഡോക്ടർമാരെ കൂടുതൽ കുഴപ്പത്തിലാക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ കുത്തഴിഞ്ഞ ആരോഗ്യരംഗത്തിൻ്റെ പാപഭാരം ചികിൽസിക്കുന്നവരുടെ തലയിൽ കെട്ടിവയ്ക്കുന്നു.
സമൂഹത്തിൽ രൂഢമൂലമായി വേരുറച്ച അഴിമതിയിൽ അധികാരിവർഗ്ഗം അഭിരമിക്കുമ്പോൾ അതിൻ്റെ പാപവും ചികൽസകരായ ഡോക്ടർമാർ ചുമക്കേണ്ടിവരുന്നു.
മെഡിക്കലോ സർജിക്കലോ ആയ വിഭാഗങ്ങളിൽ മനസ്സമാധാനമായി ജോലി ചെയ്ത് ജീവിക്കാൻ പറ്റിയ ഒരു സാഹചര്യമല്ല ഡോക്ടർമാർക്ക്. അവരെ കല്ലെറിയാനും കൊല്ലാനും സമൂഹം കാത്തിരിക്കുന്നു.
ഈ സാഹചര്യത്തിൽ പുതിയ തലമുറയോട് പറയാനുള്ളത് ഒരു കാര്യം മാത്രം . ആത്മാഭിമാനത്തോടെ നിർഭയമായി ജോലി ചെയ്ത് ജീവിക്കണമെങ്കിൽ ഈ തൊഴിൽ തെരഞ്ഞെടുക്കരുത് .ഏതു നിയമത്തിനും സംരക്ഷിക്കാനാവാത്ത ഒരു സോഷ്യൽ സ്റ്റിഗ്മയുടെ ഇരയായി സ്വയം നീറാതെ സുരക്ഷിതമായി അകന്നുപോവുക.
ലിറ്റ് നൗ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന മാറ്ററുകളുടെ ഉള്ളടക്ക ഉത്തരവാദിത്വം എഴുത്തുകാർക്ക് മാത്രമായിരിക്കും.
ലിറ്റ് നൗ ലേയ്ക്ക് താങ്കളുടെ രചനകളും അയക്കൂ… ഒപ്പം ഒരു ഫോട്ടോയും വാട്സാപ് നമ്പരും ചേർക്കാൻ മറക്കാതിരിക്കണം.
littnowmagazine@gmail.com
അഞ്ജലി പിണറായി
വിവേചനങ്ങളുടെ ചങ്ങല കണ്ണികളായി ജാതി മതം ലിംഗം സമ്പത്ത് തുടങ്ങി നീണ്ട നിര പ്രത്യക്ഷവും പരോക്ഷവുമായി തലമുറകളെ അസ്വതന്ത്രതയുടെ കുരുക്കിലേക്ക് കൊരുത്ത ഭരണരാഷ്ട്ര വ്യവസ്ഥകൾക്കെതിരെ ആശയങ്ങളുടെ ഉണർവ്വുമായി നടത്തിയ ജീവിത സമര ചരിത്രം നവോത്ഥാനം.
മാറ്റങ്ങളുടെ പുതുവഴിക്കായി സ്വത്വബോധത്തിന്റെ ഉൺമയിൽ ആത്മാഭിമാനത്തിൽ നിലയുറച്ച അതിജീവനത്തിന്റെ കരുത്താണ് അവകാശങ്ങളുടെ നീതി നടപ്പിൽ വരുത്തിയത്. എന്നാൽ ഇന്നും അരികുവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട് മാറ്റിനിർത്തപ്പെട്ട വിഭാഗത്തിൽ ‘സ്ത്രീ’ സമൂഹം ഉൾപെടുകയാണ് എന്ന ദയനീയത മുഴച്ചു നിൽക്കുകയാണ് നവോത്ഥാന സാക്ഷരകേരളത്തിൽ.
ആചാരങ്ങളുടെ പേരിൽ ദുരാചാരങ്ങളും അന്ധവിശ്വാസങ്ങളും ജനതയെ ഇരുട്ടിലേക്ക് നയിച്ചപ്പോൾ നവോത്ഥാന നായകരും നായികമാരും ചരിത്രം സൃഷ്ടിച്ച ഇടമാണ് കേരളം. എന്നാൽ ഇന്നും യുക്തിരഹിതമായ അന്ധവിശ്വാസങ്ങൾ ശാസ്ത്രബോധമുള്ള കേരളത്തിന് അപമാനകരമായി മാറുന്ന കാഴ്ചകൾക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിക്കേണ്ടി വരികയാണ്.
സമത്വത്തിനുവേണ്ടി പൊരുതിയ ആശയ മഹിമയിൽ ലിംഗം ഔന്നത്യത്തോടെ തെളിഞ്ഞപ്പോൾ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ വെളിച്ചവും ഉൾക്കാഴ്ചകളുടെ തെളിച്ചവും പ്രകാശിക്കുകയായിരുന്നു.
” മംഗലസൂത്രത്തിൽ കെട്ടിയിടാൻ അംഗനമാർ അടിമയല്ല”.
എന്ന ഉദ്ഘോഷത്തോടെ പാർവതി നെന്മേനിമംഗലം എന്ന നവോത്ഥാന നായിക നമ്പൂതിരി സമുദായത്തിലെ അന്തർജനങ്ങളെ ഏകീകരിച്ചപ്പോൾ മുന്നോക്ക വിഭാഗങ്ങളിലെയും സ്ത്രീജനങ്ങളിൽ ചാർത്തപ്പെട്ട മാമൂലുകളെ പൊട്ടിച്ചെറിയാനുള്ള മുന്നേറ്റമാണ് ഉണ്ടായത്. സുപ്രധാന തീരുമാനങ്ങളുടെ ആഹ്വാനങ്ങൾക്ക് കാരണഭൂതമാവുകയും ചെയ്തു. നമ്പൂതിരിബിൽ അതിൽ പരമപ്രധാനമായ ഒന്നുതന്നെയാണ്.
സ്വതന്ത്രമായുള്ള സഞ്ചാരസ്വാതന്ത്ര്യവും നിഷേധിക്കപ്പെട്ട് വീടിനകത്തളങ്ങളിൽ ആചാരങ്ങളുടെ നീണ്ടനിര പാലിക്കപ്പെട്ട് കഴിഞ്ഞുകൂടേണ്ടിവരുന്ന സ്ത്രീ ജനത ഗാർഹിക പീഡനങ്ങളുടെ ദാരുണമായ അവസ്ഥാന്തരങ്ങൾക്കും വിധേയരാവുന്നതിനെതിരെ നവോത്ഥാന കാലഘട്ടം മാറ്റങ്ങളുടെ പാതപണിഞ്ഞുവെങ്കിലും ഇന്നും രൂപവും ഭാവവും വ്യത്യസ്തതയോടെ ഇവ നിലനിന്നു പോരുന്നു എന്നത് ദാരുണമാണ്. 2005ൽ ഗാർഹിക പീഡനങ്ങളിൽ നിന്നും സ്ത്രീകൾക്ക് സംരക്ഷണ നിയമം നിലവിൽ വന്നതിനുശേഷം നില ഒന്നുകൂടെ മെച്ചപ്പെടുന്നുവെങ്കിലും കേരളത്തിൽ അങ്ങോളമിങ്ങോളം നിരവധി കേസുകളാണ് റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെടുന്നത്. എന്നാൽ സ്ത്രീകൾ സധൈര്യം പ്രശ്നങ്ങളെ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി മുന്നോട്ട് വരുന്നു എന്നത് പ്രശംസനീയമാവേണ്ട ഒന്ന് തന്നെ . അതിന് സജ്ജരാവുന്നതിൽ സ്ത്രീ മുന്നേറ്റ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെയും ശാസ്ത്ര സാഹിത്യ പരിഷത്തിന്റെയും ഇടത്പക്ഷ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെയും, മറ്റു സംഘടനകളുടെയും പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെയും പങ്ക് വളരെ വലുതുമാണ്.
നവോത്ഥാന മുന്നേറ്റങ്ങൾക്ക് ശേഷം നിരവധി സ്ത്രീമുന്നേറ്റ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ ഏടുകൾ അടയാള രേഖകളായി ചേർക്കപ്പെടേണ്ടത് അനിവാര്യമായി നിലയുറക്കുന്നുണ്ട്. ഇത് അഭിമാനകരം തന്നെയാണ്. 80കളിൽ മുന്നോട്ടുവന്ന ഫെമിനിസം ഇന്നും ശക്തമായി നിലയുറച്ചു പോന്ന ഒരു അടയാളമാണ്
” പാതിമണ്ണിൻ ഉടമകൾ ഞങ്ങൾ
പാതി ആകാശത്തിനും
ഇവിടെ ഞങ്ങൾ ഉറച്ചുനിൽക്കും
ഇവിടെ ഞങ്ങൾ ഉയർന്നു നിൽക്കും”.
ഈ ഗീതത്തിൽ നിറയുന്ന ആത്മവീര്യത്തിന്റെ സ്പന്ദനങ്ങൾ നടപ്പിൽ വരുത്താൻ ശ്രമിച്ചതിന്റെ ഉദാഹരണങ്ങൾ ഏറെയാണ്. ബോധന, മാനുഷി സഹയാത്രി ഇങ്ങനെ സ്ത്രീമുന്നേറ്റം ലക്ഷ്യം കണ്ട കൂട്ടായ്മകളും എടുത്ത് പറയേണ്ടതാണ്. 81 ൽരൂപീകൃതമായ അഖിലേന്ത്യ ജനാധിപത്യ മഹിളാ അസോസിയേഷനും ഒപ്പം ചേർക്കേണ്ട ഒന്നാണ്.
” ജനാതിപത്യം, സമത്വം, സ്ത്രീ വിമോചനം”
എന്ന മുദ്രാവാക്യത്തോടെ ശക്തമായ സംഘടനാ പ്രവർത്തനങ്ങളിലേക്ക് സഞ്ചരിച്ചു.
ഇത്തരം സ്ത്രീമുന്നേറ്റ സംഘടനകളിലൂടെ
സ്ത്രീ മുന്നേറ്റത്തിന്റെ ആത്മവീര്യവും നിർഭയത്വവും വ്യക്തിബോധവുമാണ് ഉടലെടുത്തത്. ഞങ്ങൾക്കു വേണ്ടി ഞങ്ങൾ തന്നെ മുന്നോട്ട് ഞങ്ങളാണ് ഞങ്ങളുടെ സംരക്ഷകർ എന്ന വിശ്വാസത്തിന്റെ ആത്മഹർഷമാണ് ഉദാഹരണ സഹിതം തന്നെ എടുത്തു പറയാനോളം ഏറെ നേട്ടങ്ങളുമായ് ശക്തമായ് ഇന്നും പ്രയാണം തുടരാൻ കെൽപ്പ് പകർന്ന് കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്.. ഇന്ന് സ്ത്രീകൾ സ്ത്രീധനത്തിന്റെ പേരിൽ അനുഭവിക്കേണ്ടിവരുന്ന ദാരുണത , നേരിടേണ്ടി വരുന്ന അതിക്രമങ്ങൾ, പിന്നോക്ക വിഭാഗങ്ങളുടെ വികസനം , ഇതിൽ ഒക്കെ തന്നെ ഏറെ മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടാവുമ്പോഴും ഇനിയും മുന്നേറാൻ ഇരിക്കുന്നു എന്നത് ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകൾ തന്നെയുമാണ്.
പിന്നോക്ക വിഭാഗങ്ങളുടെ മുന്നേറ്റത്തിന്റെ നവോത്ഥാന ചരിത്ര തുടക്കത്തിലെ സുപ്രധാനങ്ങളിൽ ഒന്ന് ചാന്നാർ ലഹള തന്നെയാണ് .
വസ്ത്ര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ പോരാട്ടവീര്യത്തിൽ ആത്മാഭിമാനത്തിന്റെ ഉൾതുടിപ്പിൻ നാളമാണ് ജ്വലിച്ചത്. മാറുമറക്കാനുള്ള അവകാശം നിഷേധിക്കപ്പെട്ട് സവർണ്ണരുടെ ലൈംഗിക ചേഷ്ടകൾക്ക് പാത്രരായി അഭിമാനഹത്യരായി മാറിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു വിഭാഗം സ്ത്രീകൾ നടത്തിയൊരീ നവോത്ഥാന മുന്നേറ്റം സ്ത്രീ മുന്നേറ്റ ചരിത്രങ്ങൾക്കായുള്ള ഊർജ്ജമായിരുന്നു. നിരവധി ചരിത്ര നായികമാരാണ് അവിടെ ഉടലെടുത്തത് .മേൽ ശീല ധരിച്ച് ഈ മുന്നേറ്റത്തിന് തുടക്കം കുറിച്ച ‘ സാറ ‘ അതിന് ഉദാഹരണമാണ് . ഒപ്പം മൂക്കുത്തി സമരം കല്ലുമാല സമരം തുടങ്ങി സ്ത്രീകൾ അവകാശബോധത്തോടെ തലയുയർത്തിയ നവോത്ഥാന വിപ്ലവങ്ങളും. വിപ്ലവ വനിതകളും.
വസ്ത്ര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ സ്വത്വബോധത്തിനൊപ്പം തുല്യതയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിന്റെ മഹത്വം . പുരോഗമന കേരളത്തിൽ അഭിനന്ദനാർഹമായ് ഇത് നടപ്പിലാക്കിയ മാതൃകാ വിദ്യാലയം “ജെൻറർ ന്യൂട്രാലിറ്റി യൂണിഫോം ” ബാലുശ്ശേരി ഹയർസെക്കൻഡറി സ്കൂൾ ഇത് വരുംകാല ചരിത്ര അടയാളമായ് മാറും എന്നതും നിസംശയം.
സ്ത്രീവിമോചനത്തിന്റെ ആദ്യ രക്തസാക്ഷിയായ ശകുന്തള ദേവി . മതാന്ധതയുടെ അധപതിച്ച ചിന്താധാരകൾ വർത്തമാന ഇന്ത്യൻ രാഷ്ട്രത്തിൽ നിഴലിക്കുമ്പോൾ അന്യമതം സ്വീകരിച്ച് ജാതീയതയുടെ ഉച്ചനീചത്വത്തിനെതിരെ പോരാടാൻ അടിയുറച്ചൊരീ സ്ത്രീ രത്നം ഒടുവിൽ മതഭ്രാന്തരാൽ മരണം വരിക്കേണ്ടി വന്നത്. ആ കാലഘട്ടവും ഒപ്പം ശകുന്തളാദേവിയെയും ഈ കാലഘട്ടത്തിലും ഓർക്കപ്പെടേണ്ടതിന്റെ അനിവാര്യത ഏറുകയാണ്.
ഉത്തരേന്ത്യൻ സ്ഥിതി വിശേഷം ഉളവാക്കാതിരിക്കാൻ കേരള ഭരണ രാഷ്ട്രീയ പ്രസ്ഥാനം ചെറുത്തുനിൽപ്പിൻ പരിശ്രമം പണിയുമ്പോഴും ന്യൂനപക്ഷ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ വിവേകപൂർണ്ണം അല്ലാത്ത പ്രവർത്തനങ്ങൾ അപമാനകരം തന്നെയായി ചൂണ്ടിക്കാട്ടേണ്ടതുണ്ട്. അതിൽ അന്ധവിശ്വാസങ്ങളെയും അതിൻ ഉപോല്പന്നങ്ങളെയും എടുത്തു പറയേണ്ടതുമുണ്ട്. ശബരിമല സ്ത്രീ പ്രവേശനവും ആർത്തവ അശുദ്ധിയുടെ ശാസ്ത്രബോധം ഇല്ലായ്മയും ഇതിൽ ചില ഉദാഹരണങ്ങൾ മാത്രം.
ഒപ്പം ഇന്ന് നൂറ്റാണ്ടുകൾക്കപ്പുറം പൂർണ്ണമായി ഉദ്ഭൂതരായ് എന്ന് ഊറ്റം കൊണ്ട ജനത വീണ്ടും നരബലിയിൽ ചെന്നു നിൽക്കുമ്പോൾ ന്യൂനപക്ഷത്തിന്റെ വിവേകപൂർണ്ണമല്ലാത്തൊരീചിന്താധാരയുടെയും ഭക്തിയുടെ കമ്പോള സാധ്യതകളും തന്നെയാണ് ഇന്നിന്റെ വിന. ഇതിനെതിരെയാണ് ജാഗരൂകരാവേണ്ടത്. ഇവിടെയും ഇര സ്ത്രീ തന്നെയെന്ന് ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകൾ ആവർത്തനങ്ങളിൽ പൂർണമായി ഒഴിവാക്കേണ്ടുന്ന ജാഗ്രതയും ഓർമിപ്പിക്കുകയാണ്.
സാഹിത്യ സൃഷ്ടികളും കലയും നവോത്ഥാന ചിന്തയിലേക്ക് വ്യക്തികളെ നയിക്കുന്നത് ഏറെ പ്രാധാന്യമാണ് വഹിച്ചത്. ലളിതാംബിക അന്തർജ്ജനത്തിന്റെ അഗ്നിസാക്ഷി എന്ന നോവൽ അന്തർജനങ്ങളുടെ മാനസിക തലങ്ങളിലേക്ക് സഞ്ചരിച്ചു. ആ ജനതതിയ്ക്ക് ഊർജ്ജം പകർന്നു. അതുപോലെ വി.ടി ഭട്ടത്തിരിപ്പാടിന്റെ “അടുക്കളയിൽ നിന്ന് അരങ്ങത്തേക്ക് ” എന്ന നാടകം ഇന്നും പ്രസക്തിയോടെ ഇനിയും മാറേണ്ട കാഴ്ചപ്പാടിന്റെ ധ്വനിയെ ശക്തിയോടെ മുഴക്കുന്നുണ്ട്.
” പുരുഷന്റെ മേന്മയ്ക്ക് വേണ്ടിവന്നാൽ സ്ത്രീ അപലയായി തന്നെ ഇരുന്നു കൊള്ളട്ടെ. എങ്കിലും അവളുടെ പട്ട് ചേലയുടെ വക്ക് വേണം രാജ്യത്തിന്റെ മുറിവ് കെട്ടാൻ.”
ഈ സ്ഥിതിവിശേഷം ഇനിയും മാറേണ്ടതുണ്ട് എന്നത് നിസംശയം തന്നെ.
മിശ്രവിവാഹവും വിധവാ വിവാഹവും സ്വത്തവകാശവും ഒക്കെ സ്ത്രീയുടെ ദയനീയമായ ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളിൽ നിന്നു മുക്തി നേടാനുള്ള അവകാശങ്ങൾ ആയി മാറിയപ്പോൾ ഇന്ന് പ്രണയം അവളെ മരണത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്ന സ്ഥിതി വിശേഷവും കാണാൻ കഴിയുകയാണ്. ആസിഡ് ആക്രമണങ്ങളും മറ്റു കൊലപാതകങ്ങളും തുടങ്ങി നിരവധി ഉദാഹരണങ്ങളാണ് ദർശിക്കുന്നത്.
“ഇല്ല ” എന്ന വാക്ക് പറയാനുള്ള അവളുടെ ആർജ്ജവത്തെയാണ് ഇവിടെയും അവൾക്ക് എതിരായി ഭവിക്കുന്നത് പെണ്ണിന്റെ വാക്കിനെ മാനിക്കാൻ കഴിയാതെ പോകുന്ന ഒരു വിഭാഗത്തിന്റെ ക്രൂരതകൾക്ക് അവസാനം തീർത്തേ മതിയാവുള്ളൂ.
ഒപ്പം LGBTQIA+ കമ്മ്യൂണിറ്റിയെയും ട്രാൻസ് ജെന്ററിനെയും ഇന്നും സാധാരണ ജനതയായ് കാണാനുള്ള കാഴ്ചപ്പാടുകൾ ഉളവാകേണ്ടതുണ്ട്. ഇന്നും മാറ്റി നിർത്തപ്പെടുന്നതിന്റെ സ്ഥിതി വിശേഷം ഏറെ കാണാൻ കഴിയുകയാണ്.
ആശയങ്ങളുടെ ഉണർവ്വിൽ പ്രശ്നങ്ങളെയും പ്രതിസന്ധികളെയും പ്രയാസങ്ങളെയും അതിജീവിച്ച് മാറ്റങ്ങളുടെ പുതിയ പ്രകാശവുമായ് ഔന്നത്യത്തോടെ ഉയരാൻ മുന്നോട്ടുവരുന്ന സ്ത്രീ ജനത സാക്ഷര കേരളത്തിന് അഭിമാനകരമായ മാതൃകയാവട്ടെ. സ്ത്രീ ജനങ്ങളെ സംഘടിക്കൂ.
littnowmagazine@gmail.com
-
സാഹിത്യം8 months agoമോചനത്തിന്റെ സുവിശേഷം-7
-
നാട്ടറിവ്12 months agoബദാം
-
സിനിമ10 months agoമൈക്ക് ഉച്ചത്തിലാണ്
-
കഥ10 months agoചിപ്പിക്കുൾ മുത്ത്
-
സാഹിത്യം11 months agoപെൺപഞ്ചതന്ത്രത്തിലൂടെ
-
സിനിമ11 months agoഇരുട്ടിൽ
നൃത്തമാടാൻ
കൂടെ പോന്നവൾ… -
കഥ9 months agoകറുപ്പിന്റെ നിറം
-
സാഹിത്യം8 months agoനഞ്ചിയമ്മയുടെ പാട്ട് / ഇരുളഭാഷ
You must be logged in to post a comment Login